KOKUNUN İZİ

50.BÖLÜM~Aşkın Şimşeği

Merhaba!
Daha önce final bölümleri dışında hiç bu kadar heyecanlandığım hatırlamıyorum cidden!

Öncelikle sizden bu bölüm için diğer bölümlerden çok daha fazla yorum ve oy istiyorum çünkü gerçekten çok uzun ve çok emek verdiğim bir bölüm oldu. Diğer bölümleri okuyup geçenler en azından bu bölüme bir yıldızı çok görmesinler lütfen. Yorumlarınızı merakla bekliyorumm..

Bir de yukarıya bıraktığım şarkıyı bölümün içerisinde size söylediğim zaman açarsanız duyguyu çok daha iyi hissedeceğinize inanıyorum. Lütfen benim söylediğim yerde başlatın şarkıyı. Şarkılar içinde bir çok duyguyu barındırırlar ve bu bölüm için seçtiğimiz şarkıların anlamları onlara çok uygun...

İyi okumalar diliyorum ve sizi daha fazla tutmuyorumm♡

        Bölüm Şarkısı: Another Love

Dört gün sonra...
Davetten önceki akşam.

Bazı günler hayatlarımızda dönüm noktası olarak adlandırılır...
Bir olay olur ve hayatınızın gidişi tamamiyle değişir. Bu gün belki de bizim hayatlarımız için bir dönüm noktası olacaktı. Hesaplaşmalar, sonu gelmeyen ağlamalar, tüm o sabretmelerimiz...
Yarın tüm bunlar son bulacak mıydı? Peki ya biz onlardan intimamımızı aldığımızda bizim içimiz soğuyacak mıydı? Yaşadığımız acılar yok olacak mıydı? Bunu kendime ilk itiraf edişim tam beş dakika önce olmuştu. Bu plan bizim hayatımızdaki ağlayarak geçirdiğimiz o dakikaları iyileştirmeyecekti. Bu plan bizim kaybolan, boşa geçirilen zamanımızı geri getirmeyecekti. Bu plan kırılan kalbimizi onarmayacaktı. Ve bu plan artık benim umrumda bile değildi. Ben yarın yeni hayatıma başlamak için eski hayatımın kapılarını kilitleyecektim. Bu plan her şeyi geride bırakmamızı sağlayacaktı. Ve ben bu planı sırf Bora için devam ettirmiştim...
Aslında geçen sürede farkedemediğim şey bu olmuştu. Biz onlardan kopmuştuk. Biz onlara olan hislerimizden sıyrılıp bir plan için uğraşmak yerine birbirimizi mutlu etmeye uğraşmıştık. Olay ilk başlarda kendi intikam planlarımızdan ibaret olsa da biz sonrasında onlara olan öfkemizi bile unutup sırf bir arada kalmak için bu planı devam ettirmiştik. Ceyda ve Yiğit umrumuzda bile değildi bu plan bizi bir araya getirmişti.

Asla asla deme...
Günler öncesinde söylediğim bir söz şimdi beyinimin içinde yankılanıyordu. Dört gündür aralıksız düşündüğüm şeyler beynimi bir çıkmaza sürüklemişti fakat kalbim emindi. Kalplerimiz tüm eminliğiyle birbiri arasında demirden bir halatla bağlanmıştı. Aramızdakinin bir adı yoktu, ki bence o da ne olduğunu bilmiyordu. Biz bir şeydik, ikimizinde çözemediği bir şeydik ama çok güzeldik. Fakat imkansız olandık...

Yarın her şeyin biteceği fakat yeni bir hayatın başlayacağı bir gündü ama bu yeni hayat bize birbirimizi bahşetmeyecekti. İş yerinden ayrılacaktım. Artık her gün birbirimizi görmeyecektik böylelikle bu basit çekim de ortadan kalkacak, her şey yine normal seyrinde ilerleyecekti. Biz bir şey bile olamayacaktık çünkü bizi bir ihanet bir araya getirmişti. Birbirimizin yüzüne baktığımızda her zaman bu gelecekti aklımıza. Bir otel odasında dünyaları başlarına yıkılan iki zavallı. Biz birbirimize ağlamıştık eski sevgililerimiz yüzünden... Şimdi nasıl biz, biz olabilirdik ki?

Bunları yalnızca benim kafamda kurmadığımı biliyordum. Zeki bir kızdım ki olmasam bile bu aramızdaki şeyi herkes anlayabilirdi. Biz yalnızca bu zaman kadar onu görmezden gelmiş ve yalnızca anı yaşamıştık çünkü bir gün her şeyin sonlanacağını birbirimizin hayatlarında yalnızca acı bir anı olarak kalacağımızı biliyorduk.
O gün gelmişti. O gün saatler sonraydı ve ben sabah olmasın istiyordum...