Chapter 28: ေဒါသေၾကာင့္
ေပါက္ကြဲထြက္သြားတဲ့ ပူတင္းေလး
သူ႕ပူတင္းေလး ေဒါသထြက္ေနတယ္...။
အဲဒါေလး ေဒါသထြက္ေနတာက အေသးအမႊားေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ သူ ပူတင္းေလး
လက္ဖဝါးေလးေတြကို သန့္ရွင္းေပးၿပီး
သြားတိုက္ ေပးၿပီးေနာက္, သူေလးက အျမႇီးေလးကို ေအာက္ခ်ၿပီး သူ႕ကိုယ္ပိုင္ေခြးအိမ္ေလးထဲ တြားသြားဝင္သြားတယ္။ ကုတင္ေပၚကိုေတာင္ မသြားေတာ့ဘူး။
လုခ်န္ဟဲ ကုတင္ေဘးမွာ ထိုင္ကာ
သူ႕ကိုယ္သူ ေစာင္တစ္ခုလုံးထဲမွာ ျမဳပ္ႏွံၿပီး
ဖင္ေသးေသးေလး
တစ္ဝက္ကိုပဲ ေဖာ္ထားတဲ့ အေသးေလးကို
ေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္...။
သူ လက္ကို ဆန့္ထုတ္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေဘးကို
ပုတ္လိုက္ကာ,
"ပူတင္းေလး, ဒီကိုလာ"
ေက်ာက္နင္းက သူ႕ကိုယ္ပိုင္ ေခြးအိမ္ေလးထဲမွာပဲ
မလႈပ္မရွားေနေနတယ္..။
"အာဝူး!"
မလုပ္ခ်င္ဘူးဗ်ာ!
"ဒီမွာ ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ?
တစ္ေယာက္ေယာက္က မင္းကို ေဒါသထြက္ေအာင္ လုပ္လို႔လား?"
ေက်ာက္နင္း ေဒါသေတြ မဆုံးနိုင္ေအာင္
ထြက္သြားေတာ့တယ္။
" ဝုတ္! ဝုတ္! ဝုတ္!"
မင္း ငါ့ကို သင္းကြပ္ရဲ သင္းကြပ္ၾကည့္!
ငါ အေဝးကို ထြက္ေျပးမွာ!
လုံးဝကို အိမ္ကေန ထြက္သြားေတာ့မွာ!
အေသးေလးက လုံးဝမလာတာကို ၾကည့္ၿပီး
လုခ်န္ဟဲ ေခြးအိမ္ေလးနားကို လမ္းေလွ်ာက္သြားယုံသာ တတ္နိုင္တယ္။ အျပင္ကို ေဖာ္ထုတ္ထားတဲ့ အေသးေလးရဲ႕ တင္ပါးေလးကို လက္ညိုးေလးနဲ႕
ထိုးၿပီး,
"မင္း ေဒါသခိုးေဝေနတာပဲ အာ,
ကိုယ့္ဆီလာပါအုံး...
မင္းကို ဘယ္သူက ေဒါသထြက္ေအာင္
လုပ္တာလဲ
ကိုယ့္ကို ေျပာျပ, မေပ်ာ္ေအာင္
ဘယ္သူ လုပ္တာလဲ?"
"အာဝူး..အာဝူး...အာဝူး!"
မင္းကလြဲလို႔ ငါ့ကို မေပ်ာ္ေအာင္၊ ေဒါသထြက္ေအာင္
လုပ္မဲ့သူ ရွိလို႔လား?
အဲဒါ မင္းပဲကြ!
ရန္ေတြ႕ေနတာနဲ႕ တူတဲ့ ေဟာင္သံကို ၾကားလိုက္ရေတာ့, လုခ်န္ဟဲ ၿပဳံးခ်င္ေနတာကို ဖုံးကြယ္ဖို႔
ႏူတ္ခမ္းေတြကို ဖိကိုက္မိလိုက္တယ္။
