HÜKÜM

Bölüm 61

'Karanlık ,çok karanlık bir ormanda yürürken etrafta hiç bir ses yoktu . tabi ayakkabılarımın kurumuş yapraklardan çıkardığı sesleri saymazsak ...
Nereye , ne için gittiğimi bilmez bir şekilde ormanda yürürken kulaklarımı gür bir kahkaha sesi doldurdu. 
Ben korku ile elim ile kulaklarımı kapatırken , bu sefer aynı ses konuşmaya başladığında gözümün önünde bir silület belirdi ..  Karanlıktan dolayı karşımdaki kişiyi tam göremediğim için hafif gözlerimi kısarak karşıma bakmaya başladım. Kim di bu ..
Karşımda kim olduğunu hala göremediğim kişi gür sesi ile konuşmaya başladığında korkudan elim ayağımın titrediğine yemin edebilirdim. .
" çok yakında görüşecegiz Esra Miray " diye benim aynada okuduğum yazıları söylediğinde bu sefer ben çığlık atmaya  başlamıştım. ..

" Esra ,uyan güzelim .Hadi " duyduğum güven verici ses ile hafiften gözlerimi açtığımda karşımda ilk olarak Azad' ı görmüştüm .
Azad bana birden sıkıca sarılarak
" Ohh sonunda uyandın be güzelim"diyerek saçlarıma öpücükler kondurduğunda ben, Azad dan ayrılarak " Azaaad " dedim inleyerek . Azad da daha benim farkında bile olmadığım göz yaşlarımı silerek
" Şşşşştttt. Geçti güzelim. Kabus gördün " dediğinde başımı iki yana sallayarak " anlat Azad .O gördüğüm şey neydi " dediğimde Azad derin bir nefes alarak
" Yunus dallaması .yapmış " dedi ve ardından da yumruklarını sıkarak devam etti
" Konağa nasıl girdi .nasıl çıktı bilmiyorum ama o bebeğin de ,senin korkutmasının öcünüde alacağım o şerefsizden " diye lafını bitirdiğinde benim ağlamam daha da şiddetlenmisti, ne yani gerçekten bir bebek mi ölmüştü. Pardon öldürülmüstü. Hem de hiç acımadan ...

//////////////////

Aylar geçmişti o kötü günlerin üzerinden Azad defarca o Yunus denilen adamın izini bulmasına rağmen, o şerefsiz her seferinde bir şekilde Azad dan kaçmayı başarıyordu. ..

Ölen bebeğe gelir isek , Azad bebeği araştırıp annesiz babasız olduğunu  fakat yetimhane de üç yaşında bir ablası oldugunu öğrenmişti.. Tabi ben o zaman ağlayarak tepkimi gösterdiğim de Azad da üstüne düşen görevi yaparak bebeğe bir mezar yaptırmıştı.Üstelik konakta ölen kimsesiz bebeğin arkasından mevlüt bile okunmuştu..
Azad benim yoğun ısrarlarım ve ağlamam yüzünden ölen bebeğin ablasını yani Dilan ' ı yetimhaneden alarak bizim konağa getirmişti ...
Artık o da ,konakta bizimle beraber kalacaktı ...

Odamın kapısı yavaşça açıldığında düşüncelerimden sıyrılıp sarı saçlarının arasından bana masum masum bakan Dilan 'a  "  Bir şey mi, istedin tatlım " dediğimde Dilan koşar adımlarla yanıma gelerek bana sıkıca sarıldığında bende ona karşılık verdim ve " Sen neden konuşmuyorsun güzelim ,senin yaşıtların bülbül gibi şakırken, senin ağzından neden tek kelime duyamıyoruz " dediğimde Dilan yine ve yine konuşmayarak bana sarılmaya devam etti ..
Odamın kapısı yine açıldığında bu sefer odaya Azad girmişti ...
Azad bize gülerek baktiginda bende ona öpücük göndermiştim. .

Benim bu hareketimle Azad şaşkınca bana  bakarken Dilan yataktan inerek odadan çıkıp gittiğinde Azad da bir iki adımla yanıma gelerek alnıma bir öpücük kondurdu ve ceketinin iç cebinde pembe bir kimlik çıkardığında Azad baktım .Azad "Dilan artık resmen bizim kızımız"dediğinde  gülerek Azad'ın elinden kimliği alarak bakmaya başladım. .
Kimlikte Dilan YILMAZ' ın anne yerinde Esra Miray yazarken baba   yerinde Azad yazıyordu .
Azad'ın boynuna tekrardan sıkıca sarıldığımda Azad da bana sıkıca sarılarak " Eee sen daha hazırlanmamışsın .Doktor da randevumuz var " dediğinde yataktan kalkarken "Beş dakikaya hazırım " dediğimde Azad " Bu dediğine kendin bile inanmıyorsun güzelim " dediğinde gülerek banyoya ilerledim ...