လမင္းသခင္ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းအလကၤာ
အပိုင္း ( ၂၂ )
ကိုးဟာ ေျမေခြးေကာင္ပါ
" ေသာ္တာေရ.. အဝတ္ေတြ အေမ မီးပူတိုက္ထားတာ ဗီရိုေတြထဲသြားထည့္ေပးပါဦး.."
သၾကၤန္ပိတ္ရက္ေတြအၿပီး ကိုးလည္း ေနေကာင္းက်န္းမာလာသည္မို႔ ဦးထြန္းၿမိဳင္ႏွင့္အတူ စက္မႈအလုပ္႐ုံသို႔ အလုပ္ျပန္ဝင္လုပ္ေနၿပီ။ ေသာ္တာနိုင္ကေတာ့ စာေမးပြဲေအာင္စာရင္း ေစာင့္ရင္း အိမ္မွာ ေဝေလေလျဖစ္ေနကာ ေဒၚခင္ေအး လက္တိုလက္ေတာင္း ခိုင္းသည့္ ရာထူးသို႔ အလိုလို ေနရာရသြားေလသည္။
ကိုး အိမ္မွာမရွိေတာ့မွ ကိုးရဲ႕ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ အလိုက္သိတတ္မႈ၊ ဖင္ေပါ့တတ္မႈေတြဟာ လစ္ဟာလာေလေလ သိသာေနေလေလ ျဖစ္သည္။ အခုဆို ေဒၚခင္ေအးသည္ သားေတာ္ေမာင္နာမည္ကို တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ေခၚကာ ဘာလုပ္ေပးပါ ညာလုပ္ေပးပါလို႔ ခိုင္းေနရသည္ကိုက အလုပ္ရႈပ္စရာဟု ထင္လာမိေတာ့သည္။
ထို႔အျပင္ ဝမ္းႏွင့္လြယ္ေမြးထားေသာ ထိုသားလွရတနာေလးသည္ ဘာအလုပ္ခိုင္းခိုင္း အခ်ိဳးမက်ေပ။
ငယ္စဥ္ကတည္းက ေျခေမႊးမီးမေလာင္ လက္ေမႊးမီးမေလာင္ ထားခဲ့ေသာ မေအ့အျပစ္လို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ရေလာက္ေအာင္ ဘာမွလက္ေၾကာမတင္းခ်င္။
စာအုပ္ဖတ္ေနလို႔၊ ဂိမ္းေဆာ့ေနလို႔၊ သင္တန္းသြားစရာရွိလို႔ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ ဂဂ်ီဂေဂ်ာင္က်တတ္ျပန္သည္။
ကိုးသာဆို ေဒၚခင္ေအး ဟင္းခ်က္ေနလွ်င္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ဟင္း႐ြက္သင္၊ ဓားေသြး၊ အမွိုက္သြန္၊ တံျမက္စည္းလွည္းလုပ္ေပးတတ္ၿပီး ေဈးကျပန္လာလွ်င္လည္း ေဈးျခင္းေတာင္းကူသယ္၊ အဝတ္ေလွ်ာ္ၿပီးသားျမင္လွ်င္ လွန္းေပးၿပီးသား၊ အဝတ္ေျခာက္ခ်ိန္တန္လွ်င္ ႐ုတ္ေပးၿပီးသား၊ မီးပူထိုးၿပီးလွ်င္လည္း ေသာ္တာနိုင့္အဝတ္အစားဆို ေသာ္တာနိုင့္ဗီရိုထဲထည့္ကာ.. သူ႕အဝတ္အစားဆို တခါတည္း သိမ္းဆည္းၿပီးသားရယ္။
ဗိုင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိ မိန္းကေလးႏွင့္မျခား ကိုးတေယာက္ဟာ ဒီအိမ္အေပၚမွာ ဝတၱရားေက်ပြန္လြန္းတဲ့ သားလိမၼာေလးတဦးအျဖစ္ ႀကိဳးစားေနထိုင္ေနသည္မွာ ေဒၚခင္ေအး အသိဆုံးပင္။
