SUN { Season 1 }

SUN { 32 }

ဒီေန႕ ေဘာက္ဆင္ အားကစား ခန္းမကို သြားဖို႔ ရွိသည္။
    
ညေန သုံး နာရီ သုံးဆယ့္ငါး မိနစ္ေလာက္မွာ ေဝယံ အိမ္ေရွ႕၌ ဟြန္းသံ တစ္ခ်က္ကို ေနသူရိန္မင္းခန႔္ ခပ္က်ယ္က်ယ္ တီးလိုက္သည္။ ေနမင္းႀကီး ဟြန္းသံမွန္း ေဝယံ သိနိုင္ေအာင္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ခါတိုင္းလို ခ်က္ခ်င္း ထြက္မလာ။ အခ်ိန္ ၾကာေနသည္။

ေစာင့္ေနရင္းမွ စိတ္မွတ္မဲ့ ဝရန္တာကို ၾကည့္မိေတာ့ အၾကည့္ခ်င္း ဒိုင္းခနဲ သြားဆုံ၏။

ယံ . . ။

ဝရန္တာ လက္ရန္းကို ကိုင္ထားၿပီး သူ႕ကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ သူ ရွိရာသို႔ ဆင္းမလာ။ အနီေရာင္ ၿပိဳင္ကား၏ ကားေမာင္းသူ အနက္ေရာင္ မွန္တည့္တည့္ကိုသာ ၾကည့္ေနသည္။

ေနသူရိန္မင္းခန႔္ ကားထဲမွ မထြက္ဘဲ ကားမွန္ကို ခ်လိဳက္ၿပီး ဟြန္းသံ ေနာက္တစ္ခ်က္ ထပ္တီးလိုက္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ နည္းနည္း လႈပ္ရွားသြားသည္။ ထို႔ေနာက္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လ်က္ ဝရန္တာ တံခါးကို သူ ၾကားေလာက္ေအာင္ အက်ယ္ႀကီး ေဆာင့္ပိတ္သြားသည္။

ေနသူရိန္မင္းခန႔္ ၿပဳံးမိသြားသည္။
ေဝယံ သူ႕ကို စိတ္ဆိုး မေျပေသး။

မိနစ္ပိုင္း အၾကာေလာက္မွာ ေျပးထြက္လာသည့္ ဖိနပ္သံႏွင့္ သံပန္းတံခါး ေ႐ြ႕သြားသံကို ၾကားရသည္။ ဒီထက္ ပိုၾကာေနပါက အိမ္အထဲထိ ဝင္ေခၚဖို႔ သူ ဆုံးျဖတ္ထားသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုသို႔ လုပ္စရာ မလိုေတာ့။

ေဝယံ ကား အနား ေရာက္လာသည့္အခါ သူ႕ဘက္က တံခါးကို မဖြင့္ရေသးမီ ေနသူရိန္မင္းခန႔္ ကိုယ္ကို ကိုင္းကာ အထဲမွ အရင္ ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ ခါတိုင္းလို ေက်းဇူးပဲ ဆိုသည့္ စကားအစား စံပယ္ျဖဴ မ်က္ေစာင္း တစ္ပြင့္သာ လက္ေဆာင္ ရလိုက္၏။ ထိုင္ခုံ ခါးပတ္ တပ္ေပးဖို႔ ျပင္ေတာ့ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ လက္မခံ။ သူကိုယ္တိုင္ပဲ ဖိဖိစီးစီး လုပ္၏။

ကား စထြက္ခ်ိန္ ေဝယံ့ မ်က္ႏွာကို ေနသူရိန္မင္းခန႔္ ၾကည့္မိေတာ့ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွာ ေသြးစို႔ေနေသာ အရာ တစ္ခု။ ျဖဴဥေနသည့္ လည္တိုင္ထက္မွာ ညိုျပာျပာ ေသြးျခည္ဥေနေသာ အကြက္ေတြ။ မ်က္ႏွာက စူပုပ္ေနေသး၏။ ေနသူရိန္မင္းခန႔္ ရယ္ခ်င္ေနသည့္ ၾကားမွ စိတ္ေက်နပ္သြားသည္။ သို႔ရာတြင္ သူ ေတာင္းပန္မွ ျဖစ္မည္။