Daemon's Academy Ⅰ. (School of Devils)

Chapter 58

Monster

~~~🌸~~~

Red's Point of View

It's been days and she is still unconscious hindi ko na alam ang gagawin ko kung hindi pa siya magigising. I know that it is my fault. My damn fault! Kung hindi lang sana ako naging pabaya hindi sana nangyari ito. Kung nakita ko lang sana 'yong lalaki ng mas maaga, ako sana ang nandito at nakahiga, hindi siya.

"Red, umuwi ka muna sa inyo para makapag pahinga ka. Kami na muna ang bahalang magbantay dito kay Amber." Napalingon ako sa boses at doon ko nakita ang ilan sa mga kaibigan ni Amber.

I know that they are worried since I didn't leave her side, the moment she was sent here. Hindi ko lang talaga kaya at hindi maatim ng konsensya ko. It was my fault that she's here. I was not aware of my surrounding kaya heto ang nangyari.

Hindi ko na sinagot ang pamimilit ng mga kaibigan ni Amber at mas lang humigpit ang hawak ko sa kamay niya. Hindi akong pwedeng umalis rito, hindi ko siya pwedeng iwan. I can't afford to lose her again. Pakiramdam ko sa oras na mawala siya sa paningin ko, may mangyayaring hindi maganda at iyon ang hindi ko kayang mangyari. Seeing her like this is ripping me apart.

"Red, you should rest. Stable na rin naman ang lagay niya at ang kailangan na lang natin ay ang hintayin siya magising kaya hindi mo na kailangan pang mag-alala."  Lumapit na ang isa sa kanila sa akin para pilitin ako pero hindi ko pa rin tiningnan ang mga ito. Wala pa rin akong sapat at maayos na tulog but it will not let me leave her side.

"I'm fine. I'm not going anywhere. I will not leave her side." Sagot ko ng hindi lumilingon.

"Pero ilang araw ka na rito. Wala ka pang maayos na tulog, wala ka pang maayos na pahinga. You should rest. Do you think Amber will be happy so see you like this? Baka magalit pa siya sa ginagawa mong 'yan sa sarili mo. You know Amber, she doesn't want someone suffered because of her. Kaya makinig ka na lang kailangan mo ng magpahinga."

Pakiramdam ko ay sarado ang tenga ko. I don't want to leave her at wala na silang magagawa pa don. Kahit na okay na siya sabi ng mga doctor, I still wants to stay at her side dahil gusto kong ako ang una niyang makita kapag binuksan na niya ang mga mata niya.

"Let him be Dorothy. Let's just buy some food first."

Nang nagkayayaan sila ay iniwan na rin ako. Wala na akong narinig pang sagot. Tunog na lang ng pinto ang sumunod kong narinig bago tuluyang tumahimik ang buong paligid.

Ngayon na ako na lang at si Amber ang natira ay doon ko muling pinagmasdan ang kaniyang napakagandang mukha. Sobrang tahimik din ng paligid kaya halos patak ng kaniyang IV lang ang naririnig ko. I hold her hand ng tipong ayaw ko na itong pakawalan o bitawan. Sinandal ko rin ang ulo ko rito while starting to pray for her quick recovery.