SUN { Season 1 }

SUN { 1 }

ေကာင္းကင္ႀကီးက ျပာလဲ့လဲ့။
တိမ္လိပ္ေတြက ေ႐ြ႕လ်ားေနသည္။
     
ေလအေဝွ႕ တစ္ခ်က္မွာ စိန္ပန္းပြင့္ေတြ ေလမွာ ဝဲလို႔။ ငုဝါ ရနံ႕က သင္းျပျပ။ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး၏ တစ္ပင္တည္း ရွိေသာ ခ်ယ္ရီပင္ကလည္း ပင္လုံးကြၽတ္ ပန္းေတြ ေဝဆဲ။

"သိပ္ လွတာပဲ၊ ဒီေန႕ ရာသီဥတု သာယာတယ္"

ေက်ာင္း စဖြင့္တာ တစ္လေက်ာ္ ၾကာခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ လပတ္ စာေမးပြဲပါ ေျဖၿပီးလို႔ မၾကာခင္ အဆင့္ေတြ သိရေတာ့မည္။ ေျပာစရာ မလိုေအာင္ ေဝယံကေတာ့ အၿမဲ ပထမပင္။ ဒီတစ္ခါလည္း အဆင့္ တစ္ ရလိမ့္ဦးမည္ ဟု သူ႕ကိုယ္သူ ယုံၾကည္ေနသည္။ ‎

ေဘးက အူတူတူ အာေပတူးသာ သူ႕အတြက္ စိတ္ပူစရာ ျဖစ္သည္။

ေဒၚစႏၵာခင္က အာေပတူးအား ဂ႐ုစိုက္ေပးဖို႔ ေဝယံ့ကို မွာထားသလို အာေပတူး၏ မိခင္ ဟာနကိုကလည္း သူ႕ကို ေတြ႕တိုင္း သားျဖစ္သူကို စာေတြ ရွင္းျပေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုသည္။ သို႔ေသာ္ အျမင္ မၾကည္တာေၾကာင့္ စာ ေမးတိုင္း မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ခဲ့သည္။

ေဘးက အာေပတူးကို ၾကည့္ရင္း ေဝယံ သက္ျပင္းရွည္ႀကီး ခ်မိသည္။ စာေမးပြဲတြင္းမွာ စာ နည္းနည္းပဲ ေရးၿပီး ေမွာက္အိပ္ေနခဲ့သည္ကို သူ ေသခ်ာ သိသည္။ အာေပတူးကို ၾကည့္ရင္း ေဝယံ အျပစ္ မကင္းသလို ျဖစ္လာသည္။ လက္ညွိုးႏွင့္ ခုံေစာင္းကို ေခါက္ရင္း စိတ္ေျဖသာေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္သည္။ နည္းနည္းမွ အဆင္မေျပ။

ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ . . .

ပူပန္စိတ္ႏွင့္ လြန္ဆြဲေနခ်ိန္ အခ်ိန္ကိုက္ အခန္းထဲသို႔ အတန္းပိုင္ ဆရာမ ဝင္လာသည္။ ေဝယံ မ်က္လုံးမ်ား၏ အၾကည့္ေတြက ဆရာမ လက္ထဲရွိ အမွတ္ စာရင္းေတြဆီသာ။ ဘဝမွာ ပထမဆုံး တစ္ပါးသူ၏ အဆင့္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပူပန္မိျခင္း ျဖစ္သည္။

မညာတမ္း ဝန္ခံပါက ပူပန္စိတ္ဟာ သူ႕အတြက္သာ။
     
အမွန္ဆို ေဝယံက စိတ္ထား ႏူးညံ့ၿပီး သေဘာထား ျပည့္ဝေသာ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ အာေပတူးကို မ်က္မုန္း က်ိဳးေနျခင္းေၾကာင့္ ေတာက္မည့္ မီးခဲ တရဲရဲလို မာန္ဖီေနတာပဲ ျဖစ္သည္။