ML Story (iM eLove)

78

Pinigilan kong tumulo ang luha ko hanggang sa lumabas siya nang pinto ng kwarto. Pagkaalis niya ay doon hinayaan  magbagsakan ang kanina ko pa pinipigilang mga luha.

Bakit imbis na matuwa ako ako nang sabihin niyang mahal niya ako ay parang kabaliktaran ang nararamdaman ko. Questions and doubts consumed me.

Bakit ganon? Bakit kailangan niya pang magsinungaling kong saan siya pupunta?

I was actually testing him if he would tell me the truth. Hinihintay kong magpaliwanag siya o banggitin ang existence ni Ethan. Matatanggap ko naman e! I wasn't there when they had Ethan.

I love you. Should I trust those words?

Most of all. Wala akong assurance galing kay Bryan maliban sa mga pinapakita niya sa akin.

What I am to him? A mother of his other child?

ALAS NUEVE NA ng gabi ay hindi parin umuuwi si Bryan. Nag aalala na ako sa kanya. He told me earlier he'll be home before dinner. Nakakain na ako dahil ginugutom na ako kanina. Kanina parin ako tawag ng tawag sa telepono niya pero hindi niya sinasagot.

I settled down on the couch and calmed my self. Nakahinga ako ng maluwag ng tumunog ang phone ko.

[Baby sorry. Nakasilent yung telepono ko. Kumain ka na?] he asked.

"Uuwi ka pa ba?!" naiinis kong tanong sa kanya.

[Pasensiya ka na, may inasikaso lang ako. Uuwi ako mamaya- ARE YOU GOING HOME DADA? ARE YOU LEAVING ME?!] he cut off by a sad little boy's voice, it's probably Ethan.

[Ethan-]

[Please! Dada don't leave me yet. Please! Please!] narinig kong pakiusap ni Ethan habang umiiyak.

Narinig ko ang pagbuntong hininga ni Bryan. [Bri-]

"I understand. Diyan ka muna. I t-think H-he needs you" malumanay kong sagot kahit sa loob ko ay unti unting dinudurog ang puso ko. Pinipigilan ko rin ang paghikbi.

[Thank you. I love you both]

Pagbaba niya ng tawag ay doon ko na pinakawalan ang paghikbi ko. Ang sakit pala! Akala ko ay kakayanin kong tanggapin pero naiisip ko lang na may kahati kami kay Bryan parang pinupunit ang puso ko.

Hearing Ethan's pleading voice and Bryan's undecided whether to go home to us or to stay with them broke my heart in a tiny pieces.

Nakatulugan ko ang pag iyak. Kinabukasan ay madaling akong sinundo ni Shane. May usapan pala kaming salubungin ang pagdating ni  Aries at Anica. Muntik ko nang makalimutan.

Hindi kami magkamayaw ni Shane habang naghihintay sa kanila. We decided to wait in Aries' condo. Naghanda rin kami ng mga pagkain at dekorasyon na ginawa ni Vince at Shane kahapon. It's actually a surprise for Anica. Nandito na rin si Vince.

Exactly 6:30 am when the Aries' front door opened. Yung prinaktis naming welcome greetings ni Shane ay nauwi sa iyak at hagulhol ng makita namin si Anica. We rushed towards her and hugged her, careful not to squeeze her stomach. She's crying too. We stayed like that for while, crying and hugging each other.

Walang salita, puro iyak lang ang narinig sa buong unit ni Aries. We couldn't even utter how much we miss her.

"I-I'm so-sorry" Anica whispered between her sobs. Umiling lang ako.