My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 129 •

Ik word wakker in Nate's bed, maar Nate ligt er niet. De digitale klok op mijn telefoon laat me zien dat het vier uur 's nachts is en dus besluit ik te kijken waar hij is. Uiteindelijk, in de woonkamer, zie ik Nate bij het raam staan. Hij heeft een half opgedronken glas whiskey in zijn handen.

Ik kan vanaf hier zien dat hij zijn kaken strak op elkaar heeft staan en de spieren in zijn lichaam zijn gespannen. Ik loop naar hem toe en leg mijn hand op zijn schouder terwijl ik hem vraag of hij in orde is. Hij schrikt en draait zich meteen om. "Wat is er?" Vraag ik nogmaals.

"Ik kon niet slapen, dat is alles." Zegt hij me, maar ik geloof hem niet. "Waarom drink je dan een glas whiskey en ben je zo gespannen?," vraag ik hem terwijl ik mijn wenkbrauw ophaal en recht in zijn donkere ogen kijk, "je kan met mij praten, Nathan."

"Dat kan ik niet, Mila. Ik ben te fucked up." Zegt hij me betreurd. Ik kijk naar zijn ogen en ik zie dat ze gevuld zijn met tranen. Hij slikt hard, alsof hij zijn emoties door probeert te slikken. Ik sla mijn armen snel om hem heen.

"Nathan," zeg ik nu ook bijna huilend, "ik weet niet wat er aan de hand is, maar je hoeft er niet alleen doorheen te gaan. We zijn een team, weet je nog? Ik hou van je en wat jou dwarszit, zit mij ook dwars."

"Maar waarom hou je van me, Mila? Hoe kn iemand nou van mij houden?" Vraagt hij me bijna boos. Ik knuffel hem nog iets harder en zeg hem dat hij de liefste man is die ik ooit heb ontmoet en dat het heel makkelijk is om van hem te houden.

"Maar ik ga je pijn doen, Mila, en dat wil ik niet," zegt hij me fluisterend, "je bent het beste wat me ooit is overkomen."

"Dat risico neem ik dan maar," zeg ik hem vastberaden, "Ik verliefd op je geworden, Nate."

"Weet ik," zegt hij terwijl hij zijn ingehouden adem uitblaast, "en dat vind ik fucking eng. Ik heb geen controle meer."

"Je hoeft niet overal controle over te hebben, Nate. Je kan geen controle hebben over liefde, dat is juist het mooie eraan."

"Ik ben gewoon te fucked up Mila," zegt hij me nogmaals, "als jou ooit iets overkomt vanwege mij..."

"Is dit vanwege Sawyer?" Vraag ik hem nu het puzzelstukje op zijn plek valt bij mij. Hij laat me los en keert zich weer naaf het raam. "Hij is gevaarlijk ,Mila, dat zijn ze allemaal. Ik wil niet dat ze jou als mijn zwakte gaan zien, want dat gaan ze tegen me gebruiken."

"Het maakt me niet uit wat voor domme dingen je in je jeugd hebt gedaan, het gaat erom wat je nu doet," zeg ik hem, "je bent de geweldigste man die ik ooit heb ontmoet. Dankjewel, voor alles."

"En jij bent de geweldigste vrouw die ik ooit heb ontmoet," zegt hij me voordat hij een kus op mijn lippen drukt, "laten we gaan slapen, ik heb een verrassing voor je morgen."

"Nu maak je me nieuwsgierig, Koster." Zeg ik hem lachend. Hij lacht en zegt me dat we maar naar bed moeten gaan.

Nate en ik zijn in bed gaan liggen en vielen allebei snel in slaap daarna. Toch kon ik niet stoppen met nadenken. Waarom was hij überhaupt wakker geworden in de eerste plek?