SUN { Season 1 }

Unicode - 3

တိတ်ဆိတ်နေသော စာကြည့်တိုက်၏ ချောင်ကျသော စာဖတ်ခန်းငယ် တစ်ခုတွင် ဝေယံအောင် ရှိနေသည်။ လေးထောင့်ကျသော စားပွဲပေါ်တွင် အစုလိုက် ထပ်ထားသော ဗဟုသုတရဖွယ် စာအုပ်များက အပုံလိုက်။

တခြားကလေးများနှင့် မတူ တစ်မူ ထူးခြားသော ဝေယံက ကစားစရာနှင့် သူငယ်ချင်းများထက် စာအုပ်များကို ပိုမို ခင်တွယ်သည်။ သူ့အတွက် သူငယ်ချင်း မလိုအပ်ခဲ့သလို ယခုလို အလယ်တန်း ရောက်လာသည်အထိ ကစားဖော်၊ ကစားဖက်လည်း မထားခဲ့။ ကျောင်း အားလပ်ချိန်များတွင် စာအုပ် ဖတ်သည်ကသာ သူ့အတွက် ပျော်စရာ ဖြစ်နေတော့သည်။

သို့ပေမယ့် စာပေနှင့် နီးစပ်သော ဝေယံက စိတ်ထား နူးညံ့သလောက် နှလုံးသား တစ်စုံကတော့ နွေးထွေးဖို့ ခက်ခဲနေခဲ့သည်။

အတန်းထဲက ကောင်လေးများထက် သာလွန်စွာ ချစ်စရာ ကောင်းနေသော ဝေယံ့ ပုံစံကြောင့် ကောင်မလေးများက အထူး စိတ်ဝင်စားကြသလို မထူးဆန်းစွာ ကောင်လေးများက မကျေနပ်ကြ။

သို့ပေမယ့် ဝေယံကတော့ ဘာမှ မခံစားရသလို ခံစားချက် မဲ့သည်။ ချီးကျူးသည် ဖြစ်စေ၊ ကဲ့ရဲ့သည် ဖြစ်စေ နေမြဲအတိုင်းသာ နေသည်။ ထို့အတွက် လူ မုန်းများသည်။ သို့ရာတွင် သူ မမှု။ ထိုအချိန်တိုင်း သူ ပြောတတ်သည့် စကား တစ်ခွန်းသာ ရှိသည်။

"ဒီတိုင်းလေးပဲ ကောင်းပါတယ်"

ဘာအတွက် ပြောသည်ကိုတော့
သူကိုယ်တိုင်က လွဲ၍ မည်သူမှ သိနိုင်မည် မဟုတ်ပေ။

စာအုပ်ထဲ အာရုံစိုက်ကာ မျက်မှောင်ကြုတ်သည်အထိ စာများကို စူးစိုက် ဖတ်နေသဖြင့် မျက်ရိုးများနှင့် မျက်လုံးအိမ်များ ညောင်းလာသည်။ သက်ပြင်းချကာ စားပွဲပေါ်က အထပ်လိုက် ပုံနေသော စာအုပ်တွေကို ဝေယံ ကြည့်လိုက်သည်။
    
စာဖတ်ခြင်းသည် ရေချိုးလျှင် တားဆီး မရအောင် စီးဆင်းသွားတတ်သော ရေနှင့် တူပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်ကို သန့်ရှင်းစေနိုင်စွမ်း ရှိသည်။ ထိုသဘောတရားကို သူ နားလည်သည်။ ထို့ကြောင့် ဝေယံ စာဖတ်ပါက သူများတကာလို ပြီးပြီးရော မဖတ်တတ်။ ဦးနှောက်ထဲ စွဲနေအောင်အထိ ဖတ်သလို အမျိုးအစား စုံလင်အောင်ပါ ရှာဖတ်တတ်သည်။