Kercim i rrembyeshem {SHQIP}

37.Meritoje te vdisje!

Niggassss im so proud of this chap plz make me happy vote and comment. I really appreciate your support. Luv ya all.

Sapo ai te vinte kembe ne pragun e asaj shtepie do te plase bomba. Kishte nje dite te tere qe mendonte rreth zenkes se radhes. Do t'ia tregonte mire qejfin. I kishte punuar çfare kishte dashur naten e shkuar dhe çdo nate tjeter qe kishin kaluar bashke dhe tani ne rastin me te pare qe nje kuçke e se shkuares dilte ne skene, ai do ta linte e do te shkonte tek ajo tjetra. Kjo ishte e patolerueshme.

Pas asaj qe u duk si nje perjetesi ai hyri brenda tejet i xhindosur. Ngjante si nje luan i terbuar. Ajo me te degjuar deren qe u perplas fuqishem, shkoi ne sallon.

-Ku kujton se po shkon?-e pyeti ajo.

-Tek ti!-dhe me hapa gjigand ai zvogeloi distancen mes tyre. Hoqi me te shpejte kemishen e tij, kapi fytyren e saj te vogel me pellembe dhe e puthi. I nevojitet ajo puthje, i nevojitej ajo! Donte te qetesohej, te zhdukte mendimet negative nga koka, ato mendime qe po e bluanin te gjalle. Kishte tere diten qe endej rrugeve te Nju-Jorkut per te gjetur pak paqe e qetesi, per te harruar Çeçilian, per te harruar ate! Por asgje s'kishte bere pune! E vetmja gje qe mund te mendonte ishte trupi i saj perfekt i pafuqishem ne duart e tij, renkimet dhe pshererimat e saj jetedhenese, buzet e saj aq te ngrenshme, syte e saj te kristalte....

-Mos mendo....se.... ke per t'ia hedhur
...paq....me kaq....-me zor arriti te artikulonte ajo.

Ai buzeqeshi pas buzeve te saj, e ngriti peshe dhe duke e mbajtur ashtu ngjiti shkallet, e çoi drejt dhomes se tij, e vendosi ne mes te shtratit pa u shkeputur per asnje moment prej saj, e zhveshi me shpejtesi marramendese dhe....

~~~~
Duhej te ishte mesi i nates ose edhe me vone. Ai po e puthte ne tere gjatesine e shpines se saj kurse ajo flinte, mbante syte mbyllur, sepse nuk behej fjale per gjum. Puthjet e tij u bene kembengulese, me te shpeshta, me te zjarrta. E ndjeu qe ajo u drodh. Atehere kur ai po pergatitej per t'i lene nje shenje te mire ne qafe rolet u nderruan. Ajo u kthye nga ana tjeter dhe me shpejtesi marramendese u gjend mbi te.

-Bukur keshtu, he tesoro?-syte e saj qeshnin teksa veshtronin ngultazi fytyren e tij te surprizuar.

-Çfare do te besh tani Xheki?-e pyeti ajo dhe i la ca puthje ne stomak. Ai u rrenqeth.

-Tani je ti i pambrojturi amore mio...-i pickoi lehte muskujt abdominal. I gudulisi paksa dhe filloi ta puthte ne qafe.

Ai renkoi, ajo vazhdoi... Papritur ai i kapi duart dhe duke e ndalur i tha :

-Ti nuk me meriton mua!

Semi stopoi per pak, pastaj duke e puthur me bute e kundershtoi :

-Ti je gjithe çfare dua! Gjithe çka me nevojitet!

-Sem... Boll...

-Ke frike se nuk do te me perballosh dot amore? Mos ki merak, nuk do te tregohem shume e ashper me ty!-peshperiti ajo dhe e kafshoi nxehtesisht ne qafe.

-Mjaft te thashe!-iu desh tere forca e mundshme qe t'i thoshte ato fjale! Donte aq shume qe ajo te vazhdonte e te mos ndalte kurre, por nuk mundej! Nuk e bente dot kete! Duhej t'i thoshte te verteten!

Ajo mori nje pamje serioze. U largua ne çast prej tij. Me largimin e saj nje pjese e zemres se tij sikur u largua.

-Sem... Nuk mundem te te genjej me... Nuk vazhdoj dot me keshtu!

-Per çfare je duke folur?-syte e saj kerkonin pergjigje te menjehershme.

-Çeçilia... Nuk ka qene diçka kalimtare ne jeten time...-per pak sa nuk u mbyt kur i nxorri ato fjale.

-Ç'do te thuash me kete?-balli i saj u rrudh.

-Ajo... Ka qene e fejuara ime!

Samanta mbylli syte, i shtrengoi fort, i hapi perseri. I lutej Zotit qe kjo te ishte nje enderr e keqe. Po,po! Tani do te zgjohej! Dreq! Nuk mundej!

-E kam dashur dikur, shume madje! Mendoja se kisha gjetur dashurine e jete sime, por nuk doli ashru siç e kisha menduar. Ajo nuk me deshi kurre. Interesohej vetem per parate e mia. Me shkaterroi! Per pak sa nuk u martova me te dhe nese s'do ta kisha kapur duke e bere me mikun tim te ngushte tani do te kisha bere gabimin me te madh te jetes sime...

-Dhe pas gjithe kesaj neper mendjen tende kalon ideja se ne do te jemi si me pare?-e pyeti qetesisht Semi. Ai uli koken.-Po te bej nje pyetje: Mos ndoshta mendon se do te qendroj me tt qofte edhe per vetem nje minute?-kete here britma i doli pa e permbajtur dot.

-Sem...

-Qepe... Mos me quaj kurre me Sem!-klithi ajo.-Oh Zot! Historia jote duhet te kete akoma edhe me apo jo? Jepi pra, ç'pret! Tregome se sa je kenaqur duke e bere me ate! Duket qe eshte e talentuar! Kushedi sa e ke kenaqur! Djall! Ja pse ajo fliste aq pa problem per te berit seks me ty! Oh, mut,mut,mut! Madje me thoshte qe mund te vazhdoje per ore e ore te tera!-vendosi koken mes duarve.

Papritur u kujtua per diçka:

-Pa prit nje minute! Çfare bere sot me ate?!-kur pa fytyren fajtore te Xhekut e humbi krejt.-Me thuaj ç'djallin bere! E çove ne ndonje hotel me 5 yje dhe i kujtoje te shkuaren? Dhe teksa e beje me ate talleshe me mua! Ktheme nje dreq pergjigjje!

-Amore...-ai s'mundej as te shpjegohej.

-Me thua edhe amore pale?-shtrengoi syte e drobitur. -Vetem nje loder isha per ty? He? Nje e zakonshme si gjithe te tjerat, pa pike rendesie? Nje naive, nje idiote qe do ta perdorje sa te te dilte nga qejfi dhe pastaj do ta flakje ne kosh sapo te dilte ne skene ndonje shaleshqyer e re? Per kaq me doje Xhons? Vetem per te me shker**yer mire e mire?! Kaq vleja une?-bertiste e ulerinte pa ndalur. -Te fala gjithçka kisha, te fala virgjerine time, trupin, mendjen dhe shpirtin tim dhe si m'a shperbleve ti? Si?! Duke me tradhetuar me ish kuçken tende! Duke me mbajtur sekrete e duke me genjyer! Oh Jezus! Çdo fjale qe me ke thene ka qene nje genjeshter?-ishte gati t'ia plaste te qarit por inati nuk e lejonte.-Kur me peshperisje ato pallavrat se me doje, se me adhuroje, se isha e vetmja per ty... Te tera keto kane qene genjeshtra?

-Sem... Te lutem... Degjome... Lerme te shpjegohem...

-Jam ngopur me sqarimet e tua! S'dua te te degjoj me! E di çfare? Pse nuk vdiqe edhe ti atehere kur te perdhunuan mamane e te vrane prinderit?! Do te me kishe bere nje nder te madh! Nuk meritoje te shihje vdekjen e prinderve te tu dhe mamane e vdekur te te shker**ehej, meritoje me keq... Meritoje te vdisje!-tani s'dinte me çfare thoshte.

-Ashtu? -E pyeti ai me nje qetesi te papershkrueshme.- Atehere... Le te vdes larg teje...

Dhe me aq, doli nga dhoma duke e lene ate te derrmuar, te shkaterruar...