My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 131 •

Onze hotelkamer is werkelijk waar prachtig. Nate vraagt me wat ik ervan vind en ik zeg hem dan ook eerlijk wat ik ervan vind. "Ik hou ervan dat je zo enthousiast wordt over de kleinste dingen." Zegt hij glimlachend. Plots begin ik te blozen en ik kan mijn eigen oren niet geloven. Zei hij dat nou echt of is dit een droom?

"Ik bedoel... zullen we onze tassen hier maar dumpen en een rondje door de stad lopen?" Vraagt hij snel. Ik knik en zeg dat dat een fantastisch idee is.

We zetten een stap uit de deur van het hotel en meteen begrijp ik waarom ik me warm aan moest kleden. Hier in Maastricht staat namelijk een erg koude wind.

Ik heb Nathan mee naar het museum gesleept en tot mijn verbazing leek hij er erg van te genieten. Ik denk zelfs dat hij er meer van genoot dan ik.

We hadden echt een geweldige tijd samen. Hier hoefde we onze relatie voor niemand te verbergen en waren we zo vrij als een vogel. We konden elkaar op elk moment zoenen en knuffelen. Ik zou willen dat elk moment met Nate zo relaxed kon zijn.

Om hem te zien lachen, om het te zien genieten zonder dat hij zich zorgen maakt over zijn werk of zijn persoonlijke leven. Elk moment was geweldig.

"Ik wil je wat laten zien." Zegt Nate met een uitgestoken hand. Ik pak zijn hand vast en onze vingers verwikkelen zichzelf automatisch met elkaar terwijl Nate me door de straatjes van Maastricht leidt. Nadat we door een paar straten zijn gelopen, zegt Nate me dat ik mijn ogen moet sluiten.

Ik volg hem blindelings, want ik vertrouw hem. Ergens in een hobbelig straatje zegt hij me dat ik weer mag kijken. Ik sta middenin een straatje met schattige, kleine huisjes uit de jaren '70.

"Waar kijk ik naar?" Vraag ik hem terwijl mijn ogen de prachtige straat scannen. "Deze straat," zegt hij terwijl zijn ogen niet van de ouderwetse, maar prachtige gebouwen af te halen zijn, "dit is de straat waar mijn oma woonde."

Plots gaat er een belletje rinkelen. Ik wist niet dat Julia haar familie uit Maastricht kwam. "De Koster-familie komt uit Maastricht?" Vraag ik hem dus verbaasd.

"Mijn biologische moeder woonde hier."

Alles valt nu op een rijtje. Ik heb zo veel vragen. "Hadden jullie een hechte band?" Vraag ik hem terwijl ik weer naar alle huisjes kijk. "We gingen maar één keer per jaar naar haar toe, alleen met kerst. Ik herinner me niet veel van haar, maar ik herinner me haar gezicht. Ze was altijd aan het lachen en ik weet nog dat ik altijd blij was als ik hier was."

Ik zie aan Nate dat hij een knuffel kan gebruiken en dus geef ik hem die. "Bedankt dat je me naar deze plek hebt gebracht, Nate." Zeg ik hem nog. Hij kijkt me een aantal seconden lang aan en het lijkt wel alsof hij van alles aan het bedenken is. Plots drukt hij zijn lippen op die van mij, wat ik natuurlijk geen probleem vind.

Ik kijk op naar Nate's ogen en ik kan zweren dat ik ze lichter zag worden. Een warm gevoel neemt mijn lichaam over als ik me bedenk dat Nathan Koster heel langzaam zijn muren laat zakken.

We besluiten om bij het restaurantje wat te gaan drinken. Nate bestelt een glas whiskey en ik een glas zoete witte wijn. We proosten en ik neem een slok van de heerlijke wijn.

We hebben gewoon gekletst en het voelde alsof we er urenlang zaten. Hij vraagt me wat ik van Maastricht vind en ik zeg hem heel eerlijk dat ik het hier echt enorm gezellig vind.

"Waarom zijn we eigenlijk naar Maastricht gegaan?" Vraag ik hem voordat ik een slok neem van mijn wijntje. "Ik weet het niet, ik denk dat ik het je gewoon graag wou laten zien. Dit is één van de weinige dingen die ik nog herinner van mijn jeugd."

"Je wou het met me delen?," vraag ik hem waardoor hij begint te blozen, "Nate, dat is zo lief."

Telkens als ik denk dat Nathan Koster niet liever kan worden, verbaasd hij me weer. Ik kruip op zijn schoot en kus Nate op zijn lippen. Ik verlang naar zijn lippen op de mijne. Hij lippen zijn koud van het weer en ik kan de whiskey op zijn tong proeven.

"Ik kan niet beloven dat ik me in kan houden als je me zo blijft zoenen." Waarschuwt hij me.

Ik bijt op mijn lip en zeg hem dat we dan maar snel terug naar het hotel moeten gaan. Lachend zegt hij dat dat een goed idee is. Nate betaald de rekening en daarna lopen we de straat op.

Het koude weer doet me niets, want mijn lichaam staat in vuur en vlam. Nate wuift naar een taxi waardoor hij stopt. We konden bijna niet van elkaar afblijven tijdens de taxirit.

Ik denk niet dat ik ooit zo blij ben geweest om de lobby van een hotel te zien. Nathan bleek gelijk te hebben, want dit uitje zorgt er inderdaad voor de we ons konden ontspannen. En ik kan je zeggen dat het hotelbed enorm ontspannend was.

We bestelde roomservice en zijn uiteindelijk in slaap gevallen in het heerlijk ontspannende bed.