My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 47 •

Als ik me eenmaal heb omgekleed en mijn pyjama aan heb, loop ik de woonkamer weer in. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen en daarom zeg ik 'hey'.

"Ik kom de badkamer in terwijl je naakt in bad zit en jij zegt 'hey'?" Vraagt hij me. Hij denkt precies hetzelfde als ik.

"Ik weet niet waar ik moet beginnen..."

Hij heeft een brief in zijn hand en vraagt me waarom ik niet begin bij de ontslagbrief die ik heb geschreven. Shit, hij heeft hem gevonden. Dat was niet de bedoeling, maar ja ik wist dan ook niet dat Nathan mijn huis binnen zou lopen. "Sorry, ik denk gewoon dat het beter voor ons beide is als ik stop."

Hij kijkt me bedenkelijk aan en vraagt me of ik het naar mijn zin heb. Dat heb ik, meer dan ook. Ik vind de baan zo leuk en er werken zo veel lieve mensen. Dat zeg ik hem dan ook. "Waarom stop je dan?"

"Vanwege ons." Antwoord ik gefrustreerd. Ik begrijp niet waarom hij dat niet snapt, zo moeilijk is het niet. "Ik vind het lastig om bij je te zijn. Dat is ook waarom ik eerder vanuit Italië ben vertrokken, ik had een ruimte nodig."

Hij zucht diep uit en vraagt of het te maken heeft met wat er in zijn hotelkamer is gebeurd. Natuurlijk heeft dat ermee te maken, hoe kn hij nou zo fucking dom zijn?! "Ja, Nathan. Dat heeft er inderdaad mee te maken."

Hij zucht uit en bald zijn vuisten weer. "Ik had je nooit moeten zoenen, ik wist het. Ik ben zo'n idioot."

Dat is hij zeker, maar misschien heb ik een te goed hart want ik zeg hem dat hij dat niet is. Ik zeg hem dat het niet aan hem ligt, maar dat het gewoon ingewikkeld is.

"Het hoeft niet ingewikkeld te zijn," zegt hij me met een twinkeling in zijn ogen, "we kunnen gewoon een strikt professionele relatie hebben."

Weer stelt hij het voor. Het is al de zoveelste keer dat we dat geprobeerd hebben, maar het werkt gewoon niet. Dat kan het verleden bevestigen. "Kom op Mila, ik wil je niet kwijt als personal assistent. Ik beloof je dat ik onze relatie alleen maar professioneel houdt, verder niets."

Er zit hoop in zijn ogen, hij lijkt het te menen. Ik wil dit baantje echt niet kwijt, want ik heb het geld hard nodig. "Blijf je voor mij werken?"

"Oké, ik blijf je assistent," zeg ik na kort nadenken, "maar je moet me beloven sat je nooit meer mijn huis in loopt, en al helemaal niet mijn badkamer."

Lachend zegt hij dat hij dat wel kan beloven. De kuiltjes in zijn wangen zijn een zwak voor mij, maar ik zal me er niet meer door laten afleiden. Vanaf nu is hij mijn baas, enkel mijn baas. "Dus het zit weer goed tegen ons?"

Ik knik en wacht geduldig af wat hij gaat zeggen, maar het enige wat hij zegt is een simpele gedag en 'ik zie je morgen weer op werk'. Daarna verlaat hij mijn huis alsof er niets gebeurd is.

What the fuck moet ik nu doen?