SUN { Season 1 }

SUN { 62 }

ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေပၚတြင္ အဝါေရာင္ ပန္းရိုင္းပင္ကေလးမ်ား ေရာေႏွာေနသည္။ သစ္ရိပ္က်ေသာ အပိုင္းတြင္ ပန္းမ်ားက ဝါရင့္ေရာင္ ေတာက္ပကာ စု႐ုံး ပြင့္လန္းေန၏။ အနည္းငယ္ အျဖဴေရာင္ သန္းေသာ ပန္းမ်ားကမူ ေနေရာင္ ရေသာ အပိုင္းတြင္ က်ိဳးတိုးက်ဲတဲ ရွိေနၾကသည္။

ခရမ္းေရာင္ ပန္းခ်ဳံပင္ ေျခရင္းတြင္ ေမ Scarlett တိတ္ဆိတ္စြာ မတ္တတ္ရပ္လ်က္ မ်က္လႊာ ခ်ထားမိသည္။ သူမ ရပ္ေနခဲ့တာ အေတာ္ ၾကာၿပီ ျဖစ္သည္။
    
အခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ ၾကာခဲ့ၿပီလဲ။
    
ဘယ္ႏွနာရီ ရွိေနၿပီလဲ။ ေသခ်ာ မသိေတာ့။
    
သူမ ငုံ႕ၾကည့္ရာ ျမက္ခင္းျပင္တြင္ အဝါေရာင္ ပန္းရိုင္းပင္မ်ားႏွင့္ အတူ ခရမ္းျပာေရာင္ ပန္းခ်ဳံ ပြင့္လႊာတို႔ ေႂကြက်ေန၏။
     
ေမ Scarlett ႏွင့္ လက္တစ္ကမ္း အကြာတြင္ အာကာဟိန္းထက္ ရွိေနသည္။ အစ္ကိုျဖစ္သူဘက္မွ စကား စလာမလား ဟု သူမ ေစာင့္ေနေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္အထိ စကား စမလာေသး။ အားယူေနဆဲ ျဖစ္သည္။ သူမ ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ အစ္ကိုျဖစ္သူက သူမကို မၾကည့္။ သစ္သား လက္ရန္းတြင္ ႏြယ္ရစ္ ေပါက္ေရာက္ေနေသာ ပန္းခ်ဳံပင္၏ သစ္႐ြက္မ်ားကိုသာ စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။

ပန္းခ်ဳံပင္သည္ အထက္သို႔ ျမင့္တက္ရင္း ေဘးသို႔ ျဖာထြက္ကာ ဝန္းဝန္းဝိုင္းဝိုင္း အုပ္ေဆာင္းသဏၭာန္ အရိပ္ မိုးေပးထားသည္။ အရိပ္ ေကာင္းမြန္စြာ ရသျဖင့္ အပင္ ေျခရင္း၌ လဲအိပ္မိလွ်င္ေတာင္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္နိုင္အာင္အထိ ေအးျမ ၿငိမ္းခ်မ္းလွသည္။

သူမတို႔ ၿငိမ္သက္စြာ ရပ္ေနမိဆဲ။ ခရမ္းျပာေရာင္ ပြင့္လႊာတို႔ အႀကိမ္မ်ားစြာ ေႂကြက်လာသည့္တိုင္ စကား တစ္ခြန္းမွ မေျပာျဖစ္ေသး။ အာကာဟိန္းထက္ စကား စဖို႔ ခက္ေနတာ ေမ Scarlett ရိပ္မိသည္။ သူမဘက္မွ အလိုက္တသိ စကား စေပးဖို႔ လိုအပ္မလား။ ေသခ်ာ မေျပာတတ္။

"ေမေလး ကိုယ္ဝန္ ေဆာင္တဲ့အခါ အစ္ကို႔ဆီက အကူအညီေတြ အမ်ားႀကီး လိုအပ္မွာပဲေနာ္"

အာကာဟိန္းထက္ အေတြးစကို တစ္ခုခုမွ ဝင္ေရာက္ ေႏွာက္ယွက္လိုက္သလို သတိဝင္လာမႈမ်ိဳးျဖင့္ သူမကို ဆတ္ခနဲ စိုက္ၾကည့္သည္။ ထိုအၾကည့္တြင္ ဘဝင္မက်မႈမ်ား ပါေနသည္။