ကိုယ့်ရင်ခွင်ထဲကမင်း [MM Translation]

အပိုင်း(၆၅)

အပိုင်း(၆၅)

ချိုးလင်လင်က ဆုန်ရန်အား သူမကိုအဖော်ပြုပေးဖို့ ခေါ်လာလေတော့၊ ဆုန်ရန်လည်း မငြင်းဆန်နိုင်ဘဲ သဘောတူလိုက်လေတယ်။

နှစ်ဦးသားက တွေ့မယ့်အချိန်နဲ့နေရာကို ချိန်းလိုက်ကြတယ်။ မနက်ဖြန်စာမေးပွဲအတွက် ပြင်ဆင်ရန်တွေရှိသေးတော့ ချိုးလင်လင်လည်း ဟိုတယ်ကိုပြန်ရန် အလျင်လိုနေလေတယ်။ သူမက ဆုန်ရန်ကို နှုတ်ဆက်ပြီးတာနဲ့ တက္ကစီငှားပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။

ချိုးလင်လင်ထွက်သွားပြီးနောက်၊ ဆုန်ရန်က လုမူရှန်းဘက်လှည့်လာကာ သူ့လက်ကိုကိုင်ပြီး၊ "လုကော၊ မစိုးရိမ်ပါနဲ့။ ငါက ချိုးလင်လင်နဲ့ အဖော်လိုက်ပေးရုံပဲ။ ငါ ဝင်မဖြေပါဘူး။"

သူမလည်း တကယ်ဝင်မပြိုင်ချင်လေဘူး။ အရင်တစ်ခေါက် လုမူရှန်းက သူမကို ဝင်မဖြေစေချင်ကတည်းက၊ ဆုန်ရန်လည်း ထိုအကြောင်း တစ်ခါမှ ပြန်မတွေးခဲ့မိပါဘူး။

လုမူရှန်းက သူမကို စူးစူးနစ်နစ်စိုက်ကြည့်လာပြီး၊ အချိန်အတော်ကြာမှ စကားပြောလာလေတယ်၊ "ကိုယ်စိတ်မပူပါဘူး၊ မင်း ဝင်ဖြေချင်ရင်တောင်၊ မင်း တကယ်လုပ်ချင်တာ‌ဖြစ်နေသရွေ့၊ ကိုယ် ‌ပံ့ပိုးပေးပါ့မယ်။" ဆုန်ရန်က မြန်မြန်ခေါင်းခါပြလိုက်ပြီး၊ "ငါတကယ် ဝင်မဖြေချင်ဘူး၊ ချိုးလင်လင်နဲ့ အဖော်လိုက်ပြီး သူ့ကို စောင့်ပေးရုံပဲ။ သူ ဖြေပြီးတာနဲ့ ငါပြန်လာခဲ့လိုက်မယ်!"

လုမူရှန်းက ခေါင်းညိတ်ပြပြီး၊ သူမလက်ကို ဆွဲကာ၊ "သွားကြရအောင်၊ ထမင်းသွားစားကြမယ်။"

...

နောက်တစ်နေ့၌၊ ဆုန်ရန် လိုက်မလာမှာကို စိတ်ပူနေတဲ့အလား၊ ချိုးလင်လင်က ခြောက်နာရီမထိုးခင်ကတည်းက ထွက်လာခဲ့ပါလေတယ်။ သူရောက်သွားချိန်၊ လုယန်းနေတဲ့ အဆောက်ဦးအပြင်ဘက်၌ ရပ်ပြီး လေအေးတွေကို လျစ်လျူရှုလျက် ဆုန်ရန်အား ဖုန်းခေါ်လိုက်လေတယ်။

ဆုန်ရန်က အိပ်နေတုန်းပဲ။ ဖုန်းသံကိုကြားတော့၊ သူမက မျက်လုံးဖွင့်မလာဘဲ၊ ကိုင်လိုက်ပါလေတယ်၊ "ဟယ်လို၊"

"ရန်ရန်! ငါနင့်ဦးလေးရဲ့ အဆောက်ဦးအပြင်ဘက်ရောက်နေတယ်! နင်ဆင်းလာပြီလား?"