BEN SENDE KALDIM

20.Benim Olan

Kulağıma gelen sesleri anlamasam da beynimin zonklamasına yetiyordu. Her duyduğum kelime beynimde bomba etkisi bırakıyordu.

Ne oldu bana? Başımdaki bu lanet ağrı da neyin nesi?

Dün geceyi aklıma getirmeye çalıştım. Yarış.... ellerimin yanması.... Beyna....... hastane..... Kaan.

Evet Kaan. Onunla tartışıyordum. Sonra vücudum ısınmıştı. Ben bayılmıştım sonra. Önümde bir araba durmuştu. Sonrası karanlık.

Arabadan inenler kim görememiştim. Gözlerimi açmaya çalıştıkça vücudumdaki ağrılar artıyordu.

Ağrıyı unutmaya çalışıp gözlerimi tekrar açmayı denedim. Ağır da olsa göz kapaklarımı aralayabilmiştim. Gözlerime gelen ışık yüzünden yeniden kapandı gözlerim.

Biri adımı söylüyordu ama kim olduğunu anlayamıyordum. Zor da olsa gözlerimi tekrar araladım. Kirpiklerimi bir kaç kez kırpıştırdım. Bana bakan kişinin bulanık olan yüzü netleşmeye başladı.

"Mert." Sesim zor çıkmıştı.

"Nora iyi misin?" Başımla onayladım. Rahatlamış bir şekilde gülümsedi. Başımı hafif kaldırıp etrafıma baktım. Kendi evimdeydim. Aykan, Meyra ve Cansel karşımda beni izliyorlardı. Vücudumdaki ağrılar gittikçe azalıyordu. Yerimde biraz doğrulup oturur konuma geldim.

"Beni siz mi buldunuz?" Aykan başıyla onaylayıp konuşmaya başladı.

"Alex Dark'ın o çevrede olduğunu öğrendik. Aslında onu arıyorduk. Seni görünce yanına geliyorduk. Biz gelene kadar bayıldın. Sen anlat. Ne oldu sana?"

"Avuçlarımdan alev çıktı. Kontrol edemedim. Daha sonra da tüm vücudum ısındı. Ayak tabanlarım yanınca bayıldım. Kontrol edemedim." Umutsuzlukla yüzlerine baktım. Meyra ile Cansel şaşırmış gibi durmuyordu. Onlara anlatmış olmalıydılar.

Mert sıkıntıyla çenesini kaşıdı. "Alex yakınımızda. Bulacağız onu. Dediğim kütüphaneye gideceğiz. Bir arkadaşımdan yardım istedim. Ondan haber bekliyorum."

Cansel rahatsızca yerinde kıpırdandı. Bir şey söylemek istiyor da söyleyemiyor gibiydi. Derince bir nefes alıp Mert'e baktı.

"Mert....." Fısıltıyla başladığı cümlenin devamını getirememişti. Mert dahil hepimiz ona bakıyorduk. Mert kaşlarını çatıp yanına oturdu. Eğdiği çenesini usulca kaldırdı. Merakla Cansel'e baktım. Dudaklarını aralayıp sonunda söyleyeceği şeyi söylemişti.

"Mert ben Alex abimi görmek istiyorum." Susup elinin tersiyle ıslanan gözlerini sildi. "Onu bulduğunda ben de göreyim. Lütfen..."

"Cansel-" Mert sözünü tamamlayamadan Cansel ağlayarak sözünü kesti.

"Mert lütfen. Oktay abime söylemeyiz. Ben abimi çok özledim. Ona bir özür borcum var. Biliyorum beni affetmeyecek. Ama yine de görmek istiyorum."

Cansel Oktay'ı Mert için seçmişti. O burada diye Oktay'ın yanında kalmıştı. Onların aşkı çocukluklarından geliyordu. Onlar birbirlerini en saf halleriyle sevmişlerdi. Mert'in ne diyeceğini merak ettiğim için dikkatimi onlara yönelttim.

Hala ağlayan Cansel'e şaşkınlıkla bakıyordu. Mert sonunda kendine gelip Cansel'e sarıldı. "Tamam güzelim. Abini bulursam seni ona götüreceğim. Söz."

Bakışlarımı onlardan çekip Aykan ile Meyra'ya baktım. Birbirlerine sarılıyorlardı. Meyra'nın eli belirginleşen karnındaydı. Onlar da çok seviyordu birbirini. Bildiğime göre birilerinden kaçıyorlardı. Onlar için tek güvenli olan yer Oktay'ın yanıydı. Aslında Aykan Oktay'dan hiç haz etmiyordu. Ona katlanmasının tek nedeni Meyra idi.