Kercim i rrembyeshem {SHQIP}

5.Ngacmime e terheqje te rreme

Hiii!!! Me vjen keq per updaten e ngadalte! U jam shhhh mirenjohese te gjithe atyre qe po lexojne,votojne dhe komentojne historine time. Nuk e imagjinoni dot se cfare kenaqesie ndiej kur shoh se nje vote me shume i shtohet historise , lere pastaj komentet! Yeiii! Jeni me te miret, ju dua shume! E vleresoj shume kete qe po beni. E di qe eshte fillimi dhe fillimi gjithnje eshte i veshtire dhe te gjithe shkrimtaret ne wattpad kane filluar me nje, dy,pese apo dhjete vota dhe pastaj me kalimin e kohes, gjerat permiresohen.
Shpresoj qe ky kapitull t'ju pelqeje. Me thoni cfare mendoni per te.

Çfare po ndodhte ekzaktesisht? Ku ishte? Çfare po bente? Pse i kishte syte te mbyllur? Pse shihte kudo gjera magjike, njebriresha, lule e xixa? Mos kishte vdekur gje? Apo valle ishte duke pare enderr?

Hapi syte? Çfare dreqin?! Perballe saj, duke dihatur sikur sapo kishte mbaruar 100 metershin qendronte Ai. Syte i shkelqenin sikur te kisht fituar llotarine. Buzet i kishte flak te kuqe e te qeshura. Po pse? Tani iu kujtua! Oh ,jo, jo, jo! S'mund te ishte e vertete! Thjesht nuk mundej! S'kishte shance qe ajo- Sem Simons te kishte...te kishte puthur ate, ate... Mori fryme thelle, numeroi deri ne tre dhe...dhe...ç'i mbetej te bente?! E gjuajti Xhekun me shpulle ne ate fytyren e tij te bukur! E gjuajti aq fort sa dora i perveloi nga dhembja, kurse ai bertiti me shume i trembur se sa i vrare!

Qe te gjithe ne salle qendronin pa folur, pa levizur, si te ngrire. Edhe kjo i duhej tani! Doli menjehere nga salla. Nje lemsh i nxehte iu mblodh ne fyt. Nuk ndihej mire. Ishte e trishtuar. Ai trapi sapo i kishte vjedhur puthjen e saj te pare dhe si?? Ne menyren me idiote te mundshme! Lemshi i nxehte u rrit me shume dhe nisi te ngjitej lart. Syte iu perloten papritur! Ç'e gjeti keshtu? Po qante per puthjen e pare? Ajo, po vertet, ajo, te qante si nje sentimentale e vrare nga jeta per nje puthje ta pakuptimte?! Mos ishte semurur gje? Preku ballin, jo, s'kishte temperature, as koka nuk i dhembte. Thjesht...e urrente ate djale dhe jo vetem per shkakun se e kishte puthur ashtu pa lidhje ne mes te miqve te saj, por sepse ajo puthje, sado e pakuptimte te kishte qene, kishte ndezur diçka brenda saj dhe Semi nuk e pranonte dot kete. Ajo puthje e nxorri jashte botes se saj per nje fraksion momenti, e beri te enderronte, te shihte njebriresha! Dreqi ta marrte! Po, pa njebriresha! Qeshi me vete dhe fshiu lotet me cepin e menges. Degjoi hapa dhe ate zerin e eger mashkullor qe e bente te dridhej.