Can't Let You Go

nine:

I don't know what I was expecting pero nang makapasok kami sa kwarto nya, he treated like I'm not there at all. Hindi nya ako pinapansin at ni hindi nya ako tinitignan. Napapaisip na lang tuloy ako kung ano ba talagang balak ng lalaking 'to. Don't get me wrong, hindi sa gusto ko na pansinin nya ako. Ang akin lang hindi ito ang inaasahan ko.

Maybe I'm just paranoid but I took that as a bad sign, dahil hindi uso sa isang kagaya ni Tristan ang huminto. I know for sure this is the calm before the storm at kailangan kong ihanda ang sarili ko sa muli nyang pag-atake.

But maybe vicious things really do attack at the most unexpected moment. I was so busy folding the sheets bago ko ipatawag ang Housekeeping department para ipick-up ang mga yun nang bigla na lang may mahigpit na yumakap sa likod ko. He put his arms around me at ramdam na ramdam ko ang init ng kanyang hubad na katawan kasabay ng mabibigat nyang paghinga. 

"I miss you so much..." He heavily whispered with pain, longing and love etched in his voice.

Hindi ako nakagalaw. I was frozen on the spot, at ang tangi ko lang nagawa ay ang higpitan pa ang pagkakahawak ko sa kumot na hawak ko.

His voice was so raw, at hindi ko napigilan an sarili kong maramdaman ang sakit na inihahatid ng boses nya.

"I miss you, Jeraldine." He again whispered emotionally, bago nya itago ang mukha nya sa balikat ko. 

Unti-unti  kong naramdaman ang pagtaas baba ng balikat nya sa likod ko at ang pagtulo ng luha nya sa balikat ko. Tuloy-tuloy ang pag-agos ng luha nya doon ko hanggang sa naramdaman ko na ang pagkabasa malaking bahagi ng uniform ko.  

I was frozen, I can't move, pero ramdam ko ang kirot ng puso ko at ang pamumuo ng luha ko sa gilid ng mga mata ko. Pilit kong tinanggal ang mga kamay nyang nakapulupot sa akin pero pinigilan nya iyon at mas hinigpitan pa ang yakap sa akin.

"No! Don't! Just let me hold you for a little bit longer. Please, Jeraldine, let me hold you." He pleaded, pero hindi ko pa rin tinigilan ang pagtanggal ko sa mga kamay nya sa akin. "No, don't, please. I promise, hindi kita sasaktan, gusto lang talaga kitang hawakan."

And those words, gave me the strength--I can't find earlier--to get away from him, "Hindi sasaktan? What is that? A joke? Kasi, Tristan, yung pangako na yan matagal ng napako... dahil matagal mo na kong nasaktan. Hindi nga lang nasaktan e, dinurog pa at tinapaktapakan. Kaya, wala kang karapatan na sabihin sa akin na hindi mo ko sasaktan dahil alam naman natin na kagaguhan lang yan."

Raw pain flashed in his eyes, but I didn't stop. I need to get things straight right now. Dahil kung hindi ngayon alam ko na mas lalala lang ang sitwasyon. "Listen to me, Tristan... Hindi ko alam kung anong gusto mong mangyari at ginagawa mo 'to. Inaamin ko, minsan na akong nagpakatanga at nagpaalipin sa nararamdaman ko para sa'yo, pero pangako, hinding-hindi na mauulit 'yun. Dahil, una sa lahat, napakatanga at martir na lang ng taong uulit pa sa ganun. At, pangalawa, wala na kong nararamdaman para sayo kaya hindi na ko magiging alipin ng tanga kong pagmamahal para sa'yo. I moved on. Balewala ka na lang sa akin, Tristan. Wala na kong nararamdaman para sa'yo..." I straightforwardly said to him. 

"NOOO! Hindi totoo 'yan. You still love me, pilit mo lang yung itinatanggi sa sarili mo." Pilit n'ya na pinili ko na lang balewalain.

Umiling ako sa sinabi nya at pinagpatuloy ko ang sinasabi ko kanina, "Naiintindihan mo? Kaya kung anumang balak mo itigil mo na, dahil wala na din 'yang mapupuntahan. Tapos na tayo at wala na akong balak na dugtungan pa ang kwento natin."

Hindi naniniwala s'yang umiling at pilit n'yang kimumbinsi ang sarili nya, "Hindi totoo 'yan! Nasasabi mo lang 'yan dahil 'yan ang pilit mong itinanim sa utak mo nang lumayo ka sa akin. Pero ang totoo pilit mo lang akong ibinabaon sa limot at hindi inaalis sa puso mo. Kaya nandyan pa rin ako. At hintayin mo lang na mahukay kong muli ang nararamdaman mong pilit mong ibinabaon, babalik ka rin sa akin, Jer. Dahil kahit anong gawin mo, si Jeraldine ay para lang kay Tristan, hindi kay Carlo at hindi sa kahit kanino."

"Dream on! Hinding-hindi na mangyayari yun." I said with finality in my voice na nginisihan nya lang naman. 

"I won't just dream, I'll realized it, just wait for it, Jeraldine. I'll make everything come true. I'll make us turn into reality and not just a dream--not just my dream."

----------------------------------

limalec: I'll update tomorrow. I promise, hindi ko na lang kasi talaga kaya ngayon. Pagod na pagod pa ko galing retreat. 3 days yun e, wala pa kong tulog.