လမင္းသခင္ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းအလကၤာ
အပိုင္း (၁)
ျပန္လည္ေမြးဖြားလာျခင္း
ကုန္ဆုံးသြားခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေတြက ျပန္ျပင္ဆင္ခြင့္မရွိေတာ့ဘူးတဲ့..
ကိုး ဟာ နာက်င္စရာေတြ အမုန္းတရားေတြ အၿငိဳးအေတးေတြ အာဃာတေတြနဲ႕ ဘ၀တခုလုံးကို ျဖတ္သန္း ေနထိုင္လာခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလးတေယာက္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ လွည့္ၾကည့္လို႔မွ ေပ်ာ္စရာမေကာင္းတဲ့ သူ႕ဘ၀တေလွ်ာက္လုံးမွာ တခုတည္းေသာ စိတ္အပန္းေျဖစရာက အေဖလည္းမတူ အေမလည္းမတူတဲ့ ေမြးစားအကိုကို ေျခာက္ခ်လိဳက္ အနိုင္က်င့္လိုက္ လုပ္ေနခဲ့တဲ့သူ။
ေနာက္ဆုံး အကို႔မိသားစုကိုပါသတ္ပစ္လိုက္ကာ အကို႔ခႏၶာကိုယ္ကို ဗလကၠာရျပဳက်င့္ခဲ့တဲ့အထိ အစြမ္းကုန္ ေအာက္တန္းက် မိုက္ရိုင္းခဲ့တဲ့ အသုံးမက်တဲ့ ေမြးစားညီေလး။
သူ႕စိတ္ေၾကာင့္ လုံးပါးပါးခဲ့ရတဲ့ ေမြးစားအကိုရဲ႕ ေနာက္ဆုံးထြက္သက္ကလည္း သူ႕လက္ေပၚမွာ တနည္း သူ႕ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ တေယာက္တည္းေသာ မိသားစုျဖစ္တဲ့ အကို႔ကိုပါ သတ္ပစ္ခဲ့သည္။ သတ္ပစ္ရေလာက္တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္လည္း ေရေရရာရာမရွိပါပဲ ဒီအတိုင္း..ဒီအတိုင္းမွ တကယ့္ ဒီအတိုင္းသက္သက္ သူ႕အကိုကို အသက္ ဆက္မရွင္ေစခ်င္ေတာ့တာမို႔လို႔တဲ့ေလ။
ေသြးတစက္စက္က်ေနတဲ့ ဓားကိုကိုင္ကာ အဲ့ဓားေၾကာင့္ ဒဏ္ရာရသြားၿပီး ၾကမ္းျပင္မွာ လူးလိမ့္ေနတဲ့ အကို႔ကို ရပ္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ေသခ်ာတာတခုေတာ့ ေသေစခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႕ သတ္ခဲ့တာ မွန္ပါရဲ႕နဲ႕ ဓားကိုင္ထားတဲ့ သူ႕ လက္ေခ်ာင္းေတြ တုန္ရီေနခဲ့သည္။ လူတေယာက္ကို ျခင္ေလး ယင္ေလးသတ္ရသလို လက္ယဥ္ေနတဲ့ ဒုစရိုက္သမားႀကီးက တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားေနတယ္ ဆိုတာ ယုံၾကပါ့မလား။
“ ကိုး ..ငါ မင္းကို ခြင့္လႊတ္ပါတယ္ ထပ္ၿပီး မေကာင္းတာေတြ မလုပ္နဲ႕ေတာ့ေနာ္ ၾကားလား..”
ေသြးသံတရဲရဲ ျဖစ္ေနတဲ့ၾကားက မခ်ိမဆန့္နဲ႕ ေျပာထြက္လာတဲ့ ဆုံးမစကားေတြ။ အဲ့ဒါေတြကို တကယ္ပဲ မုန္းတယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ား မသိတာလား ကိုေသာ္တာ။
“ ၿပီးေတာ့ေလ..ကိုး..ငါ..ငါ မင္းကို..”
စကားေတာင္ ဆက္မေျပာနိုင္ေတာ့ပဲ အေၾကာဆြဲကာ ဆန့္ငင္ဆန့္ငင္ ျဖစ္ေနတဲ့ တခ်ိန္က ေသြးသားခ်င္း ရင္းႏွီးခဲ့ဖူးသူကို ငုံ႕ၾကည့္ေနရင္း မ်က္၀န္းအိမ္မွာ မ်က္ရည္ေတြ လွ်ံတက္လို႔လာခဲ့သည္ကား မထူးဆန္းပါ။ ဒီလူက သူ႕ဘ၀ရဲ႕ တဦးတည္းေသာ တြယ္ကပ္ရာ ခိုလႈံရာ။ ေရလို ေအးျမေစသလို မီးလိုလည္း ပူေလာင္ေစတဲ့ သံေယာဇဥ္ႀကိဳး ခ်ည္ေႏွာင္ရာေလး။
