SUN { Season 1 }

SUN { 47 }

ျပတင္းေပါက္ ဖြင့္လိုက္သည္။

ခပ္စိမ့္စိမ့္ တိုက္ခတ္လာေသာ ေလျပည္ေၾကာင့္ အျပင္သို႔ လွမ္းမၾကည့္မီ ေဝယံ အသက္ကို ခပ္ျပင္းျပင္း ရွိုက္ၿပီး ရႉမိသည္။ အိပ္ရာထစ တစ္ကိုယ္လုံး ႏြမ္းနယ္ ရီေဝေနသမွ် ခ်က္ခ်င္း လန္းဆန္းသြားေတာ့သည္။

ဂ်ပန္ နိုင္ငံ၏ ေဆာင္းဦး ရာသီက ခ်မ္းျမ စိမ့္ခဲေသာ အေအးဓာတ္ကို ေပးစြမ္းသည္။ လက္ဖ်ား၊ ေျခဖ်ားတို႔ မသိမသာ ေအးက်င္လာသည္။ မနက္ခင္း ေလညင္းကို ေဝယံ အံတု ယွဥ္ၿပိဳင္နိုင္ျခင္း မျပဳသာတာမို႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ အဝတ္ခ်ိတ္ေပၚမွ ဆြယ္တာ အေႏြးထည္ကို ျဖဳတ္ယူလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ပါးလွပ္လွေသာ နက္ျပာေရာင္ ညဝတ္ အကၤ်ီေပၚ ထပ္႐ုံလ်က္ အနားစ ႏွစ္စကို ရင္ဘတ္ အထက္၊ လည္တိုင္အထိ ခပ္တင္းတင္း ဆြဲစိလိုက္သည္။
    
ပန္းႏုေရာင္ အျဖဴစပ္ ဆာကူရာ ပန္းခိုင္မ်ား ပန္းထိုးထားသည့္ ခန္းဆီး လိုက္ကာစကို ဖယ္ၿပီး အျပင္သို႔ ေဝယံ လွမ္းၾကည့္ေသာ အခ်ိန္တြင္ ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလုံး ေရာင္စုံ ႐ြက္ေႂကြမ်ားျဖင့္ လႊမ္းၿခဳံလ်က္ ရွိသည္။ နီညိုေရာင္ ျဖန႔္က်က္လ်က္ တြဲလဲခိုေနေသာ သစ္႐ြက္တို႔က ရိုးတံက်ဲက်ဲ အကိုင္းအခက္မ်ားတြင္ နီ တစ္လွည့္ ညို တစ္လွည့္ ျပန႔္ႀကဲေနတာမို႔ အလွပဆုံး ျမင္ကြင္းကို ေပးေလသည္။

ျမင္ေလရာရာ အေရာင္စုံ။

လိေမၼာ္၊ အနီ၊ အညို၊ အဝါႏွင့္ မီးခိုး။

သဘာဝတရားႀကီး ဖန္ဆင္းထားေသာ စုတ္ခ်က္ရာမ်ားသဖြယ္။
   
နိုဝင္ဘာလ၏ ေဆာင္းဦးေလတြင္ ထုံသင္း ႏူးညံ့ေသာ ေမႊးရနံ႕ တစ္ခု ပ်ံ့လြင့္ေနသည္။ အေဝးဆီမွ ေႏြဥတု၏ တိတ္တဆိတ္ ႏႈတ္ခြန္း ဆက္သမႈပဲ ျဖစ္သည္။
   
ဘဝမွာ တစ္ခါမွ ေမွ်ာ္လင့္မထားခဲ့မိေသာ ဂ်ပန္ နိုင္ငံ က်ိဳတိုၿမိဳ႕၏ ေဆာင္းဦး ပတ္ဝန္းက်င္ အလွဟာ ေဝယံ့အတြက္ ကဗ်ာဆန္လြန္းလွသည္။ ထိုမွ်မက စိတ္အာ႐ုံ တစ္ခုလုံးကို လႊမ္းၿခဳံ စိုးမိုးထားနိုင္သည္။

ခန္းဆီး လိုက္ကာစကို အဆုံးထိ ဆြဲတင္ရင္း ပတ္ဝန္းက်င္ အလင္းႏွင့္ ေဆာင္းဦး အလွမ်ားအား အိပ္ခန္း အတြင္းသို႔ ၿမိဳင္ဆိုင္ ပ်ံ့ႏွံ႕ေစခ်င္ေပမယ့္ ခုတင္ေပၚတြင္ ေနသူရိန္မင္းခန႔္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေမာက်ေနဆဲ ျဖစ္သည္။ ဆႏၵကို ေဝယံ ခဏ မ်ိဳသိပ္လိုက္သည္။