Kercim i rrembyeshem {SHQIP}

42.E dehur dhe pa ndjenja

Short chap i know po neser sbesoj te kem mundesi tebej update ja pse u perpoqa tju kenaq me kaq. Deri javen tjeter me shume dashni J.D.

Nese i bente llogarite mire, duhej te ishte mesnate. Te pakten keshtu mendonte. E ç'te mendonte ajo? Ishte e dehur, ishte tap! Per here te pare ne jeten e saj kishte pire aq shume. Kimi do ta vriste, sepse i kishte premtuar qe kur te dehej per here te pare do te dehej me te. Por nuk i rezistoi dot tundimit. Pasi u largua nga shtepia e Xhekut, shkoi ne nje supermarket aty afer dhe bleu gjashte kanaçe me birre. Dhe tani... Epo rani.... Ishte ne ate gjendje... Qeshte si e vmarre rrugeve te Nju-Jorkut pa ditur se ku shkonte. Ishte rrezuar dhjetera here, por kjo nuk i bente aspak pershtypje. Sa me shume te rrezohej, aq me shume do te qeshte. Pastaj filloi te shante Xhekun. I dukej sikur ne ate menyre po nxirrte tere inatin qe kishte me te, me veten, me boten dhe me Zotin.

U perplas pas nje shtylle elektrike. U rrezua serish. Leshoi nje "Auç". Fluturoi nje nga kanaçet e shumta diku aty perreth, hapi nje tjeter dhe filloi te pinte. Gjysma e birres iu derdh. Qeshi me veten. Kushedi çfare mendonin njerezit perreth. E merrnin per ndonje te çmendur.

-Ah, Samanta ah! Si je...katandisur keshtu...-gogesiu fort. Ndjeu nje shije te hidhur ne fyt. Ia shpifi.-E gjora ti!... Sa idiote qe je....-qeshi serish.-Po e ka... fajin ai...kokebolja...Nikua... Uhh... S'duronte dot ai...po do me...tregonte...-gromesiu per here te disajte. Ishte gati te villte.-Ah Niko, trap i sinqerte! Kurse ti... Xhons... Je trap no i sinqerte! Hah, e kape? Non i sinqerte! Kam mesuar italisht. No...do te thote jo...-dhe vahdoi te qeshte si histerike e te monologonte me veten.

-Sem?

"Dreq! Kaq e pata! Tani po degjoj edhe zera. Ky eshte fundi! E ndjej! Eshte shume afer!"

Ngriti koken me pertese dhe i hodhi nje veshtrim te bezdisur personit i cili i foli.

"O,jo! Mut, mut, mut! Tani po shoh edhe halucinacione, fantazma!"

Ishte ai! Dreqi ta merrte! Ishte ai! Po si kishte mundesi? E kishte ndjekur valle?

E pa nje here ne sy dhe pastaj u degjua serish e qeshura e saj prej te dehureje. Pamja sikur iu mjegullua. Po i vinte gjume, shume gjume.

-Caro mio! Çfare...ben...ketu?-e pyeti ajo tere nderprerje.

Veshet i zune zhurme hapash ne sfond. Ai po i afrohej. Ndjeu krahet e tij ta ngrinin me kujdes nga toka. Dreq! Parfumi i tij! Ishte gati te villte te gjashta kanaçet e birres qe kishte pire, por parfumi i tij serish do te mbetej aroma e saj e preferuar.

Ai i hoqi me kujdes kanaçen gjysme te zbrazur nga dora. E ngriti peshe dhe pasi mori nje here fryme thelle filloi te ecte me hapa te qete, te ngadalte, duke thene here pas here ndonje fjale si:

-Vaje budallaqe! Ç'ke bere keshtu? Pijanecia ime! Dio, sa shume qe ke pire! Qelbesh e tera!

Me gjysmat e fjaleve qe nuk i kuptonte dhe gjysmat qe nuk i degjonte, ajo perseri nuk ndalte se qeshuri. Qetesohej paksa, bente ndonje pauze te shkurter e ia niste te qeshures nga e para. Ca sekonda me vone ndjeu thartiren ne fyt, ktheu koken anash dhe bum... Volli pikerisht mbi kepucet e tij.

-Perfetto!-shfryu ai ne italisht.

Pjesen tjeter e mbante mend si me xhirim te ngadalesuar. I kujtohej nje ferkim rrotash ne asfalt, ca thirrje, britma dhe fjale. Ndoshta edhe ca sharje. Ndjeu ta largonin me zor nga krahet e tij, ta flaknin si ndonje mbeturine ne shesh dhe pastaj mbante mend dhembjen qe iu shkaktua kur fytyra iu perplas ne asfalt. Gjeja e fundit qe degjoi ishte zeri i tij qe therriste i tmerruar emrin e saj: Sem!!

Dite me vone

Ishte e lodhur, e rraskapitur. Puliti qepallat disa here. Dritat neone me te cilat shikimi i saj u ndesh per pak sa nuk e verbuan. Koken e ndjente te rende gur. I dhembte çdo muskul i Trupit. Hapi syte me kujdes. Ishte e rrethuar nga bardhesia. Mos kishte vdekur? Jo, sepse prane saj ishte Kimi dhe dikush tjeter qe nuk po e shquante dot. Uh, ishte ne spital! I urrente spitalet. U ngrit me veshtiresi ndenjur. Klithi nga dhembja. Kimi u ngrit me vertik ne kembe dhe shkoi afer saj. Dukej aq e lodhur, aq e frikesuar.

-Kuçke e dreqit! Mendova se s'do te zgjoheshe kurre!

Vuri buzen ne gaz. Mund te ishte gjysme e ndergjegjshme, por fjalet dhe zerin e Kimit nuk e ngaterronte me asgje e askend ne bote.

-Çfare ndodhi?-pyeti me nje fije zeri.

-Çfare nuk ndodhi thuaj me mire, po tani qetesohu se ende nuk e ke marre veten. Flasim nje here tjeter.

-Kim?

-Mm??

-Ku eshte ai?

-Sem...

Po pse dreqin tingellonte si fajtore Kimi? Ç'pati qe u pre ashtu ajo sapo Semi pyeti per Xhekun.

-Ku eshte Xheku?-perseriti pyetjen me kembemgulje.

-Hmm.. Ai... Epo... Ai...

-Dreqin! Nxirre te shkreten! Thuame ku eshte! Çfare i ka ndodhur?-kete here bertiti.

-Qetesohu Sem! Nuk duhet te sforcohesh, nuk te ben mire.

-Nuk me behet vone. Dua vetem te di a eshte mire ai po ajo!-ajo dukej sikur po lutej aq e deshperuar tingellonte.

-Ai eshte ne burg Sem.

Dhe pastaj erresira mbizoteroi serish. Ajo humbi ndenjat.