Pink Roses |Jonathan Byers

Rozdział 001

Maeve leżała spokojnie na łóżku, bawiąc się włosami Jonathan'a, który miał głowę na jej brzuchu. Prawie ponownie zasnęła, kiedy Jonathan podniósł się gwałtownie. Maeve spojrzała na niego niezrozumiale, kiedy w pośpiechu zaczął się ubierać.

- Praca - powiedział, prawie upadając na ziemię. 

Maeve spojrzała na niego wielkimi oczami, wybiegając z łóżka. Dziewczyna szybko założyła swoją zieloną spódnicę do kolan i koszulę na którki rękaw. Zawiązała swój czarny krawat i była prawie gotowa. Szybko zawiązała swoje trampki i podeszła poprawić makijaż do lustra. Kiedy wsztstko było gotowe, zgarnęła swoją torbę z krzesła i wybiegła z pokoju.

- Maeve śniadanie! - zawołała Joyce, stojąc po środku kuchni z dwoma tależami. Will spojrzał za dziewczyną, która była prawie przy drzwiach.

- Nie mam czasu, pani Byers. Jesteśmy spóźnieni! - odrzyknęła, zabierając kluczyki od samochodu Jonathan'a.

- Tylko jedźcie ostrożnie! - zawołała kobieta, kiedy Jonathan ją minął. 

- Dlaczego Maeve po prostu nie użyje swoich mocy? - zapytał Will, polewając naleśniki syropem.

- Maeve stara się nie używać mocy przez cały miesiąc i później da nam odpowiedź jak było jej lepiej - wyjaśniła spokojnie Joyce. 

- Przecież odpowiedź jest jasna.

- Zobaczymy.

Maeve i Jonathan weszli do Hawkins Post lekko zdyszeni. Maeve udała się do swojego biurka niezauważona i zajęła się organizacją papierów, które zajmowały jej już kilka dobrych tygodni. Wszysko było w rozsypce przed nią. 

- Gdzie byliście rano? - zapytała Nancy, podchodząc do jej biurka. Maeve ugryzła się w policzki od środka, żeby się nie zaśmiać. 

- Zaspaliśmy - Maeve pokiwała głową. 

- Zaspaliście? - powtórzyła Nancy. 

- No - Maeve pokiwała powoli głową. - Prąd wczoraj wysiadł i zapomnieliśmy nastawić zegarków. Gdyby nie Jonathan to ja pewnie nadal bym spała - dziewczyna wzruszyła ramionami. - Co tam u ciebie tak w ogóle? Przedstawiłaś swój pomysł?

- Wyśmiali mnie  - westchnęła Nancy.

- Nie przejmuj się tym. Bruce to mała szmata. 

- Skąd wiesz, że to przez niego? 

- Nie muszę używać moich mocy, żeby wiedzieć, że to przez niego. To mała seksistowska świnia, która nie umie w ogóle szanować kobiet. Ostatnio powiedział mi, że powinnam dużo bardziej sktócić spódniczkę. Czasami myślę, że powinnam zmienić jego umysł od poddstaw.

- To byłoby wybawienie - parsknęła Nancy.

- Nancy Drew i krawaciku - zawował Bruce, zaglądając na nie z innego biurka. - Mniej gadania, więcej pracy i przydałaby mi się kawa do biura, Nancy. 

- Nie mogę użyć mocy? - Maeve westchnęła zirytowana. 

Kiedy Maeve przyszła na rozmowę, miała lekką kłótnię z Bruce'm o krawat, który wtedy ubrała. Jakimś cudem roztrzaskała mu kubek na głowie, a on obciął jej krawat w kwiaty. Do pracy dostała się tylko przy użyciu mocy, ponieważ Tom nie był chętny do zatrudnienia jej po tym co się stało, więc wymazała to z pamięci wszystkich oprócz Bruce'a.  Kiedy chciał o tym żartować, wszyscy patrzyli na niego dziwnie, a Maeve zatrzymała swoje krawaty.

- To tylko miesiąc - wymamrotała Nancy. - Idę - uśmiechnęła się fałszywie w stronę Bruce'a.

- Napluj tam - parsknęła Maeve, poprawiając sznurówkę.

- Taki był plan - uśmiechnęła się Nancy.