Drianne's POV
"A-Ahm excuse me?" Hindi pa rin siya lumilingon. Nagpupumiglas na ako mula sa mga kamay niya pero ang higpit parin ng hawak niya.
"Ano ba!" Sigaw ko at napatigil siya sa paglalakad. Hinarap niya ako pero hawak niya parin ng mahigpit ang mga kamay ko.
"Ikaw..." sabi niya sakin at tinitigan ako sa mga mata ko. "Ikaw ang dahilan ng pagyanig kanina..hindi ba?" napaiwas naman ako ng tingin.
"Hahahaha! What make you think na ako ang may gawa nun? FYI Mr, isa lang akong ordinaryong tao! Wala akong super powers--" Mas hinigpitan niya ang paghawak sa mga kamay ko
Itinulak niya ako pa-pasandal sa wall at kinulong sa mga kamay niya.
"You burnt your paper without any fire source. I saw you, I saw your hands." Napaiwas ulit ako ng tingin. "M-May posporo kasi ako s-sa kamay k-ko----" Hinampas niya ang katabi kong pader.
"D-Don't make any excuses. Let me ask you, Are you an immortal?" Kunyareng natawa ako.
"W-What are y-you sayi----" Hinigpitan niyang muli ang hawak sa mga kamay ko.
Tinitigan niya ang mga kamay ko at akmang tatanggalin ang gloves ko.
"Ano ba! Itigil mo nga yan!" Sigaw ko at tinulak siya ng malakas.
"If you are Ms. Frucosa, run away now. Run away." Nangilid ng mga luha sa mata ko.
"Kung alam mo lang kung gaano kahirap ang dinadanas ko, kung gaanong pagtitiis, kung gaano kasakit ang nararanasan ko, At kung ikaw ang nasa sitwasyon ko.." pinunasan ko ang mga luhang papatulo na. "...baka sumuko ka nalang." Sabi ko at tinalikuran na siya.
Tumakbo ako papalayo sa kanya papunta sa bakanteng classroom.
Habang tumatakbo ako ay nakita ako nila Yvelle.
"Drianne!" Agad na lumapit sila Rampo sakin. Agad naman akong niyakap ni Kim.
"May ginawa ba siya sayo? Teka! Namumula ung braso mo." Napaiwas nalang ako ng tingin.
"Are you okay?" Tanong ni Emi. Tumango nalang ako.
"Okay lang ako, Tara na." Wala naman silang nagawa dahil nauna na ako maglakad.
Ilang oras pa ay tumunog na ang bell hudyat na uwian na namin.
Habang naglalakad kami pauwe, hindi ko maiwasang isipin na.
Sana.. Sana hindi nalang ako pumasok. Sana hindi nalang ako nag-aral pa sa labas. Dahil dito, ang tingin nila sakin ay isang halimaw, peste, salot, at malas.
------
Rampo's POV
I know how hard it is for Drianne. I mean, her situation.
We are not an ordinary person.
We have a special ability that..
Only we can have.
Pero sa ngayon, our powers are not yet fully developed.
I have an ability of Ultra Deduction and a power of Hypnotism.
I can find out the answers to the problems, or whatever it is. But, sometimes.. I chose not to use it.
Because, I know that some things deserves to have their own privacy, They have to keep their secrets, some info's, and more.
But now, in Drianne's case. I decided to use it. I decided to help her out of her problems.
And now my mind's starting to be filled by the info's i'm getting.. By the answers that i'm waiting.
And now I know, that Drianne's gloves cannot control the energy that is coming out of her hands. It's getting stronger and stronger every time, every seconds, every minutes, every hours, and every single day.
Habang nakaupo kami dito sa salas while talking about the problems of Drianne, Tito Raf is looking intently at me. Maybe he knows that I already found out the answer.
"Rampo, do you want to say something?" He said. I cleared my throat and look straight in their eyes.
"I think.. she have a.."
****
Chapter 3! Edited!
Sorry guys for the late revise😂
Nabura kasi siya tas ayun tinamad ako na ulitin. But because of prein_18 I have motivated myself😂
So that's all! Hindi ko alam kung kailan ang ud ng next revised version. Maybe kapag sinipag na si author at wala masiyadong gagawin😂😂 so bye guys! Have a good night!😙
