Kercim i rrembyeshem {SHQIP}

46.Kthimi

Hello my lovelies im soooo sorry that ive been inactive for a while but I've got these huge problems with wifi lately. I hope u will like this chap and the next ones. Per ata qe nuk e mbajne mend,Tajleri eshte, me sakte ka qene trajneri i Samantes dikur. Ai do te behet nje personazh mjaft i rendesishem ne kapitujt e ardhshem.
Me shume dashni J.D.

-Samanta!-peshperiti ai.

Dicka nuk shkonte me zerin e tij... I hoqi masken. Syte iu zmadhuan nga habia. Nuk ishte ai, por Tajleri! U zhgenjye. U tremb. Beri nje hap pas. Ai e kapi ne krah si per t'I kerkuar nje pergjigje. Ajo tundi koken pa e besuar se c'kishte bere.

-Me vjen keq... Ishte faji im... Une...une... s'duhej te... Jo, jo... Kjo eshte e gabuar... Nuk eshte e drejte!

Dhe u largua duke e lene Tajlerin pa asnje shpjegim te metejshem. Do te ngjitej ne tarracen e hotelit. Kishte nevoje per pak ajer te paster qe te kthjellonte mendimet. Rruges per ne ashensor u perplas pa mendje me dike. Duhet te ishte ndonje kamarier, sepse I ra tabakaja me gota shampanje nga duart dhe u degjua tingulli I qelqit qe perpasej e thyhej ne shesh.

-Me falni signorina,-sec mermeriti kamarieri dhe filloi te mblidhte gotat e thyera.

Ajo nuk I kushtoi rendesi. U fut me shpejtesi Brenda ashensorit. Nuk e kishte mendjen edhe tek kamarieret tani.

Sa inat I vinte me veten. Dreqin, sa shume! Po si mendoi se ai do te kthehej dhe per me teper te kercente serish me te!

"Idiote! Idiote, idiote! S'je gje tjeter vecse nje e pamend! Kane kaluar plot pese vite dhe ti vazhdon te mendosh per te. Po kaq mendjelehte u tregove?! Ai vazhdon jeten ne ndonje ishull privat, I rrethuar nga jahtet, frutat tropikale dhe nga kushedi se sa kucka me bikini qindradollareshe te Victoria's Secret dhe ti vazhdon teimagjinosh per te! Ughh! Djalli ta marre!"-monologonte ajo pafund me veten teksa shihte yjet te xixellonin nemantelin e erret qiellor.

E urrente veten. Ishte treguar aq naïve. Tere ajo kohe larg tij dhe s'kishte arritur ta zhdukte nga mendja dhe zemra ate bastard te felliqur. Por nga ana tjeter, dicka e mundonte. Po sikur ta kishte harruar valle? Jo, jo! Epo...shpjegim tjeter nuk dinte te jepte. Po si mund ta kishte ngaterruar me Tajlerin? Kjo ishte absurde! Mos po cmendej gje? Patjeter qe dicka nuk shkonte me te! E kishte nga lodhja, po, po, definitivisht qe nga lodhja. Kishte qene nje vit I gjate, I merzitshem e I rendomte qe e kish rraskapitur.
Duke pare fizhekzjarret te canin terrin dhe qetesine e asaj nate te akullt, Samanta shpresonte qe nje vit me I mire t'a priste, por a do te ndodhte keshtu?

Nje jave me vone

-Xhon, vendose shallin se ke per t'u ftohur.-I thirri ajo teksa nxirrte celesat nga canta dhe hapte dyert e studios.

Vogelushi luante neper debore, vraponte, shtrihej e bente engjej debore.

Hoqi xhaketen, shallin dhe dorashkat. U pa ne pasqyrat qe e rrethonin. Hunda dhe buzet I qene skuqur nga te ftohtet. Salla shume shpejt do te mbushej me adoleshente te zellshem qe do te fillonin menjehere provat e koreografive te tyre.

-Xhoni, eja Brenda! C'ben ende aty jashte?!

Djali hyri me vrap Brenda, u turr tek ajo dhe iu fsheh prapa kurrizit. Dukej I trembur.

-C'ke shpirt?-e pyeti ajo e shqetesuar duke e kthyer nga vetja.

Ai vazhdoi te qendronte I kapur pas pulovres se saj dhe pa folur, tregoi me gisht nga dera.

Brenda hyri dikush. Nuk e kishte pare ndonjehere ate burre ne studio e saj. Ishte I gjate, I veshur mire, me nje kapele te erret ne koke, me syve me xhama te shkelqyeshem ne sy dhe cuditerisht kishte mjeker, mjeker te trashe katerkendore.