My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 26 •

"Naar huis." Zeg ik boos als ik me omdraai.

"Dat denk ik dus niet," zegt hij streng, "naar mijn kantoor. Nu."

"En waarom zou ik?" Kaats ik boos terug. Ik sla mijn armen arrogant over elkaar heen en kijk hem afwachtend aan.

"Mila ik ga niet met je discussiëren in het midden van de gang, doe wat ik je zeg en ga mijn kantoor in." Zet hij nu nog strenger dan net. Hij knijpt zijn ogen iets dicht en wijst streng in de richting van zijn kantoor. Ik weet dat ik naar hem moet luisteren en dus loop ik stampvoetend zijn kantoor in. Hij maakt me zo kwaad. Hij loopt achter me aan en sluit de deur achter zich.

"Wil je me vertellen waar dat op sloeg?" Vraagt hij met zijn armen over elkaar.

"Je zette me voor schut voor iedereen en je durft me nu nog-"

"Mila, ik heb je vertelt dat je mijn kantoor niet in mag als de deur gesloten is." Onderbreekt hij met een verheven stem mijn zin.

"Het was een noodgeval, je hoefde niet zo naar me te schreeuwen," zeg ik nu bijna schreeuwend, "Ik haat je, Nathan!"

Uit woede wil ik hem slaan, maar hij grijpt mijn pols vast voordat ik hem kan raken. "Dat zal ik niet doen als ik jou was, je weet dat dat niet goed eindigt."

"Ik ben niet bang voor jou, Nathan!"

Door mijn woorden duwt hij me tegen de muur aan. Hij is te snel en daardoor kan ik mezelf niet verdedigen. Zijn ogen worden weer duister, alsof hij aan het jagen is op zijn prooi. Voor ik ook maar iets kan doen, drukt hij zijn lippen op die van mij.

Hij zoent me hard, smekend om meer. Eén van zijn handen ligt om mijn middel en trekt me dichter tegen zich aan. De ander heeft hij in mijn haar gewikkeld. Ik ga mee in de zoen en duw mezelf dichter tegen hem aan.

Zijn tong tikt tegen mijn onderlip aan, vragend om toegang tot mijn tong. Ik open mijn mond een klein beetje en al snel vind zijn tong die van mij. Ze bewegen perfect synchroon, alsof ze voor elkaar gemaakt zijn. Dit is de meest intense zoen die ik ooit heb meegemaakt. Zachtjes trekt hij aan mijn haar waardoor ik zijn naam zachtjes kreun.

De hand die hij op mijn rug had liggen, beweegt hij nu naar mijn bovenbeen. Langzaam tilt hij mijn rok een stukje op zodat zijn hand op mijn blote huid kan liggen. Ik weet dat ik deze zoen moet stoppen totdat het uitloopt op meer dan een zoen.

"We moeten stoppen." Zeg ik met tegenzin.

Nathan weet dat ik gelijk heb en stopt tot mijn verbazing meteen. "Fuck Mila, wat doe je toch met me?," zegt hij met zijn ogen gesloten, "het is alsof ik mezelf niet onder controle heb als ik bij jou ben."

"Het is zo fout, meneer Koster." Zeg ik zachtjes. Mijn woorden lijken hem pijn te doen en hij krabt ongemakkelijk achter zijn oor. "Dus nu ben ik weer 'meneer Koster'?"

Ik snap hem niet meteen en vraag daarom ook wat hij precies bedoeld. "Je noemde me net twee keer bij mijn voornaam." Stamelt hij.

Alsof dat ons grootste probleem is nu. "We kunnen dir niet blijven doen. Liam en Julia worden gek als ze erachter komen.

"Je hebt gelijk. Ik denk dat we dan maar moeten stoppen met naar elkaar te schreeuwen zodat ik je niet hoef te laten stoppen met praten." Grapt hij met een kleine lach. Ik knik en zeg hij dan maar moet stoppen met mij op mijn zenuwen te werken.

Hij begint te lachen en zegt dat hij me schattig vind als ik lach. "Meneer Koster..." zeg ik blozend.

"Juist, professioneel. Dat kan ik," zegt hij tegen mij en vooral tegen zichzelf, "fijne dag mevrouw de Bruijn."

"U ook."