Chapter 17 : ပူတင္းေလးေနမေကာင္းျဖစ္ေနၿပီ
ေက်ာက္နင္း မနက္ေစာေစာ အေျပးေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ သူ႕ရဲ႕မနက္စာကိုျမန္ျမန္ၿပီးေအာင္စားေနေလတယ္။
အဲဒီ့ေနာက္ လုခ်န္ဟဲက သူ႕ရဲ႕လက္ေတြ၊ပါးစပ္ေတြကိုသုတ္ေပးၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူက အရင္လိုတစ္ေရးျပန္မအိပ္ေတာ့ဘဲ ဆိုဖာေပၚမွာထိုင္ရင္း ေလွကားကိုသာစိုက္ၾကည့္ေနေတာ့သည္။
လုခ်န္ဟဲအဝတ္အစားလဲၿပီးျပန္ဆင္းလာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေက်ာက္နင္း ကမန္းကတမ္းထထိုင္လိုက္ၿပီး သူ႕အျမႇီးကိုလႈပ္ယမ္းရင္း လုခ်န္ဟဲကိုၾကည့္ေနေတာ့တယ္။
သူက အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးလက္ထဲက နာမည္ကပ္ပါတဲ့လည္ပတ္ႀကိဳးကိုယူလိုက္ၿပီး ပူတင္းေလးကိုဝတ္ေပးလိုက္တယ္။
ေက်ာက္နင္းက အၿမဲလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခဲ့ရတာျဖစ္လို႔ တစ္ခုခုနဲ႕ခ်ည္ႏွောင္ခံထားရျခင္းအေပၚ
ေနသားမက်ေလဘူး။ ဒါေပမဲ့လည္း သူ
မတတ္နိုင္ဘဲ သူ႕အေမႊးေတြကိုသာ
လႈပ္ခါလိုက္ေတာ့တယ္။ လုခ်န္ဟဲကလည္း
ပူတင္းေလးရဲ႕ပထမဆုံးအႀကိမ္
လည္ပတ္ဝတ္ရျခင္းအေပၚ ေနသားမက်မွန္းသိတာေၾကာင့္ သူ႕ကိုေကာက္ခ်ီၿပီး
ႏွစ္သိမ့္ေပးလိုက္ေတာ့တယ္။
" အဆင္ေျပသြားမွာပါ အေမႊးေတြကိုခါမေနနဲ႕ေတာ့... ခဏေလာက္ေနရင္ မင္းေနသားက်သြားလိမ့္မယ္ "
အေစခံေတြက ပူတင္းေလးအတြက္
လိုအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြကို ကားေပၚတင္ေပးေနၾကတယ္။ သူတို႔က
ပူတင္းေလးထိုင္တဲ့ကူရွင္ကို ကားအေနာက္ခန္းထဲထည့္ေပးၿပီးတဲ့အခ်ိန္ၾကမွ ပူတင္းေလးကိုကားေပၚတင္ေပးလိုက္ေတာ့တယ္။
ေက်ာက္နင္း ေခြးအျဖစ္ေျပာင္းသြားၿပီးေတာ့မွ ပထမဆုံးအႀကိမ္ အျပင္ျပန္ထြက္ရတာျဖစ္လို႔ ျပတင္းေပါက္အျပင္ကိုၾကည့္ရင္း စိတ္လႈပ္ရွားေနတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း လုခ်န္ဟဲက ပူတင္းေလးျပတင္းေပါက္ကေန အျပင္ကိုခုန္ထြက္သြားမွာစိုးရိမ္တာေၾကာင့္ ျပတင္းေပါက္မွန္ေတြကိုပိတ္ခ်လိဳက္ေတာ့တယ္။
ဒီေလာက္သက္ေသာင့္သက္သာရွိတဲ့ရာသီဥတုမ်ိဳးမွာ အျပင္ေလကို
မခံစားရတာတကယ္ကိုဆိုးတာပဲ!
