Aubrey's POV
Nakikiramdam lang ako sa lalaking katabi ko habang naglalakad kami sa Dilim. He has a power of fire. Kaya hindi masiyadong madilim ang nilalakaran namin.
Pero kanina pa kaming dalawa na hindi nagsasalita.
I don't know. It's just that, I feel uncomfortable. I feel strange.
Parang.. parang may mali kasi eh, pero I don't know. Maybe kinakabahan lang ako? Pero dibale, makukumpirma ko naman ito mamaya.
"Ahm, Hi?" Napatingin ako sa kaniya ng bigla siyang magsalita.
"Hello?" Bati ko sa kanya na ikinatawa niya.
"I'm Giovanni, by the way." Tinanguan ko siya.
"Aubrey." Tipid na sagot ko at tumingin na muli sa nilalakaran namin. Namayani nanaman ang katahimikan sa paligid namin kaya naisipan kong magtanong.
"How did you get in here? Paano ka na-stuck sa game nato?" Bumuntong hininga siya.
"Estudyante kami galing sa HCU, Huge Charles University---" nanlaki ang mata ko at pinutol ang pagsasalita niya.
"What?! Student din ako from that school. Kelan ka pa nandito?" Kinamot naman niya ang batok niya.
"I don't know maybe 2 yea----" Napatakip ako sa bibig ko.
"Huwat?! Bakit? Paano? Bat ang tagal?" Natawa siya ulit na siyang ikinakunot ng noo ko.
"Bakit ka tumatawa?" Nginitian niya ako at binulsa niya ang kamay niya sabay tingin sa harap.
"Nothing." Bigla siyang sumeryoso. Holo, baka may bipolar disorder to? DID? Maygahd!
"We came here because of that stupid mission." Hindi na ako nagsalita dahil baka sunugin niya pa ako ng apoy niya.
"Nilinlang kami ni Headmaster Jake together with Ma'am Gina, the school's principal. Nasilaw kami sa mga pangarap namin kaya pumayag kami sa gusto nila. Pero hindi namin alam na, ikukulong lang pala nila kami dito." Nagtaka ako sa sinabi niya ngunit di ko nalang sinabi.
Bakit naman sila ikukulong dito? For what purpose?
"Ayaw niya kasi na kapag dumating ang labanan, maubos namin ang angkan niyang masasama." Is that a valid reason? Parang ang babaw naman. Something's wrong. Something's strange. I just can't figure it out! Kung nandito lang sana si Rampo.
"Bakit hindi mo sinubukang tumakas? Umalis dito sa stage nato? And finish this game?" Umiling siya at ngumisi.
"Tinamad ako eh." Mas lalong kumunot ang noo ko. I don't believe him.
"Dejk, na-stuck na kasi kami dito. Mabubuksan lang ulit yung mga pintuan at laro kapag may dumating ulit na iba pang mga may mission dito." Tumango nalang ako. Pero di porke't tumango ako ay sang-ayon na ako. I.. I'm not satisfied by his answer. Para talagang may mali. I don't know. Pero sana, sana naman walang mangyaring masama.
"I know your power." Napalingon ako sa kaniya.
"Pardon me?" Tumawa ulit siya.
"Air tama ba?" Tumango ako.
"How did you know?" Napakamot siya sa ulo niya.
"Teka, may kuto ka ba?" Mas lalo siyang humalakhak sa sinabi ko.
"No, I mean.. None. Haha, atska malamig kasi at medyo mahangin kaya.. I think that is your power?" Tumango ako. Hays, di ko napansin na wala na pala ako sa kontrol. Ganito talaga ako pag nawawala sa wisyo.
"Ah, nevermind that. Teka, ayun na ata ang pinto. Tara?" Nginitian ko lang siya.
I can't still trust this guy. I'm feeling something..
Something that is near.. to danger.
********
