မ​ေကာင္​းဆိုး၀ါးမင္​းသားန႔ဲသူ႔ရ႕ဲအဖိုးတန္​ဇနီး

151: မင္းသားအိုးရန္ အဆိပ္မိျခင္း

မု႐ုံရႊယ္ ရပ္တန္႔သြားသည္။ အတိတ္တြင္ ေကာင္းက်ိဳးအမ်ားႀကီး ေဆာင္ထားတ့ဲလူေတြက ဧကရာဇ္ရဲ႕ ႏွစ္သက္မႈေၾကာင့္ ဆုရတတ္သည္။ ဘာေၾကာင့္ သူမ ကိုယ္လိုခ်င္တာကို ေတာင္းဆိုခြင့္ရတ့ဲသူ ျဖစ္သြားရတာလဲ

သူမ လ်င္ျမန္စြာ အိုးရန္ေ႐ွာင္ခ်န္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိုးရန္ရဲ႕ ထူထဲတ့ဲ မ်က္ခုံးတို႔က တြန္႔ေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ၾကည့္ရတာ သူလဲ အေျခအေနကို နားမလည္ဘူး ထင္သည္။

မု႐ုံရႊယ္မ်က္လုံးက လက္သြားကာ ဧကရာဇ္ကို ညင္သာစြာ ေျပာလိုက္သည္။
"အသိအမွတ္ျပဳတ့ဲအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အ႐ွင္မင္းႀကီး ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးမမွာ အရာအားလုံး ျပည့္စုံတ့ဲအတြက္ ေတာင္းဆိုစရာမ႐ွိပါဘူး''

"ကိုယ္ေတာ္ မင္းကို အခြင့္အေရးေပးၿပီးသား ျပန္႐ုတ္သိမ္းလိုက္ရင္ ကိုယ္ေတာ္က စကားမတည္တ့ဲလူ ျဖစ္သြားမွာေပါ့''
ဧကရာဇ္ မ်က္လုံးလက္လ်က္ မု႐ုံရႊယ္ကို ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။

"ဒါက....''
မု႐ုံရႊယ္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ
"အခု ဘာေတာင္းဆိုရမွန္း မသိေသးပါဘူး''

သူမရဲ႕ ႐ွက္ေနတ့ဲ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၿပီး ဧကရာဇ္ရဲ႕ နႈတ္ခမ္းက ေကြးတက္သြားေပမ့ဲ ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္ကြယ္သြားကာ အသံကို ျမႇင့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"ဒါဆို မင္း စဥ္းစားၿပီးတ့ဲအခါ ကိုယ္ေတာ့္ကို လာေျပာ ဟုတ္ၿပီလား ဘယ္လိုေတာင္းဆိုမႈမ်ိဳးမဆိုေနာ္''

ေနာက္ဆုံးႏွစ္လုံးကို ရည္ရြယ္ခ်က္႐ွိ႐ွိ ဖိေျပာလိုက္သည္က ဧကရီ၊ ကိုယ္လုပ္ေတာ္၊ ျပည္သူေတြန႔ဲ ႐ုံးေတာ္အရာ႐ွိေတြအကုန္လုံးကို အံ့အားသင့္သြားေစသည္။ ဧကရာဇ္က မု႐ုံရႊယ္ကို ကတိႀကီးႀကီးမားမား ေပးလိုက္ေပၿပီ သူမလိုခ်င္တာကို ေတာင္းဆိုလို႔ရသည္။ ေရႊ၊ ေငြ၊ ရတနာေတြ၊ အာဏာန႔ဲ ဂုဏ္ထူး ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္။

တစ္ခဏအတြင္းမွာပင္ အားလုံးရဲ႕ အၾကည့္ထဲ၌ မနာလိုမႈ၊ အသိအမွတ္မျပဳျခင္းန႔ဲ ေဒါသတို႔ ေရာႁပြန္းေနကာ အၾကည့္တိုင္းက မု႐ုံရႊယ္ဆီ က်ေရာက္သြားသည္။

မု႐ုံရႊယ္ ခံစားခ်က္မ႐ွိပုံျဖင့္ ညင္သာစြာ ျပံဳးလိုက္ကာ
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အ႐ွင္မင္းႀကီး ''