SUN { Season 1 }

SUN { 73 }

ခန္းဆီး လိုက္ကာစ ပါးပါးက ေလေၾကာင့္ တဖ်တ္ဖ်တ္ လြင့္ေနသည္။ တိုင္ကပ္နာရီမွ နာရီလက္တံ ေ႐ြ႕သံ တစ္ခ်က္ခ်က္။
    
အခုေလးတင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည့္ သားသားေလးကို ရင္ခြင္ထဲ ေခ်ာ့သိပ္ေနရာမွ ရပ္ကာ ခုတင္ေပၚ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခ်လိဳက္သည္။ အိပ္ရာခင္းစႏွင့္ ထိခ်ိန္ ေနယံေလးထံမွ အင္းခနဲ ညည္းတြားသံ တစ္ခ်က္ ထြက္သြားသည္။

ေဝယံ ရင္တုန္သြား၏။

ပါးစပ္ထဲ ရွိရာ သားေခ်ာ့ေတး တစ္ပုဒ္ကို ခပ္တိုးတိုး ညည္းရင္း အျမန္ ေခ်ာ့ျမဴလိုက္ရသည္။ အိပ္ေမာက်သြားတာ ေသခ်ာမွ ထပ္ၿပီး မနိုးေအာင္ သတိထား ဂ႐ုစိုက္ရင္း ေခါင္း ေအာက္ လက္ ခံထားရာမွ ဖယ္လ်က္ ေခါင္းအုံး အေသးေလး တစ္ခု ညင္သာစြာ ခုေပးလိုက္သည္။

"ခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းလိုက္တာ"

ခုတင္ေပၚ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ ေနယံေလးကို ျမတ္နိုး တန္ဖိုးထားသည့္ မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ ေဝယံ ေငးၾကည့္မိသည္။ ဆံႏြယ္ႏုႏုေလးမ်ားက ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္။ တခ်ိဳ႕က နဖူးေပၚ က်ဆင္းေနသည္။ မ်က္ေတာင္နက္နက္တို႔မွာ ထူထူထဲထဲ ေကာ့ဆင္းေနၿပီး ဝန္းဝိုင္း ေတာက္ပသည့္ မ်က္လုံးျပဴးႀကီးမ်ားကို ခိုင္ခိုင္မာမာ အလွဆင္ေပးထားသည္။ ယခုေတာ့ ႐ႊန္းလဲ့ လင္းျဖာသည့္ မ်က္လုံးမ်ားဟာ ပန္းႏုေရာင္ မ်က္ခြံ ေအာက္ အနားယူေနၾကသည္။
     
ႏူးညံ့ ေအးစက္ၿပီး ေဖာင္းကားေနသည့္ ပါးျပင္ကေလးမွာ နီနီေထြးေထြး။ ထိုပါးျပင္ကေလးကို ေဝယံ ခ်စ္သည္။ ေသြးေၾကာမွ်င္မွ်င္မ်ား ျဖတ္သန္း လႈပ္ခုန္ရာ ညာဘက္ ပါးမို႔မို႔ အထက္ စံပယ္တင္ မွဲ႕ကေလး ရွိသည့္ ေနရာကိုလည္း သူ ခ်စ္ရသည္။ ထိုေနရာေလးကို ငုံ႕ၾကည့္ေနရင္းမွ ေႏြးလာေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားျဖင့္ အသာေလး တိုးတိုးတိတ္တိတ္ နမ္းလိုက္မိသည္။
    
ေမႊးလည္း ေမႊးၿပီး ေအးလည္း ေအးသည့္ ခံစားမႈကေလး။
    
ပါးျပင္ကို အနမ္း ေပးတာ မႀကိဳက္သည့္ သားသားေလးေၾကာင့္ အိပ္ေနခ်ိန္သာ ခိုးနမ္းနိုင္သည့္ အေျခအေနကို ေတြးမိလိုက္တာမို႔ ေဝယံ မေနနိုင္စြာ ရယ္လိုက္မိသည္။
     
ဘဝထဲကို ေနယံေလး ဝင္ေရာက္လာခ်ိန္က စၿပီး ေမတၱာ ဆိုသည့္ ခမ္းနား တြယ္တာမႈထဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး နစ္ဝင္ခဲ့ရသည္။ သူသည္ ေနယံေဝ၏ ညွို႔ယူ ဆြဲေဆာင္မႈ ေနာက္ ပင္ပန္း ေမာႏြမ္းမႈ မရွိ ေက်နပ္စြာ စီးေမ်ာ လိုက္ပါခဲ့မိသည္။
    
ေနယံေလး မ်က္ႏွာကို စူးစူးစိုက္စိုက္ ေငးၾကည့္ၿပီးေနာက္ ေညာင္းညာခဲ့ရသည့္ ခႏၶာကိုယ္အား အေၾကာဆန႔္ရင္း တိုင္ကပ္နာရီမွ အခ်ိန္ကို ေဝယံ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ သူ လန႔္သြားသည္။ တစ္ဆယ့္ တစ္ နာရီ ထိုးေလာက္ၿပီ ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ ၾကည့္လိုက္မိတာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ တကယ္က မဟုတ္။ တစ္ နာရီပင္ ထိုးေနေလၿပီ။
    
ေနယံေလး အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ ႏွစ္ နာရီေလာက္ အခ်ိန္ ယူၿပီး ႀကိဳးစားပမ္းစား ေခ်ာ့သိပ္လိုက္ရတာပဲ ျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ေတြ ကုန္လို႔ ကုန္မွန္း မသိ။ ေမာလို႔ ေမာမွန္းေတာင္ မသိ။ ေညာင္းညာေနသည့္ ခႏၶာကိုယ္ေၾကာင့္သာ ပင္ပန္းေနၿပီ ဆိုတာ သိလိုက္ရသည္။