My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 178 •

"Ik denk dat we daar nog even over na moeten denken, Fred," spreekt Nate voor mij, "het is nogal overweldigend voor ons allemaal, dus ik denk dat we nog even de tijd moeten nemen."

"Oh sorry, ik wil niets overhaasten." Zegt Fred een beetje geschrokken. Ik zeg hem dat het niet erg is, maar dat ik de tijd nodig heb om het allemaal een beetje te verwerken. Ik kijk naar Nathan en schenk hem een dankbare glimlach. Hij beantwoordt mijn blik met een warme en zeldzame glimlach en ogen gevuld met... genegenheid?

Het gesprek was vanaf dat moment een stuk gemakkelijker dan daarvoor. Monique was eigenlijk een heel aardige vrouw en het leek erop dat mijn vader veel moeite in de afspraak van vanavond had gestoken. Zelfs toen hij compleet geobsedeerd met Nathan bleek te zijn... Het was erg fijn.

Fred stelt op een gegeven moment voor om de rekening te gaan betalen.

"Nee Fred alsjeblieft, laat mij maar." Zegt Nate. Fred zegt nog dat Nathan niet hoeft te betalen, maar Nate staat erop. Nate staat op en zegt dat hij me wel weer bij de uitgang ziet, maar daardoor blijf ik nu wel alleen met Fred en Monique achter.

"Nathan lijkt me een erg aardige jongen." Zegt Fred. Ik knik en zeg dat hij dat inderdaad is. Toch valt er weer een ongemakkelijke stilte en dus vraag ik maar of wij ook richting de uitgang zullen gaan. Ze stemmen er allebei mee in en dus lopen we richting Nate. Nathan heeft ondertussen al betaald en Fred bedankt hem nogmaals voor zijn gunst.

Fred, Monique, Nathan en ik namen afscheid van elkaar op de parkeerplaats. Het was dijn om Monique te ontmoeten en om weer met mijn vader afgesproken te hebben. Ik heb mijn vader terug in mijn leven?

Nate en ik reden terug naar huis en spraken onderweg over mijn vader en Monique. We hadden het nog even over het voorstel en ik zei dat Nathan gelijk had toen hij zei dat we nog wat meer tijd nodig hadden om dit alles te verwerken.

Eenmaal binnen, zegt Nathan dat het gesprek redelijk goed ging. "Ja, het ging op zich wel goed." Zeg ik terwijl ik mijn schoenen uittrap. Hij vraagt wat er aan de hand is, aangezien ik niet enorm enthousiast ben zoals gewoonlijk.

"Ik had het gevoel dat Fred meer interesse in jou had dan in mij," zeg ik hem eerlijk, "hij heeft helemaal niets aan me gevraagd."

Nathan begint te lachen en zegt dat het komt doordat hij zo onweerstaanbaar is. Ik kijk hem ongeloofwaardig aan en zeg dat ik heel serieus ben.

"Luister, ik weet zeker dat het goed komt, baby. Hij heeft waarschijnlijk ook wat tijd nodig, net zoals jij," zegt hij me, "wat vind je van dat Heerhugowaard idee?"

Ik haal mijn schouders op en zeg dat het me iets te veel is, maar ik vraag ook of Nathan met me mee gaat als ik daarheen zou gaan. "Natuurlijk, baby."

Hij heeft gelijk... We hebben gewoon wat tijd nodig.

"Bedankt," zeg ik hem als ik mijn armen om hem heen sla en mijn wang op zijn borst laat rusten, "je bent geweldig."

Hij reageert er niet op en zegt dat hij straks ook naar bed komt, maar dat hij eerst een aantal telefoontjes moet plegen. "Waarom ga jij je niet alvast klaarmaken?" Vraagt hij met een knipoog. Ik lach, geef hem een kus op zijn wang en loop dan naar de slaapkamer.

Ik loop de slaapkamer in, maak me klaar om naar bed te gaan, maar dan krijg ik plots een veel beter idee...