Straatrat | ✔

Hoofdstuk 51. | Grote villa's & romantisch bos gedoe

∞
A L E X A N D R O

"Heb je alles?" vraagt Bianca, die met haar armen over elkaar tegen de deurpost staat. Ik knik en zet mijn tas waar ik al mijn spullen weer in gedaan heb, op het bed waar ik de afgelopen twee weken ingeslapen heb. Ik zie nog een verdwaalde sok liggen en prop die nog snel in de tas. "Oke, mooi. Kom je mee dan? Dan kan je nog even afscheid nemen van de andere jongens."

"Is goed." Ik pak de tas, kijk nog een laatste keer achter me of ik echt alles heb en zie echt dat er helemaal niks meer ligt. Daarna loop ik de kamer uit, sluit Bianca de deur achter me en gooi ik mijn tas half over mijn schouder.

"Ga je het een beetje missen?" vraagt Bianca glimlachend. "Wij jou wel, natuurlijk. Je was echt Inge haar favoriet."

"Om half tien slapen niet," zeg ik grinnikend. Bianca lacht. "Maar op zich, het viel wel mee. Ik had het erger verwacht."

"Dat komt omdat je hier paar twee weken zat, de andere jongens worden gek van alles volgens mij," zegt ze. Ik knik begrijpelijk. Je mag hier geen bezoek ontvangen, dus bellen is de enige manier waarop je nog contact met de buitenwereld en je familie en vrienden kan houden. Als ik hier jaren zat en in die tijd Mia nooit een keer zou kunnen zien, zou ik ook gek worden. Bianca opent de deur voor me van de woonkamer waar Enes, Mert en Guus staan te poolen. Milas moesten nog naar therapie en Ilay weet ik niet waar die is. Het boeit me ook niet heel veel, dat hele afscheid nemen vind ik maar een gezeik.

"Het was leuk je gekend te hebben, Alex. Jammer dat je nu weer naar je wifey moet, heb je vast geen tijd om een keer goed te gaan zuipen als ik vrij ben," zegt Enes grinnikend, als hij me een boks geeft.

"Vast wel, je hebt m'n nummer toch? Bel maar als je vrij bent," zeg ik. Van iedereen die ik hier heb ontmoet, was Enes echt de chillste. Hij en ik waren de enige die hier zitten die hier niet zitten omdat we echt een ding met opzet hadden gedaan voor slechte redenen, ik sloeg Samuel in elkaar omdat hij met Mia had gezoend en Enes wilde zijn zusje beschermen, de anderen zitten hier omdat ze wel echt wat slechts wilden doen voor hun eigen zin. Ik denk dat we daarom elkaar gewoon begrepen.

"Doe ik, paar maandjes nog maar," zegt Enes. Ik knik en geef daarna ook nog Guus en Mert een boks. "Zie je snel broer."

"Tot snel man," zeg ik. Daarna loop ik samen met Bianca door naar de uitgang van de gevangenis en kijk ik nog een keer achterom. Hele sentimentele gezeik heb ik geen zin in, maar als ik naar het voetbalveld kijk, kan ik niet anders zeggen dat het me eigenlijk best mee viel. Nee, die therapie lessen en shit waren niet altijd even leuk, Inge probeerde echt kut herinneringen bij me los te wringen, maar voor de rest was het leuker dan echte school. Ik heb alleen Mia echt gemist, maar helaas kan ik haar godverdomme pas vanavond of zo zien. Facking Nicolas wilde dat ik eerst naar zijn huis zou komen, zijn chauffeur van alle mensen zou me er naar toe brengen vanaf hier, dus ik heb weinig keus volgens mij.

"Nou, goede reis naar huis. En succes met alles. Zorg dat je hier nooit weer terug komt, oke? Maak er wat van. Je bent een goede jongen, Alex. Echt waar," zegt Bianca glimlachend. "En je vriendin, hou haar. Ze maakt je gelukkig, dat zie ik direct." Ik knik en loop daarna naar de zwarte Range Rover die verderop staat te wachten.

"Meneer Rodriguez heeft me gevraagd u op te halen, daar was u u bewust van, toch?" vraagt de chauffeur, die is uitgestapt en de deur van de auto opent. Ik negeer hem, gooi mijn tas naar binnen en stap in de auto, protesteren heeft weinig nut sinds er letterlijk een gevangenis achter me is waar ze me zo weer in kunnen terug stoppen. De chauffeur sluit de deur van de auto en gaat daarna voorin zitten. Hij start de auto en we rijden weg. "Ik ben Juan, uw privé chauffeur vanaf nu. Als u ergens naar toe wilt, kunt u me dat vertellen en dan breng ik u."