My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 110 •

Die avond kom ik alleen maar denken aan alles wat Nate en ik hebben meegemaakt. En ik weet niet hoe het komt, maar ik moest zelfs denken aan die ene avond dat Nate mij redde van mijn ex.

Het is al een aantal jaar geleden, ik was misschien zestien jaar oud. Ik besloot om te drinken, ondanks dat ik minderjarig was. Julia's vriend, Julia en ik namen meerdere shotjes. In de tussentijd had ik Nathan wel zien staan, maar hij was de knappe broer van mijn vriendin. Ik mocht hem niet leuk vinden.

Ik was er diezelfde avond achtergekomen dat er een jongen was die mij leuk vond en we zouden elkaar in de kamer van Julia ontmoeten. Maar inplaats van de warme ogen van Will, werd ik begroet door de blauwe ogen van een vreemdeling. De alcoholgeur die van hem afkwam, liet mij bijna braken.

"Ik denk dat je in de verkeerde kamer bent." Zei ik tegen de jongeman. De jongen bekeek mij van top tot teen, alsof hij van plan was om me op te gaan eten. "Nee, ik denk dat ik in de goede kamer ben snoesje." Zei hij terug, met een vieze grijns op zijn lippen.

Mijn hele lichaam stond onder spanning toen ik zijn stem hoorde en het was geen goede spanning. Ik moest mezelf uit deze situatie redden, maar hoe ging ik dat doen?

De adrenaline raasde door mijn lichaam en ik besloot dat ik gewoon de kamer uit moest gaan rennen. Maar toen ik dit probeerde, pakte de jongen me vast en gaf me een harde zet naar achter. Ik voelde de deurtjes van Julia's kledingkast hard in mijn rug. Een scherpe pijn raasde door mijn rug.

"Doe me alsjeblieft geen pijn." Zei ik piepend van de pijn. De jongen grijnsde en zei me dat het geen pijn hoefde te doen als ik gewoon zou meewerken.

Plots realiseerde ik me in wat voor slechte situatie ik me had gewerkt. Ik begon me doodsbang te voelen. Hij ging dicht tegen me aan staan en begon aan de stof van mijn kleding te trekken.

Ik begon hard te gillen, in de hoop dat iemand me hoorde en me kon komen helpen. Maar in plaats daarvan kreeg ik een harde klap in mijn gezicht. De onbekende jongen zei dat ik mijn mond dicht moet houden. Ik begon ongecontroleerd te huilen en bevroor. Ik durfde me niet meer te bewegen, bang voor nog een klap.

Toen de jongen nog dichter bij me kwam staan, sloot in mijn ogen in de hoop dat iemand me kwam redden.

Plots hoorde ik de man voor me hardop naar lucht happen. Ik opende mijn ogen en zag dat de jongen tegen de muur aangeduwd was, wanhopig happend naar lucht, terwijl Nathan Koster hem op zijn plek hield.

"Hoe the fuck durf je om dit soort praktijken te doen in mijn huis?," riep Nathan boos, "ik ben in staat om je te vermoorden."

De vreemdeling hapte nogmaals onsuccesvol naar lucht, maar hij Nathan's grote handen zijn nek nog iets steviger vastpakte. De jongen begon Nathan te schoppen, maar dat leek Nate niets te doen. Hij bleef gewoon in de ogen van de jongen kijken, totdat ik zag dat de ogen van de jongeman begonnen te rollen.

"Nathan stop alsjeblieft, je vermoordt hem!" Riep ik. Alsof mijn stem hem uit zijn trance had gewekt, liet hij de jongen los waardoor hij op de grond viel.

Daarna kwam Nathan gelijk naar mij toe om te vragen of ik in orde was. Toen Nathan dichterbij kwam, kon ik niet meer spreken. In plaats van te spreken, begon ik te huilen en trok hij me in een knuffel tegen zijn harde borst.

"Het is al goed, Mila," suste hij me, "niemand gaat je nog pijn doen. Ik zorg ervoor dat niemand je ooit nog pijn doet."

Daarna kwam Julia binnen. Ze werd eerst een beetje boos op Nathan omdat ze dacht dat hij mij pijn had gedaan, maar Nate stuurde haar weg om Liam te halen.

Nate liet me niet los, ondanks dat mijn tranen en make-up op zijn witte t-shirt terecht kwamen. Eén van zijn handen aaide hij door mijn haar om me te troosten, en ik moet toegeven dat het werkte. De tranen rolde minder snel over mijn wangen en ik keek hem recht in zijn grote ogen. Ze leken toen vol met medelijden en schuld.

Niet veel later kwamen Liam en Julia weer terug en hebben we alles uitgelegd. Liam heeft me daarna naar huis gebracht.

Het bleek dat Will de verkeerde slaapkamer ingegaan was en dacht dat ik het feestje al had verlaten.

Het was deze avond dat de kleine crush die ik op Nathan Koster had, begon te groeien.