My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 116 •

"Ja dat begrijp ik, maar kan hij het niet wat langer uitstellen?," klinkt er gevolgd door een lange stilte, "oké goed, plan een vergadering in om twaalf uur." 

Ik kijk op en zie dat Nathan net zijn telefoon weglegt om zijn broek aan te trekken. "Geniet je van het uitzicht?" Vraagt hij me als hij zich omdraait.

"Heel erg zelfs," zeg ik gapend terwijl ik zijn bed uit rol en zijn t-shirt over mijn hoofd trek, "je ziet er weer sexy uit, meneer Koster."

"En ik moet zeggen dat mijn shirt jou beter staat dan dat het mij staat." Zegt hij met een grijns. Ik voel mezelf opfleuren door zijn woorden, mijn wangen moeten knalrood zijn ondertussen.

"Hoe laat is het?" Vraag ik om hem van gedachte te veranderen. "Half 8, we kunnen onderweg naar werk ergens ontbijt halen."

"Dat kan niet," zeg ik geschrokken, "het spijt me maar niemand mag ons samen zien op werk."

"What the fuck is er aan de hand, Mila?" Vraagt hij me met zijn armen over elkaar. Ik zie al zijn spieren aanspannen, vooral zijn buikspieren. Hij draagt namelijk nog steeds geen shirt.

"Luister goed naar wat ik zeg, oké?," vraag ik hem, hij knikt als antwoord, "we kunnen niet samen gezien worden op werk. We moeten zelfs doen alsof we elkaar haten."

"Wat?," vraagt hij verbaasd, "maar waarom? Ik hou niet van dit soort spelletjes en als dat is wat je nu aan het doen bent, dan moeten we hiermee stoppen."

"Ik speel geen spelletjes, Nate," verzeker ik hem, "Je moet me vertrouwen en als alles goed gaat, kan ik je vanavond alles vertellen, oké?"

"Oké," zegt hij tot mijn verbazing, "maar ik willen alles vanavond horen. En anders ben ik er klaar mee, begrepen?"

Ik knik en zeg hem dat ik het hem beloof, maar ook dat ik blij ben dat hij me vertrouwt. "Ik ga dit goedmaken, ik beloof het je." Zeg ik hem nogmaals. Hij bedankt me en zegt dat hij moet haasten om op tijd op het kantoor te zijn.

"De CEO kan niet te laat komen, hé?" Zegt hij met ene knipoogje. Ik rol met mijn ogen en zeg hem dat een paar minuutjes te laat zijn niet heel erg is terwijl ik dicht tegen hem aan ga staan. Ik druk een aantal kusjes in zijn nek en friemel met mijn vingers aan de bovenkant van zijn broek.

Hij lacht en zegt dat het langer dan 'een paar minuutjes' gaat duren als we hiermee doorgaan. "Oké meneer Koster, dan zie ik je na het werk wel weer." Zeg ik hem met een grijns.

"Ik kijk ernaar uit," zegt hij terwijl hij zijn blouse aantrekt en dichtknoopt, "zal ik je thuis afzetten?"

Ik schud mijn hoofd en zeg hem dat Lauren me naar huis brengt. Hij vraagt me of er iets is dat hij moet weten, maar ik zeg hem dat ik het hem vanavond vertel.

"Prima," zegt hij zuchtend, "maar nu moet je wegwezen, want wij haten elkaar blijkbaar."

"Geen zorgen ik ga al weg, Lauren is er namelijk al," zeg ik hem vlak voordat ik hem een kusje geef, "klootzak." Ik zie hem lachen door mijn opmerking.

"Dat ging te ver, mevrouw de Bruijn!" Roept hij me nog lachend na. Ik draai me om en zeg hem dat ik van hem hou, maar dat ik nu echt moet gaan. "Fijne dag meneer Koster!"