SUN { Season 1 }

Unicode - 24

ည ဆယ် နာရီ မထိုးခင် အိမ် ပြန်ရောက်သည်။

တော်သေးသည်။

အိမ် ပြန်နေစဉ် တစ်လျှောက်လုံး မိုးတွေ အများကြီး ရွာနေခဲ့သည်။ လမ်းမတွင် မိုးဒဏ်ကြောင့် ဘာကိုမှ သဲကွဲစွာ မမြင်ရ။ ခြံ ရှေ့ ရောက်ပြီး ကား ရပ်သွားသည့်အခါ သဲကြီးမဲကြီး ရွာနေခဲ့သော မိုးက အနည်းငယ် တိတ်သွားသည်။ မိုးစက်ကလေးများသာ ဖွဲဖွဲလေး ကျဆင်းနေခဲ့၏။ အဆက်မပြတ် ရွာနေသော မိုးစက် ဖွဲဖွဲများက ခြံ ရှေ့တွင် ထွန်းထားသော နီယွန် မီးပွင့်များကြောင့် ဆေးခြယ်ထားသလို အရောင်စုံစွာ လှပနေခဲ့သည်။

အာကာဟိန်းထက်က ဝေယံ့ကို လိုက်ပို့ပေးပြီးတာနှင့် နှုတ်ဆက်ကာ ချက်ချင်း ပြန်သွားသည်။

တရုတ် စကားပင်များကို ဖြတ်ပြီး အိမ်ကြီး ရှိရာသို့ ဝေယံ ခပ်သွက်သွက် သွားနေစဉ်မှာ ပြင်းထန် ကြမ်းတမ်းသော လေစိမ်းများက ဝေါခနဲ တိုက်ခတ်လိုက်သည်။ ပါးလှပ်သော အင်္ကျီက ထိုဒဏ်ကို မခံနိုင်။ ဝေယံ ခန္ဓာကိုယ်ထဲ လေရော၊ မိုးပါ စိမ့်ဝင်သွားသည်။ ကြက်သီး ဖြန်းခနဲ ထအောင် အေးစိမ့် တုန်ခိုက်သွား၏။

"ပြန်ရောက်ပြီလား"

အပေါ်ထပ် အိပ်ခန်းသို့ ရောက်တာနှင့် စကားသံ တစ်ခုကို ရုတ်တရက် ကြားလိုက်ရသည်။ အမှောင်ထဲမှာမို့ အသံရှင်ကို မမြင်ရ။ လေသံက ဘာကြောင့် ဒီလောက်အထိ တင်းမာနေရတာလဲ။ စိတ်ထင့်စွာ နံရံက မီးခလုတ်ကို ဝေယံ ခပ်မြန်မြန် နှိပ်လိုက်သည်။

"သူရိန်"

လင်းလာသည့် လျှပ်စစ်မီးရောင် အောက် နေသူရိန်မင်းခန့်ကို ဝေယံ မြင်လိုက်ရသည်။ သူက ခုတင်ပေါ် လက်ပိုက် ထိုင်နေပြီး တံခါးဝရှိ ဝေယံ့ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ မျက်လုံးများ . . ။ မျက်လုံးများက ကြောက်စရာ။

"ဘယ်သွားနေတာလဲ"

နေသူရိန်မင်းခန့် အသံက တိုတိုပြတ်ပြတ်။

"ကျုံးဘေး . . ၊ ပန်းချီ သွားကြည့်နေတာ"

"ဒီလို မိုးသည်းတဲ့ ညသန်းခေါင်မှာ မြို့ထဲကို သွားနေတယ် . . ဟုတ်လား၊ တစ်ယောက်တည်း သွားတာပေါ့၊ အဖော် မပါဘဲ . ."