HEZEYAN - 5. Bölüm "Kazanmak Mı Kaybetmek Mi?"

634 36 15
                                    


Selamlaaaaar. Nasılsınız, umarım iyisinizdir. Yeni bölüme geçmeden önce, okuyup da oy vermeyen ve yorum yapmayanlar gerçekten bu kadar bölüm geçtik hala mı? Bölüm atmayınca beni tabiri caizse resmen kınıyorsunuz ama bölüm yayımlayınca da ne oy var ne yorum... Tabi oy verip yorum yapanların yeri ayrı onların başımızın üzerinde yeri var. 

İyi okumalar diliyorum efendim, oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınız. Yeni bölümde görüşmek üzere! <3

 Yeni bölümde görüşmek üzere! <3

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.


Sevgili Mihrimah; bazen kazanmak için kaybetmek gerekir. Ki sen bunu çok iyi biliyorsun zaten...

§

3,5 Yıl Önce

Huzursuzca sallanırken birden durdurdum kendimi. Üzerimde ki hırkanın düşen omuzlarını umursamadım, oysa üşüyordumda. Bakışlarımı saatlerdir ayırmadığım beşikten saliselerce ayırarak içeriyi aydınlatan mum ışığında sessizce bakındım odaya. 

Neden mi mum ışığı?

Hayır elektirikler gitmedi.

Hayır.

Sadece beyaz ışık canımı yakıyor.

Hayır, nedenini bilmiyorum.

Sadece artık birden fazla şey canımı yakıyor.

Karanlık ise hala korkutuyor beni.

Işık canımı yakarken karanlık korkutuyor.

Ortası buydu belkide, benim arafım mumu eriten bağrına bastığı ipliğin intiharıydı.

Beşiğin içinde huzursuzlanan Helin ile uyuşuk kaslarımın acımasına neden olacak kadar hızlı bir şekilde öne atılarak beşiği hafifçe salladım. Kollarını sarmaya çalıştığı tavşanından ayrılarak üzerine örttüğüm pikenin altında huzursuzca dönen Helin, sonunda benim olduğum tarafa döndü. Ağzında ki emziği bir süre emerek sonrasında yeniden uykuya daldığında dizlerim üzerinde öylece durdum, ama beşiği sallamayı da bıraktım. 

Uyuyordu.

Gözlerimin içine baka baka bana anne diyen bebek uyuyordu.

Aylar önce babası olduğu yalanını söylediği için kızdığım hatta nefret ettiğim adama kandığı gibi ona annesi olduğunu söyleyen aciz kız çocuğuna kanıyordu. Kendimdende nefret ediyordum. Alparslan'ın ölümüne neden olan bendim, ve bu yüzden kendimden nefret ediyordum. 

Onun yerine ölmediğim için kendimden nefret ediyordum.

Ertesi sabah hastanede uyandığımda sandığım gibi olmamıştı, aksine ilmek ilmek vücuduma işlemeye başlayan zehri onun yokluğunda hissetmiştim.

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: May 09 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

EFGANWhere stories live. Discover now