"Yetişkin okurlar için uygundur, bunu bilerek okuyunuz. Kitaba başlayacak olan sevgili okurlarım, lütfen psikolojik manada bir hikaye okuyacağınızı ve yaş belirttiğimi unutmayınız."
§
"Sen benim sağ yanımsın," dedi gözlerimin içine ilk kez sadece ke...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
7. Bölüm
§
İç içe geçmiş kipriklerimi zorla araladığımda aldığım her soluk ciğerlerime batıyordu. Karnımda başlayan ve kasıklarıma yönelen derin bir acı vardı vücudumda. Üzerime örtülen ince çarşaf dizlerimi kendime çekmemle beraber vücuduma sarılırken acıyla inledim. Zihnim kendisini zorlarken hatırladığım son anlarla ona sıraladığım sözcükler kulaklarımda çınladı.
"Senden korkuyorum Hazem. İnsan olmaktan o kadar uzaksın ki senden sadece korkuyorum..."
"Sadece korkutucu bir canavarsın sen, hikayenin sonunda gideceksin."
"Bütün bu eziyet bitecek."
Gözlerimi araladığımda ışık huzmeleri ile yanan harelerimden iki damla yaş yanağımdan süzülerek yastığa damladı.
Ağrı her geçen dakika daha dayanılmaz bir hal alırken zorla doğruldum. Bakışlarım siyah tonlarında gezinirken korku yavaşca kanıma karıştığında yalnız olduğumu anladım. Bedenime sarılan siyah çarşaftan zorla kurtularak ayaklarımı yere sarkıttığımda ellerim karnıma dolandı. Ayaklarım yere bastığında inleyerek öne eğildim. Bıçak edasıyla saplanan ağrı bacaklarımı titretirken zorla adım atarak banyoya ilerledim. Bakışlarım siyah mermer taşlarına takılırken kapıya yaslanan sırtım ile kasıklarımı saran acıya daha fazla dayanamayarak yere çöktüm. Titreyen parmaklarım kapının üzerinde bir mucize eseri duran anahtarı çevirdiğinde titreyen kaslarım yanıyordu.
Ağladığımı yeni yeni fark ettiğimde hissettiğim sıcak sıvı ile bakışlarım bacaklarıma düştü. Bacaklarımın arasını boyayan kan önce korkmama neden olsa da sonrasında neyin ne olduğunu anlamama yardımcı olurken duyduğum kapı sesiyle donmuştum. Sarsıcı adım sesleri usulca yeri inletti ve durduldu. "Hangi cehennemdesin!" dediğini işittim önce, daha sonra savrulan çarşafların sesini kazıdı zihnime. "Bu ne?" dediğinde soru değil hesap soruyor gibiydi. Vücuduma geçen soğuk, etkisini bana büyük bir acıyla gösterirken bağırması ile yerimden sıçramıştım. "Mihri!" Adımı sesinden duymak bana ayrı bir korku yaşatırken ağrıdan kıpırdayamıyordum.
