လမင္းသခင္ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းအလကၤာ
အပိုင္း ( ၃၀ )
ႏွီးေႏွာစပ္ယွက္ျခင္း (၂)
" မင္းက... ဆိုးတယ္.."
ႏွစ္ေယာက္သား ေဘးခ်င္းယွဥ္ လဲအိပ္ကာ အေမာေျဖေနစဥ္ ေသာ္တာနိုင့္ဆီ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွ စိတ္ထဲကမပါေသာ ျငဴစူသံေသးေသးေလး မပြင့္တပြင့္ ထြက္က်လာသည္။
" ဟုတ္လား.. ဘယ္လိုဆိုးတာလဲ.. ေျပာပါအုံး.."
ေသာ္တာနိုင့္နဖူးျပင္မွ စိမ့္ထြက္ေနေသာ ေခြၽးသီးေခြၽးေပါက္ေလးမ်ားအား ကိုးက လက္ဖေနာင့္ျဖင့္ ဖြဖြေလး ဖိသုတ္ေပးရင္း ေမးလိုက္သည္။
" အကို႔ကို ၿပီးသြားေအာင္ လုပ္ပစ္တာေလ.. အခု မင္းက်ေတာ့ေရာ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ.."
အားသန္သန္၊ မာန္မက်ေသးပဲ နိုးထေနဆဲ သူ႕အငယ္ေကာင္အား ရည္ၫႊန္းေျပာဆိုေနေသာေၾကာင့္ ကိုးက အေရးမပါသည့္ဟန္ျဖင့္..
" ခဏေနမွ.. အိမ္သာထဲ သြားလုပ္လိုက္မယ္.."
႐ုတ္တရတ္ သူ႕နားထင္ေမႊးမ်ားအား ျဗဳတ္ခနဲ ေဆာင့္ဆြဲျဖဳတ္ခံလိုက္ရသည္။ မ်က္ရည္ဝိုင္းမတတ္ နာက်င္သြားရၿပီး ထမေအာ္မိေအာင္ ကိုယ့္လွ်ာကို ျပန္ကိုက္ထားရေလေတာ့သည္။ ေသာ္တာနိုင္က လက္ထဲပါလာသည့္ ကိုးရဲ႕နားထင္ေမႊးမ်ားအား လႊင့္ပစ္လိုက္ကာ..
" ဒီမွာ လူတေယာက္လုံးရွိတာေတာင္ မင္းက ဘယ္သူ႕ကိုမွန္းၿပီး သြားလုပ္ခ်င္ေနေသးတာလဲ.."
" ေဟာဗ်ာ.. အကို နာမွာစိုးလို႔ပါဆိုေန.."
" နာတယ္ဆိုရင္ ဘာလို႔ ေယာက်ာ္းခ်င္း လက္ထပ္ၿပီး ဒါေတြလုပ္ေနၾကေတာ့မွာလဲ.."
" မတူဘူးေလ.. ဒါမ်ိဳးကိစၥက ခုလိုခ်င္ ခုလုပ္လို႔ရတာမွမဟုတ္တာ.. ၿပီးေတာ့ ဒါက အကို႔ပထမဆုံးအႀကိမ္ျဖစ္မွာ.. အႏၲရာယ္မ်ားတယ္.. အကိုရ.."
ကိုးဧ။္ အမွန္တကယ္ စိုးရိမ္ရိပ္သန္းေနသည့္ စကားမ်ားေၾကာင့္ ေသာ္တာနိုင္ ဆက္မေျပာေတာ့ပဲ ကိုးဘက္ကို လွည့္ၾကည့္လာေလသည္။ ကိုးရဲ႕ပါးလႊာလွပေသာ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းႏွစ္ဖက္မွာ သူ႕ဆီက ထုတ္လႊတ္ထားသည့္ အခ်စ္လက္က်န္မ်ား ေပက်ံေနၿပီး ညွီစို႔စို႔ အနံ႕အသက္မ်ားလည္း မႊန္ထူေနေသးသည္။ မိန္းေမာရီေဝေနေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားႏွင့္ အၾကည့္ခ်င္းဆုံသည့္ အခိုက္အတန႔္တြင္ ေသာ္တာနိုင္ အသက္ရႈေအာင့္ထားလိုက္မိသည္။
