SUN { Season 1 }

SUN { 55 }

အခ်ိန္ကား မနက္ ေျခာက္ နာရီ။

လိမၼာေရာင္ ေနလုံးႀကီးကို မျမင္ရေသး။

ရာသီဥတု အေျခအေနက အနည္းငယ္ တိမ္ ထူထပ္သည္။

ယေန႕ မနက္ခင္းတြင္ ပုံမွန္ထက္ ေနသူရိန္မင္းခန႔္ အိပ္ရာ ေစာေစာ နိုးေနခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ အခန္းတြင္းမွာ ေဝယံ့ကို မေတြ႕ရတာမို႔ ေရခ်ိဳး၊ အဝတ္အစား လဲၿပီးေနာက္ ေအာက္ထပ္သို႔ ခ်က္ခ်င္း ဆင္းလာခဲ့သည္။
    
ေနသူရိန္မင္းခန႔္ ေလွကားမွ ဆင္းလာစဥ္ အိမ္ႀကီး တစ္ခုလုံး ထူးထူးျခားျခား ေျပာင္းလဲေနတာကို သတိထားမိလိုက္သည္။ သူ ၾကမ္းခင္းကို နင္းလိုက္သည့္အခါ ဆူညံသံ တခ်ိဳ႕ အခ်ိန္ကိုက္ ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။ မီးဖိုခန္းဆီမွ ျဖစ္သည္။ ပန္းကန္ႏွင့္ ဇြန္းမ်ား ထိခတ္သံ။ တစ္စုံတစ္ရာ လြတ္က်သံ။
    
ပုံမွန္ဆို ေဝယံ မီးဖိုေခ်ာင္ ဝင္ခ်ိန္တိုင္း ဒီလို အသံမ်ိဳး ဘယ္ေသာအခါမွ မၾကားရ။ ဟင္းအမယ္တို႔ ေၾကာ္ေလွာ္ ခ်က္ျပဳတ္သံ။ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္တို႔ လွီးျဖတ္သံ။ ဟင္းပြဲတို႔ ထမင္းစားပြဲေပၚ ေနရာခ်သံ။ ထိုအသံတို႔မွ လြဲ၍ တျခားေသာ ဆူညံသံတို႔ သိပ္ၿပီး ၾကားရေလ့ မရွိ။ အၿမဲလိုလို ေစ့စပ္ တိက်ကာ ၿငိမ္သက္ တိတ္ဆိတ္ေလ့ ရွိသည္။
    
ယခုေတာ့ ဘယ္လိုမ်ား ျဖစ္ပါလိမ့္။

ေနသူရိန္မင္းခန႔္ ေျခလွမ္းမ်ားကို မီးဖိုခန္းဆီ ဦးတည္လိုက္သည္။ မီးဖိုေခ်ာင္သို႔ သူ ေရာက္သည့္အခါ အထူးဆန္းဆုံး ျမင္ကြင္းကို ျမင္လိုက္ရသည္။

မိန္းကေလး တစ္ေယာက္။

ေက်ာ ေပးကာ ထမင္းအိုး တည္ေနသည္။ သူမ ကိုယ္ဟန္က သက္ေသာင့္သက္သာ မရွိ။ ယခုမွ မီးဖိုေခ်ာင္ ဝင္ဖူးသည့္ ပုံစံျဖင့္ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ အနက္ေရာင္ ကုပ္ဝဲ ဆံပင္တို႔က ပခုံးေပၚ မထိတထိ ကပိုကရို ဝဲက်ေနသည္။ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ေဘးတစ္ေစာင္း လွမ္းျမင္ရေသာ သူမ ပါးျပင္တို႔က ျပင္ဆင္ ျခယ္သမႈ မပါတပါ။ ႏုဖတ္ ႏြမ္းေဖ်ာ့စြာ လွေနခဲ့သည္။

သူမကို ေနသူရိန္မင္းခန႔္ သိသည္။  
ထိုမိန္းကေလးကို သူ ျမင္ဖူးသည္။

"ယုေဝ"

ႏႈတ္မွ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ နာမည္ တစ္ခု ထြက္က်သြားသည္။