KENSHI'S POV :
I can't get her out of my goddamn mind. Gusto kong gawin ang gusto niya- ang kalimutan siya at ang nangyari sa amin sa Tagaytay. Gusto kong gawin pero hindi ko magawa. Ang hirap. Hindi ko siya kayang alisin sa sistema ko at naiirita na rin ako dahil hindi ko siya magawang pagbigyan.
"Anak," Si mommy pero hindi ko siya nilingon.
"Ang mga bata po?"
"Tulog na sila." she then sat beside me, "Hindi ba't sinabi ko sa 'yong tigilan mo na ang pag-inom ng mga alcoholic drinks? Ano na naman ba'ng problema, anak?"
"Mom, what are the signs of being in love?" I asked without glancing at her. "Malapit na akong mawala sa katinuan."
"Kapag siya ang una sa mga priorities mo. Kapag ang kaligayahan niya ang higit na mas mahalaga sa 'yo kaysa ang iyo. Kapag hindi mo siya matanggal sa isip mo." I looked up at my mom and she just smiled at me, "Love is selfless, son."
I chuckled, "I'm in deep trouble, mom."
"And who's the unfortunate girl?" she playfully asked.
"Mom, alam mo," tinungga ko ang nalalabing whiskey sa baso ko at muling tumitig sa aking ina. "Ang awkward nito. I mean, ang makipag-usap sa 'yo about heart problems. Siguro si Daddy nalang - "
"Ina mo ako!" protesta ni Mommy na nakataas pa ang dalawang kilay. "Ako ang higit na makakaunawa sa iyo kaysa sa ama mo. Mamaya turuan ka pang mambabae."
Natigilan ako at mariing tumitig sa kaniya, "Did Dad - "
"Sinabi na niya sa akin ang lahat, anak. Matagal na."
"I'm sorry dahil instead na sabihin ko sa 'yo ang alam ko, mas pinili kong manahimik. Iniisip lang kita, mommy. Inisip ko kung anong mararamdaman mo." buong sinseridad kong sabi, "I love you and I don't want you to get hurt."
"Anak, nauunawaan ko at wala na rin sa akin iyon dahil nakikita ko naman ang pagbabago ng Daddy mo day by day." nakangiti at malumay niyang tugon bago humawak sa kamay ko. "Ikaw ang iniisip ko, anak. Mukha ka talagang problemado at ayaw kong umabot iyan sa pagiging misirable. Paano ko ba matutulungan ang unico hijo ko?"
