រឿង : 🔥គំនុំផ្ដើមស្នេហ៍🔥 ( Completed )

Part20:រំលងពីយប់នេះទៅឯងនិង...

ថេយ៉ុងនិយាយបក់ស្រាយទៅអ៊ុំម៉ែដោះរួចរាល់ក៏ដើរយកប្រអប់ថ្នាំចូលទៅក្នុងបន្ទប់របស់ជុងហ្គុកវិញយ៉ាងលឿន ឃើញបែបនោះម៉ែដោះក៏ដូចបារម្ភពីជុងហ្គុកដូចគ្នាកើតអីឬក៏គុំខឹងនិងអ្វីមកអីក៏ដល់ថ្នាក់ទៅដាល់កញ្ចក់បែកដៃឈាមរហាមបែបនោះទៅវិញ
«ពុទ្ធោហ្អើយ...អ្នកប្រុសរបស់អ៊ុំ...អ្នកប្រុសៗឈាមច្រើនណាស់...»ម៉ែដោះក៏បានដើរមកជិតរួចក៏ទៅជួយថេយ៍ដើម្បីលាងរបួសអោយជុងហ្គុក និយាយត្រង់ម៉ែដោះគាត់មិនទុកចិត្តជុងហ្គុកឡើយខ្លាចគេធ្វើអីថេយ៍
«លោក...ដៃរបស់លោកហុចមកខ្ញុំលាងរបួសអោយ...»ថេយ៉ុងដើរទៅអង្គុយបត់ជើងនៅចុងសាឡុងទាញដៃអ្នកដែលអង្គុយក្ដាប់ដៃជាប់នោះយកមកលាងរបួសអោយតែ
«ហេតុអីក៏ដល់ថ្នាក់នេះ»ថេយ៍ទាញដៃមកក៏បានឃើញស្នាមបែបឈាមវាមើលទៅគួអោយខ្លាចតែម្ដងនាយតូចក៏យកក្រណាត់ស្អាតមកផ្ដិតដើម្បីជូតកំទិចកំទីកញ្ចក់ចេញតែថានាយ
«ចេញអោយអស់ទៅ...កុំមករវីរវល់ជាមួយយើង...ចេញទៅ...»ជុងហ្គុកមិនត្រឹមតែមិនព្រមទទួលការលាងរបួសពីថេយ៍ប៉ុណ្ណោះទេ នាយថែមទាំងច្រានរាងតូចអោយដួលផ្ងាក្រោយហើយក៏និយាយដេញបញ្ចេញសម្ដីយ៉ាងគួអោយស្អប់ថែមទៀតផង

«អួយ...សឺតត៎...»មួយដៃផ្ងាក់ក្រោយដែលជុងហ្គុកបានច្រានអំបាញ់មិញនោះគឺថេយ៉ុងបានច្រត់ដៃទៅប៉ះជាមួយនិងអំបែងកញ្ចក់ធ្វើអោយគេមុតដៃបញ្ចេញសម្លេងឈឺចាប់មកជាមួយ តែគេមិនបានចាប់ភ្លឹកយកដៃមកមើលនោះឡើយព្រោះរវល់តែកត់សម្គាល់និងដៃរបស់ជុងហ្គុកទៅវិញ
«ថេយ៍ អ៊ុំថាយើងចេញទៅវិញទៅ»ម៉ែដោះបានដើរមកជួយលើកថេយ៍អោយក្រោកហើយគាត់ក៏និយាយបបួលអោយរាងតូចត្រឡប់ទៅវិញ
«អ៊ុំចេញទៅមុនខ្ញុំទៅខ្ញុំចេញទៅតាមក្រោយ អ៊ុំកុំបារម្ភពីខ្ញុំអីខ្ញុំមិនអីទេ»ថេយ៍ក៏នៅតែមិនព្រមចេញទៅដូចគ្នាគេមិចនិងអាចទុកអោយជុងហ្គុកអង្គុយត្រងឈាមតែឯងបានទៅ ព្រោះពេលខ្លួនសន្លប់ជុងហ្គុកក៏បានចិត្តល្អនាំខ្លួនមកសម្រាកដែរបើមិនមកពីរឿងនិងទេថេយ៍ក៏ធ្វើចិត្តមិនខ្វល់ប៉ុន្តែនេះគឺមិនបានទេ ក្រោយនាំម៉ែដោះចេញទៅរួចរាល់ នាយតូចក៏ទាញទ្វាបិទរួចក៏ដើរចូលមកវិញដោយដំបូងគេទៅរៀបចំទុកដាក់បន្ទប់ជាមុនសិនដែលរបស់របរធ្លាក់រប៉ាត់រប៉ាយនោះ ពេលដែលគេយកដៃទៅចាប់របស់របរនោះទើបខ្លួនចាប់ភ្លឹកជាមួយនិងដៃដែលមុតនោះ
«មុតពីអង្កាល់នៀក...អួយ»នាយតូចលើកដៃឃើញមុតក៏បានដើរទៅយកបង់មកបិទទាំងមិនបានយកទៅលាងចេញឡើយរួចខ្លួនក៏បន្តទុកដាក់អីវ៉ាន់ដែររាយនោះបន្តទៀត ចំណាយពេលរៀងយូគួសមពេលនេះក៏រួចរាល់ទើបគេដើរទៅជិតរាងក្រាស់បំណងទៅលាងរបួសអោយគេជាបន្តទៀត
«លោក...បើលោកស្អប់ខ្ញុំៗយល់ណាស់ តែលោកមកធ្វើបាបខ្លួនឯងបែបនេះវាមិនល្អទេ...អ៎ាយ...លោកខ្ញុំឈឺ...»ថាមែនៗនាយតូចពិតជានាំទុកដាក់ខ្លួនពិតមែន ទៅនិយាយបែបនោះដូចជាបញ្ឆេះភ្លើងកំហឹងរបស់ជុងហ្គុកអោយរឹតតែឆេះក្ដៅគគុកលើសដើមទៅទៀតនាយក្រាស់ក៏យកដៃទៅខ្ញាំចាប់ស្មានាយតូចទាំងសងខាងក្ដាប់ខ្ញាំសឹងតែធ្លុះក្រចក់ដៃចូលសាច់ទៅហើយ
«ត្រូវហើយ...យើងខឹងបងប្រុសរបស់ឯងបែរជាមកធ្វើបាបខ្លួនឯងបែបនេះគឺវាមិនល្អឡើយ បើចឹងយើងគួតែធ្វើបាបប្អូនប្រុសរបស់វាទើបវាសម...មកនេះ...»ជុងហ្គុកនិយាយចប់នាយក៏បានក្រោកឈរអស់កម្ពស់លូកដៃទៅចាប់ទាញរាងកាយតូចអោយក្រោកឡើងទាំងប៉ប៉ាត់ប៉ភីងសំដៅទៅរកគ្រែគេងរបស់នាយ រួចនាយក៏ចាប់លើករាងតូចបោះទៅលើគ្រែមួយទំហឹងមិនអាណិតដល់ថេយ៍អីបន្តិចឡើយពេលដល់លើគ្រែហើយនាយតូចក៏បានរហ័សវាចេញពីលើគ្រែទៅម្ខាង ទាំងខ្លាចរអារយំអោយគគ្រូកមិនគួណាដើម្បីតែចង់ជួយគេតែក៏មកឈឺខ្លួនបែបនេះទៅវិញ ពេលវេលាដែលនាយធ្វើបាបខ្លួនថ្ងៃនោះក៏វិលមកក្នុងខួក្បាលគេម្ដងទៀតវាឈឺវា គួអោយខ្ពើមរអើម វាគួអោយស្អប់និងខ្លាចខ្លាំងណាស់ តែពេលនេះនាយក្រាស់ដូចជាកម្រោលចូលយ៉ាងចឹងកែវភ្នែកទាំងគូសម្លឹងមកគេដូចជាមេខ្លាចាំត្របាក់ចំនី នាយដូចជារហ័សរហួនចាប់គេបោះទៅលើគ្រែម្ដងជាពីដងដូចជាមនុស្សកម្លាំងយក្សបន្ទាប់ពីចាប់រាងតូចមកនៅលើគ្រែបានសម្រេច
នាយក៏ចាប់កន្រ្តាក់អាវរបស់ខ្លួនឯងចេញពីខ្លួនអស់រលីងចំហរល្វែងលើ ទើបនាយដើរទៅរកខ្សែរដែលនៅជ្រុងម្ខាងមកដល់ឃើញរាងតូចកំពុងតែវាចុះពីលើគ្រែទាំងពិបាកនាយក៏កាន់តែឆេះក្នុងចិត្តក្ដៅងុំមកសារថ្មីទៀតទើប
នាយដើរទៅជិតចាប់ដៃទាំងគូមកចងផ្គួបចូលគ្នាដើរយកទៅចងជាប់ជាមួយនិងក្បាលគ្រែ
«លោក....ហ្ហឹកហ្ហឺៗៗ...លេងខ្ញុំ...ហ្ហឹកលេងខ្ញុំណាស់...លោកធ្វើបែបនេះធ្វើអី...លេង...អ៊ុំជួយខ្ញុំផងអ៊ុំ...»ដោយឃើញថាសណ្ឋានការណ៍ដូចជាមិនស្រួលនាយតូចក៏ស្រែកហៅអោយ
ម៉ែដោះមកជួយគេតែមើលទៅជុងហ្គុកដូចជាគ្មានព្រឺព្រួចអ្វីសោះឡើយចង់ម៉ែដោះប្រាំអ្នកមកទៀតក៏គេមិនខ្វល់ដែរ
«ហ្ហឹកហ្ហឺៗៗ...ចេញទៅកុំមកជិតខ្ញុំ...ហ្ហឹកហ្ហឺ...លោកកុំធ្វើបែបនេះអី»រាងតូចយំស្រែកដោយក្ដីការឈឺចាប់ផ្លូវចិត្តជាខ្លាំងនៅពេលដែលជុងហ្គុកដើរមកអង្គុយនៅលើគ្រែក្បែរខ្លួនដែលសំយ៉ុងជើងចុះរួចនាយក៏លូកដៃចូលតាមប្រឡោះអាវរាងតូចលូកលាន់អង្អែលរាងកាយខ្លួនតាំងពីលើរហូតដល់ក្បាលពោះរាបស្មើរដែលផឺតផតៗទៅតាមចលនាដៃរបស់នាយរួចហើយក៏ទាញកន្រ្តាក់អាវរបស់រាងតូចដាច់លេវខ្ទេចបន្សល់ត្រឹមល្វែងលើដែលអាក្រាតគ្មានអ្វីបិទបាំងជាមួយនិងសាច់ដែលសររលោងគ្មានស្នាម បូករួមជាមួយនិងសាច់ទ្រូងដែលដុះសាច់តិចៗបង្ហាញនៅនិងមុខនាយវាពិតជាទាក់ទាញអារម្មណ៍ផ្លូវភេទខ្លាំងណាស់