İki beden, iki kalp. Birinin kalbinde ihanetin çürüttüğü damarlar. Ötekisinde ise intikamın küflendirdiği bir kalp.
Bir ihanet, iğrençlik. Bedensel ve ruhsal olarak aldatılış. Sevgi, aşk sizce bu kavramlar gerçek mi? Sanıldığı gibi kitaplarda olan...
"Bu sefer o telefonun bir çalsın bak ben ne yapıyorum."
Aynada son kez kendimi kontrol edip heyecanla titreyen ellerimi kendime yelpaze yaparak serinlemeye çalıştım. Düğünün üstünden toplam üç gün geçmişti. Benim meleğim evlenmişti... Hâlâ bu şoku atlatabilmiş değildim. O kadar güzel bir çiftlerdi ki asla yanlış bir karar aldıklarını düşünmüyordum. Onlar birbirinin ruh eşi gibiydi, birbirlerini asla üzmeyeceklerine emindim. Özellikle Bora'nın onu ne kadar çok sevdiğini gördükten sonra Masal'ın kılına zarar gelmeyeceğini biliyordum. Normalde bugün çıktıkları kısa tatilden dönecek olmalarına rağmen dönmemişlerdi ve Masalla konuştuğumda sesindeki neşe yüzümde güzel bir gülümsemeye sebep olmuştu. İkiside tatillerini biraz daha uzatmayı istemişlerdi, böylelikle daha fazla başbaşa kalabileceklerdi. Artık baş başa kaldıklarında ne yapacaklarsa...
Bu gece ise Kaan'ın zoruyla yemeğe çıkacaktık. İlk seferi telafi etmek adına yaptığı bir hareketti fakat aslında buna gerek yoktu, ben onu çoktan affetmiştim ki.
Ama tabii ki bu, onu bezdirene kadar sürekli ilk yemeğimizde 'eski sevgilisinin' telefonunu açtığını gözüne sokmayacağım anlamına gelmiyordu. Niye açıyordu canım! Açmasaydı! Banane! Hayır yani bir sorun varsa verseydi telefonu ben açsaydım. Çok güzel ağlayacak omuz olurdum ona. Bu ne münasebetsizliktir! Hayır sen git terket güzelim çocuğu sonra da rahat bırakma! Yok ya başka bir isteğiniz?
"Sakin ol Kumsal...sakin ol kızım."
Kaan bunun ilk randevumuz olduğunu söylediği için kendime biraz özenmiş mor saten Mini bir elbise giymiştim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Elbise...yani fazla açıktı fakat kime neydi ki? İstediğimi giyer, istersem pijamalarımla istersem gelinlikle giderdim. Bir şey diyen oldu mu da... Önce sağ elime baktım, sonra sol elime. Ellerim benden bağımsız hareket edip o dillerini, gözlerini yerlerinden... Öhöm. Şaka! Tabii ki.
Siyah saçlarımı hafif dalgalandırmış omuzlarına bırakmıştım. Gayet güzel görünüyordum. Telefonumun çalmasıyla Kaan'ın geldiğini anlayıp onu meşgule attım ve Açelya'ya çıktığımı söylemek için odasından içeriye girdim. Tabii ki sevgilisiyle görüntülü konuşuyordu!
"Ağzın yırtılacak ağzın. Sırıtma şöyle."
Bakışları telefonundan zorlukla ayrılıp bana döndüğünde yüzünü buruşturup dil çıkartmıştı. Sonra halimi görüp gözlerini kocaman açmıştı. "Ne bu güzellik hatun! Bak beni ateş bastı bi." Açelya beğeniyle beni süzerken telefondan Eren'in sesi duyuldu. "Beni gördüğünde bile böyle olmuyorsun. Benimle değil de Kumsalla mı sevgilisin, anlamıyorum ki."
Açelya sahte bir korkuyla ekrana baktı. "Olamaz her şeyi anladın! Sevgilim dur! Açıklayabilirim..."
"Neyi açıklayacaksın he, neyi!? Demek aşkımız buraya kadarmış. Hoşça kal..."
