SUN { Season 1 }

SUN { 26 }

မနက္ခင္း တစ္ခု။
ေနပြင့္ေသာ္လည္း ေဝလီေဝလင္း ျဖစ္ေနသည့္ အခ်ိန္။

အာကာဟိန္းထက္ အိမ္က ထြက္လာေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး။ မေန႕က ႐ြာထားသည့္ မိုးေၾကာင့္ သူ သြားရာ လမ္းေပၚ ေရေတြ စုအိုင္ေန၏။ ထိုေရအိုင္တို႔ကို တက္မနင္းခ်င္တာမို႔ သြားရမည့္ ေနရာကို ေသခ်ာ ေ႐ြးၿပီး ဟိုခုန္ဒီေပါက္ လုပ္လာခဲ့သည္။ လမ္းမႀကီးကို ကူးၿပီး က်ဳံးဘက္ ေရာက္ေတာ့ ရပ္ထားသည့္ အနီေရာင္ ကားကို သူ ျမင္လိုက္ရသည္။

အဲ့ဒါ ေနသူရိန္မင္းခန႔္ ကားပဲ ျဖစ္သည္။ အာကာဟိန္းထက္ မွတ္မိသည္။ လူကို လိုက္ရွာၾကည့္ေတာ့ သစ္ပင္ႀကီး ေအာက္က ခုံတန္း တစ္ခုမွာ ထိုင္ေနတာ ေတြ႕ရ၏။ တစ္ေယာက္တည္း က်ဳံး ေရျပင္ကို ေငးလ်က္။ မ်က္ႏွာက တည္တည္ႀကီး။ ေနသူရိန္မင္းခန႔္ မ်က္ႏွာထားက အာကာဟိန္းထက္ တစ္ခါမွ မေတြ႕ဖူးေသာ အမူအရာႏွင့္ ျဖစ္သည္။

တင္းမာေနတာလား။

တုန္လႈပ္ေနတာလား။

စိုးရိမ္ ပူပန္ေနတာလား။

ခါတိုင္းႏွင့္ မတူဘဲ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီး ျဖစ္ေနတာေတာ့ အမွန္ပင္။

"ေနသူရိန္မင္းခန႔္"

အာကာဟိန္းထက္ လွမ္းေခၚေတာ့ လွည့္ၾကည့္လာသည္။ သူ႕ကို ေတြ႕ေတာ့ အနည္းငယ္ အံ့ၾသသြားေပမယ့္ မ်က္ႏွာက မေျပာင္းလဲ။
    
အာကာဟိန္းထက္ ေျခလွမ္း သြက္သြက္ႏွင့္ ေနသူရိန္မင္းခန႔္ဆီ ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။ ခုံတန္းမွာေတာ့ အတူ မထိုင္။ အနားက သစ္ပင္ႀကီး၏ ပင္စည္ကို ညာဖက္ ပခုံးႏွင့္ ထိအပ္ရင္း မွီရပ္သည္။ ပင္စည္က စိုထိုင္းထိုင္းျဖင့္။ သစ္ပင္ကို ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ ေလ တစ္ခ်က္ တိုက္လိုက္တာႏွင့္ ႀကဳံႀကိဳက္သြားသည္။ တြဲလဲခိုေနေသာ ေရစက္ေတြ မ်က္ခြံႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းလႊာထံ ခစားလာ၏။

"ေလ့က်င့္ခန္း လာလုပ္တာလား"

ေနသူရိန္မင္းခန႔္ အေမး။

အာကာဟိန္းထက္က အျဖဴေရာင္ ရွပ္အကၤ်ီႏွင့္ အနက္ေရာင္ အားကစား ေဘာင္းဘီတိုကို ဝတ္ထားသည္။ ျဖဴဝင္းေသာ နို႔ႏွစ္ေရာင္ ေပါင္တံ ရွည္ရွည္သြယ္သြယ္ႏွင့္ ျဖဴဥဥ ေျခသလုံးမ်ားက အတိုင္းသား။ အျဖဴ အနက္ ေပါင္းစပ္ထားသည့္ အားကစား ဖိနပ္မ်ားက ေတာက္ေတာက္ပပ။ ပခုံး ႏွစ္ဖက္မွ နားၾကပ္ႀကိဳး အျဖဴေရာင္ ႏွစ္ေခ်ာင္းကပါ နိုင္ငံျခား သီခ်င္းမ်ား ညင္သာစြာ ထြက္ေပၚလ်က္ ရွိသည္။