SUN { Season 1 }

SUN { 61 }

ရန္ဒီ ေပါက္စ္ ေျပာခဲ့ဖူးေသာ စကားမ်ားစြာ ရွိ၏။
ထိုအထဲမွ စကားစု တစ္ခုကိုေတာ့ သူ ေသခ်ာ မွတ္မိေနခဲ့သည္။

အုတ္နံရံမ်ားက ရည္႐ြယ္ခ်က္ တစ္ခုႏွင့္ ရွိေနခဲ့ၾကသည္။ ထိုအုတ္နံရံမ်ားက လူေတြကို အျပင္ ထုတ္ထားဖို႔ မဟုတ္။ တစ္စုံတစ္ခုကို ဘယ္ေလာက္ အသည္းအသန္ လိုခ်င္ေနသလဲ ဆိုတာ စမ္းသပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုအုတ္နံရံေတြဟာ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ႀကိဳးစားျခင္း မရွိေသာ လူေတြကို လွည့္ျပန္သြားေအာင္ တားဆီးဖို႔ ရွိေနတာပဲ ျဖစ္သည္။

သိပ္ ေကာင္းသည့္ မွတ္သားစရာ စကားစု တစ္ခုပဲ ျဖစ္သည္။

စံအိမ္၏ လသာေဆာင္ ဝရန္တာတြင္ အာကာဟိန္းထက္ ရွိေနသည္။ ေနအရွိန္က စူးစူးရွရွ ထြန္းလင္းေနတာေၾကာင့္ မိုးကာသား ေခါက္ထီး အႀကီးႀကီး ေအာက္ ခိုင္ခိုင္မာမာ အကာအကြယ္ ယူထားရသည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ ႀကိမ္ထိုင္ခုံတြင္ ေနသူရိန္မင္းခန႔္ ထိုင္လ်က္ ရွိသည္။ မ်က္ႏွာ အမူအရာမွာ မွင္ေသေသႏွင့္ ျဖစ္သည္။

အာကာဟိန္းထက္ ဖတ္လက္စ ဂ်ာနယ္ အေဟာင္းကို ဖန္သား စားပြဲေပၚ ေခါက္ရက္ေလး တင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ စကား စလိုက္သည္။

"ဒီေတာ့ လက္မထပ္ေတာ့ဘူးေပါ့"

ေနသူရိန္မင္းခန႔္ သက္ျပင္း ခ်လ်က္ ေခါင္းညိတ္သည္။ အာကာဟိန္းထက္ ေကာ္ဖီ ပန္းကန္ကို ေသာက္ဖို႔ ႏႈတ္ခမ္းနား ေတ့ၿပီးမွ ခဏ ျပန္႐ုပ္လိုက္မိသည္။

"အေၾကာင္းျပခ်က္ကေရာ . ."

"အေၾကာင္းျပခ်က္ကို မင္း သိပါတယ္"

အျပဳအမူက ေပါ့ပ်က္ပ်က္။ အရႈံးကို လက္ခံလိုက္ဖို႔ အဆင့္သင့္ ျဖစ္ေနေသာ ေလသံႏွင့္ ျဖစ္သည္။ ဒီလို ပုံစံႏွင့္ေတာ့ အာကာဟိန္းထက္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသမွ် လြတ္ထြက္ကုန္ေတာ့မွာပဲ။ သူ ေသာက္လက္စ ေကာ္ဖီခြက္ကို စားပြဲေပၚ ခပ္ဆတ္ဆတ္ ခ်လိဳက္သည္။ ဂြက္ခနဲ အသံပင္ ျမည္သြားသည္။

"ပိန္းတယ္လို႔ ေျပာရင္လည္း ခ်ီးက်ဴးရာ ေရာက္ဦးမယ္၊ တကယ္က . . ဦးေႏွာက္ကို မရွိတာ"

"ဘာ . ."

ေနသူရိန္မင္းခန႔္ ခံရခက္စြာ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ ၾကည့္သည္။