My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 120 •

"Na zo'n lange dag denk ik dat je wel een pauze kan gebruiken." Zegt Nathan die me in mijn kantoor op is komen zoeken. Ik werp een snelle blik naar de klok en zie dat ik nog een uur te gaan heb voordat ik klaar ben met werk. "Zeg je nou dat ik een uurtje eerder klaar ben met werk?" Vraag ik hem met puppy ogen.

"Ik dacht eigenlijk dat we allebei wel een uurtje eerder weg konden gaan." Zeg hij tot mijn grote opluchting. Ik zeg hem dat dat als een fantastisch idee klinkt en wiebel zenuwachtig heen en weer. Nate maakt me nog elke dag zenuwachtig...

"Laten we maar gaan dan." Zegt hij met een glimlach. Ik pak snel mijn tas op en sluit mijn computer af. Hij steekt zijn hand uit en wijst naar mijn tas. "Ga je hem voor mij dragen?," vraag ik hem met een iets wat plagerige toon, "wat een gentleman."

"Houd op hoor." Zegt hij lachend terwijl hij hem uit mijn handen pakt. Lachend volg ik hem terwijl hij mijn handtas heel casually over zijn schouder draagt.

Ik kan niet wachten om eindelijk te kunnen ontspannen. Emotioneel en fysiek was dit een zware dag en ik wist dat deze nog lang niet voorbij was. Nathan verdient nog een verontschuldiging.

Eenmaal boven begin ik dan ook meteen te vertellen dat ik me moet verontschuldigen. Nathan zegt natuurlijk dat dat niet nodig is, maar hij zei wel: "de volgende keer dat je wordt gechanteerd door een gestoorde bitch wil ik dat je het me vertelt."

"Ik beloof het, geen geheimen meer voor elkaar." Zeg ik hem glimlachend. Hij knikt en stemt ermee in, maar ik zie een kleine twijfel in zijn ogen. Ik wil het hem vragen, maar er is een andere vraag die me te veel bezighoudt. "Kan ik weer je vriendin zijn?"

"Baby, dat ben je altijd al geweest."

Ik zoen hem en trek zijn shirt over zijn schouders. Ik wou hem, nu. Ik had hem nodig.

"Slaapkamer," mompelt Nate alsof hij kon lezen wat ik dacht, "nu."

Zonder enige moeite gooit hij me over zijn schouder heen en tilt me de trap op. Hij slaat me speels op mijn billen en draagt me naar zijn slaapkamer.

Nathan Koster.

Waar moet ik beginnen? Hij verbaasd me op zo veel meer manieren dan ik had gedacht. En hij is weer helemaal van mij.

Die avond hebben we de slaapkamer niet verlaten. Je zou kunnen zeggen dat we de verloren tijd aan het inhalen waren...