My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 28 •

Ik voel twee sterke armen om me heen en hoor meerdere stemmen, maar één in het bijzonder: Nathan.

"Het komt allemaal goed, Mila. Ik ben bij je."

"Ik voel me zo duizelig."

"Ik weet het, baby." Zegt hij terwijl hij zijn arm om me heen heeft. Die arm is de enige reden dat ik nu nog rechtop sta. Hij pakt zijn telefoon uit zijn zak en begint iemand te bellen. Ik wil hem wel vragen wie hij belt, maar ik voel me te slap om te praten. Ik hoor hem iets zeggen over beveiligingsbeelden van de bar, maar ik begrijp nog steeds niet wat er gebeurd is.

"Nathan?" Vraag ik terwijl mijn hele wereld rond spint en ik mijn spieren slapper voelt worden. "Ik ben hier, baby."

"Ik moet liggen, ik ben zo duizelig." Zeg ik hangend in zijn armen. Hij begeleidt me voorzichtig naar het bed en zegt dat ik gedrogeerd ben. Ik schrik ervan en raak zelfs een beetje in paniek, maar Nathan weet me gerust te stellen. "Het komt allemaal goed, Mila. Ik ben bij je."

Als ik eenmaal op het bed lig, vraag ik of hij erbij komt liggen. Hij begint te glimlachen. Zijn glimlach is zo mooi. "Ik vind het een geweldig aanbod, maar je denkt niet goed na nu."

"Maar ik wil het zo graag, Nate." Zeg ik terwijl ik mijn hand naar hem uit steek. Hij schudt tot mijn verdriet zijn hoofd en dus begin ik de knoopjes van mijn blouse los te maken.

"Hoe mooi het aanbod ook is, ik ga geen gebruik van je maken." Zegt hij terwijl hij wegkijkt.

Ik kijk hem met een pruillip aan en vraag hem of ik op zijn minst een kus kan krijgen. Ik had het niet verwacht, maar hij draait zich om en drukt zijn lippen op die van mij.

Zijn lippen voelen zo goed op die van mij. Ik trek hem op bed en begin zijn riem los te maken. Het gaat niet erg makkelijk, want ik heb bijna geen gevoel meer in mijn vingers.

"Fuck." Hoor ik Nathan zeggen. Dan stopt hij met zoenen en zegt dat we dit niet kunnen doen. Niet vanavond in ieder geval. "Probeer wat te slapen, Mila."

"Trek jij dan je shirt voor me uit."

"Je hebt wel erg veel zelfvertrouwen als je gedrogeerd bent, he," zegt hij lachend terwijl hij zijn blouse open begint te knopen, "je mag mijn shirt aan vannacht."

Dankbaar pak ik zijn blouse aan en probeer hem aan te trekken, maar het lukt niet. Hij helpt me omhoog en trekt me zijn blouse aan. Ondertussen bekijk ik zijn buikspieren.

"Ik ben zo moe." Zeg ik terwijl ik naar de zes blokjes op zijn buik kijk.

"Laten we maar gaan slapen dan."

Hij komt toch bij me in bed liggen en ik kruip dicht tegen hem aan. De geur van zijn aftershave ruikt heerlijk en het kloppen van zijn hart klinkt zo rustgevend, ondanks dat het te keer gaat. Als ik mijn ogen sluit, voel ik mezelf in slaap dommelen.