Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
8
Mor menekşelerin pencere kenarlarını süslediği küçük bir kafeye girdiklerinde ne yapacağını bilemez haldeydi, ona seslendiği ve onun gözlerinin içine bakarak kim olduğunu sorduğu anlar bir düş misali yarımdı zihninde. Onunla konuşmak istediğini Korece olarak söylemesi Kim Taehyung'u şaşırtırken bakışlarında gördüğü parlaklık ve bir miktar hüzün barındıran dalgalanmalar ile onu bu kafeye çekmiş, karşılıklı oturmuşlardı. "Ne içmek istersin, adını bilmediğim kişi?" Kim Taehyung hafif alaylı, boğuk bir ses ile sorarken Jeongguk yutkundu, bakışlarını onun yüzünden uzakta tutmak istiyordu ama bunu başarmak onun için zordu. "Americano." diyebildi, Kim Taehyung garson olduğunu düşündüğü ortalıkta dolanan kızı çağırdı, akıcı bir Japonca ile siparişleri verirken ne söylediği konusunda hiçbir fikri yoktu.
Titreyen ellerini masanın üzerinde birleştirirken Kim Taehyung'un kahverengileri yine kendisini bulmuş, bir serginin ortasında herkesin ilgi odağı olduğu bir heykel gibi hissettiren bakışları ile onu inceliyordu. "Adım Jeon Jeongguk." dedi sonunda, ismi ve aile adı arasındaki benzerlik karşısındaki adamın dudaklarında bir tebessüm oluşmasına sebep oldu. "Kimsin ve beni nasıl buldun?" diye sordu bu kez, Jeongguk aklını kafenin içinde çalan Bethoven'dan uzak tutmak istiyordu ama bu yeni yorumlanma aklını kurcalıyordu, iç geçirerek yerinde kıpırdandı. "Yonsei'de Kore Dili ve Edebiyatı, son sınıf öğrencisiyim." Bir insanın gözlerinde görebileceği tüm ani değişimlere şahit olurken ne yapacağını bilemedi, onunla karşılaştığı anı ya da sonrasını hayal bile etmemesi onun suçu muydu?
Belki, onun suçuydu.
Kendini bir hayale kaptırarak yolculuğa çıkmış, sonunda karşılaşacaklarını hesap etmemişti hiç. Şimdi ne olacaktı? Kim Taehyung'a nasıl zihnindeki sorularına cevaplar bulması için yardım isteyecekti? Gerildi, vücudunu dikleştirmesine ve düşüncelerini karmaşaya sokmasına sebep olan bir şeyler vardı. İçten içe karşısında oturan genç yazarın kendisini terslemesini, karşılıklı oturmak yerine ona çekip gitmesini söylemesini beklemişti çünkü planı yoktu, neden burada olduğu sorusuna kendi bile net bir cevap bulamıyordu. "Beni nereden tanıyorsun?" Beklenilen soru Kim Taehyung'un dudaklarından dökülürken garson kız geldi, elinde tuttuğu bakır ve üzeri çiçek desenleri ile süslü tepsideki fincanlardan kahve olanı Jeongguk'un önüne bıraktı, daha hoş ve sade kokuya sahip bitki çayı karşının önüne kondu.
Onunla karşılıklı bu sandalyelere oturduklarından beri geri dönüşü olmayan bir yolun içine sürüklendiğinun farkındaydı. Kahvesinden bir yudum alarak içmenin ardından eli çantasına gitti, Americano'nun acı tadı boğazını yakarken fermuarı araladı, kitabı aradan çıkardı ve gözlerini bir kez olsun üzerinden çekmeyen adamın önüne doğru masaya bıraktı. Kim Taehyung şaşırmadı, yüz ifadesinde herhangi bir değişiklik meydana gelmedi Jeongguk'un yakaladığı. İnce yüzüklerle süslü uzun, kemikli parmakları uzandı ve kitabı biraz daha kendine çekerek sayfalarını çevirdi. "Bunu nereden buldun?" diye sordu, kitap hâlâ ona yakın bir şekilde duruyordu ve parmakları sayfaların arasında geziniyordu.
