HÜKÜM

Bölüm 55

ÇOK ÖNEMLİ HERKES OKUSUN LÜTFEN

1)Arkadaşlar cidden kitabı yazmayı bırakacaktım ama  bazı arkadaşlarınız  diger bolumdeki yorumlari ile bana yazmayı tekrar sevdirdigi için hemen yazdım .
Bu bölümü onlara İTHAF etmek istiyorum .

2) Arkadaşlar aranızdan bir arkadaşımız bana yorumlara geri cvp verdiğim için teşekkür etmiş .teşekkür etmenize gerek yok  elimden geldiği kadar yorumlarınıza cevap vereceğim .gözümden kaçanlar  illaki olur .O arkadaşlarım dan Özür dilerim 😁😁

OKUDUĞUNUZ İÇİN TEŞEKKÜR EDERİM.

Azad'ı o şekilde daha fazla görmeye  dayanamadığım için göz yaşlarımı silmeden Azad ' a yaklaşmaya başladım ve " Az-Azad ver şu silahı lütfen"dediğimde Azad başını kararlılıkla sağa sola salladıktan sonra "Anlamıyorsun Esra .Sensiz bir ölüden farkım yok .Lan ben kaç gecedir sensiz uyku uyuyamıyorum günlerden beri ilk defa huzurla dün gece senin kokunla uyudum"dediğinde göz yaşlarım daha da artmıştı .
Evet bende günlerdir uyuyamazken dün gece hiç uyanmadan Uyumuştum.

Ben "Azad ver şu silahı "diye tekrar ettim. Azad " Beni affetmeden olmaz"dediğinde sinirle ağzıma geleni söyledim .
Lakin nereden bilebilirdim ki Azad'ı bu kadar kıracağımı ...

"Yeter Azad ağa yeter . Kendinden nefret ettirdin, artık bırak beni gideyim bende nefes alamıyorum ama sen yanımda olduğun için "dediğimde Azad ın gözünden aşağıya yaşlar akmaya başladı Azad titrek sesiyle "Ger-geçekten mi ? Gerçekten benden nefret mi ediyorsun "dediğinde kalbimin parçalanmasını hiçe sayarak " Evet "dediğimde Azad'ın elinden silah yere düştü .
Ben  bir silaha bir Azad'a bakarken  Azad  birden bavulumu eline alarak
" Seni evine bırakayım kusura bakma vaktini çaldım "diyerek kapıya yöneldiğinde bende pişmanlık ve üzüntü içerisinde    Azad'ın arkasında baka kaldım .
Acaba  bu sefer çok mu ileri gittim diye düşünmeden kendimi alı koyamamıştım.

Azad'la sessiz geçen bir yolculuktan sonra Azad beni konağa bırakarak hiç bir şey demeden gazı kökleyip gitmisti .
Adama demediģini bırakmadın Esra ne demesini bekliyorsun.Al işte o da senden vazgeçti .mutlumusun şimdi

İç sesim gerçekleri söylediğinde beynimden vurulmuşa dönmüştüm. Ayakta durmakta zorlanırken dengesiz adımlarla konağa girdim .
Konağa girer girmez annem "Kızım"diyerek yanıma gelip bana sarıldığında bende tutmakta zorlandığım göz yaşlarimi bırakarak "Anne çok yoruldum .yıprandım"diyerek hıçkırıklara boğuldum .
Annem bana daha bir sıkıca sarıldığında bende başımı annemin boynuna gömerek ağlamaya devam ettim .
Şuanda tüm ev halkının başımda olduğunu tahmin ederek anneme biraz daha sokulduğumda annem beni ayağa kaldırarak yürütmeye başladı .
Merdivenlere yöneldiğimizde odama gittiğimizi anladığımda abimin sesini duyunca daha çok ağlamaya başladım. Abim " öldürecegim o şerefsizi kardeşimi ne hala getirmiş"dediğinde nefes almakta zorlanıyordum.
Üstelik bu sefer tüm suç bendeydi.