Chapter 37 (part 2)
သို့ပေမဲ့လည်း, အကိုကြီးရဲ့ ချူဟန်ကို ခိုင်လုံတဲ့ကာကွယ်ပေးမှုကြီးကြောင့်, အမေလုက အကိုကြီး လု
အမေ ထ မပေါက်ကွဲခင်အထိ စတင်ဖို့ အခွင့်အရေးတောင် မရခဲ့လေဘူး။ သူမကို
ထပေါက်ကွဲစေတဲ့ ကောလဟာလက,
သူမက သူမရဲ့ချွေးမနဲ့ ပျော်ပျော်ရွင်ရွင် ဈေးဝယ်ထွက်ပြီး
ပစ္စည်းတွေ ဝယ်နေတဲ့ဆိုတဲ့ ကောလာဟလ
ကြောင့်ဖြစ်လေတယ်။
ဒီဒရမ်မာကို အားပါးတရ ထိုင် ကြည့်နေတဲ့ ကျောက်နင်းက သူ့ဒေါသကို မချုပ်တည်းနိုင်တော့ဘဲ, လုချန်ဟဲကို စိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။ သူ ဒီလိုအတင်းအဖျင်းမျိုးအတွက် အချိန်အကြာကြီး စောင့်ကြည့်ခဲ့ရင်, သူ့ IQက ကျသွားတော့မလိုတောင် ခံစားနေရတယ်...။
လုချန်ဟဲက ဒီအမွှေးပွမေးစေ့လေးကို ပွတ်သပ်ပေးပြီးနောက် , သူ့နားရွက်လေးကိုပါ ပွတ်သပ်ပေးနေရင်း သူ့ခေါင်းလေးကို အောက်ကို နိမ့်ကာ ဓာတ်ပုံ albumကို လှည့်လှောကြည့်နေတယ်။
ကျောက်နင်းက မကျေမနပ် ဖြစ်သွားပြီး, သူ့လက်ဖဝါးကို
albumပေါ်ကို တင်လိုက်တယ်။
"ဝုတ်!"
မင်းမျက်လုံးထဲမှာ ငါဆိုတာ ရှိသေးရဲ့လား?
ငါတို့နေ့ရက်တွေ ဒီလိုမျိုး နေထိုင်ဖို့ကို မင်း
လိုချင်သေးရဲ့လား?
လုချန်ဟဲက အသားချောင်းလေး ထုတ်ပေးလိုက်ပေမဲ့ , သူ့ဘေးမှာ ထိုင်နေတဲ့ပူတင်းလေးက မစားချင်ဘူးဖြစ်နေတယ်။
"ယူလေ...မင်းသူငယ်ချင်းတွေကို ဝေပေးလို့ရတယ်"
ပူတင်းလေးက ဒီလိုပုံစံအသားချောင်းကို ကြိုက်ပုံမရတာကြောင့်...
သူ ထိုအိတ်ကို အနက်ရောင်ခွေးတွေဆီ စားဖို့
တိုက်ရိုက်ပေးတတ်တယ်။ တစ်ခုချင်း သူတို့တွေက
အိတ်ကို ဖွင့်ပါများလာတော့, အခုဆို
အတွေ့အကြုံရှိသွားပြီး...တစ်ချက်ထဲနဲ့ ပိတ်ထားတဲ့အိတ်ကို
ဖွင့်တတ်နေပြီ။
ကျောက်နင်းက သူ့လက်ဖဝါးလေးနဲ့ အသားချောင်းကို မြေကြီးပေါ် ရိုက်ထုတ်လိုက်ပြီး, လုချန်ဟဲ လက်ထဲက album ကို အဝေးကို တွန်းပစ်လိုက်တယ်။ သူက သူ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို
လုချန်ဟဲကိုယ်ပေါ်မှာ ပြန့်ကားပစ်လိုက်ပြီး...၊ သူ့လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်နဲ့ လုချန်ဟဲ လည်ပင်းကို
သိုင်းဖက်ထားလိုက်တယ်။
