Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
40*
sufjan stevens, mystery of love
-
Güneş arkasında bulutları pembeye boyayan ışıklarıyla batmaya geçtiğinde kitapevinin dinlenme alanında oturmaya devam ediyorlardı. Kim Taehyung, uzun zamanın sonrasında içinde gerçek, çocuksu bir mutlulukla gülümsüyordu insanlara. "Benim çocukları okuldan almam gerek, kalkıyorum." dedi Kim Namjoon ayaklanarak, arkadaşından yarın yeniden uğraması için söz almayı ihmal etmedi. "Biz de gidelim, anne ve babamın tepkisini merak ediyorum." Eunji de ayaklanarak merdivenlere yöneldi eşyalarını almak için, Mingi sessiz bir şekilde aradan sıyrılırken Kim Taehyung'un gözüne batmamış olmayı umuyordu. "Beni Namjoon hyung eve bırakır, siz Eunji ile gidin." dedi Jeongguk hemen yanında oturan sevgilisine dönerek, Kim Taehyung'un şaşkın bakışları gülmesine sebep oldu.
Jeon Jeongguk onun için papatyaydı, baharı getiriyor, müjdeliyor, onu iyi hissettiriyordu. "Sen gelmiyor musun?" diye sordu genç oğlana, onun başını iki yana sallayarak reddetmesini izledi. "Jeongguk, ben senin için geldim. Benimle her yere gelmek zorundasın." diye isyan edişini izlemek keyif veriyordu Jeongguk'a, merdivende ayak sesleri olmamasının verdiği rahatlık ile uzanarak dudaklarını Kim Taehyung'un dudaklarına değdirdi. "Eve gitsem iyi olur, altı gündür iyi değilim ve onlara bir açıklama borçluyum." Jeongguk'un sözlerini onaylarken aklı karışıktı, onu yanında istiyordu. Ona bakmadan geçirdiği birkaç saniye bile kalbinde amansız bir özlemin peydah olmasına sebep oluyordu. Aynı şehirde yaşayarak onun olmadığı bir yatağa girecek olma düşüncesinde Kim Taehyung'un midesini bulandıran bir olmamışlık vardı.
Ona ısrar etmenin sonucunda kazananın kendisi olacağını biliyor olsa da yapmadı, sessiz bir şekilde kabul etti eve yalnız gidecek olmayı. Eunji üzerine kot ceketini giymiş, sırt çantasını almıştı. "Eve bırakmama izin ver, biraz daha görmüş olurum seni." dedi Kim Taehyung sevgilisine doğru eğilerek, gözlerini onun yıldızlara ev sahipliği yapan gözlerine dikmişti. "Özlemişim seni, çok özlemişim." dedi, uzanarak sevgilisinin aksine onun yanağını öptü. Jeongguk kendi ceketini giyerek ayaklandı, ışıkları kapatmakta olan Eunji'ye yardım etmek için arka odaya yöneldi. "Mingi biraz daha nefesini tutarsa bayılacaktı." dedi gülerek, Eunji ona dönerek tebessüm ederken genç kızın gözlerinin dolu olduğunu gördü. "Teşekkür ederim, Jeongguk. Abim ne kadar yapmış olduğun eyleme kızgın olsa da onu bana getirdin." Son düğmeyi de kapattıktan sonra Jeongguk'un yanından geçip gitti, bir süre onun dediklerini düşünmek için karanlık odada kaldı.
Kim Taehyung'un kiraladığı arabanın arka koltuğuna oturan Eunji'nin elinde telefonla oynuyor olduğunu gördü kitapevinden çıktığında. Kim Namjoon ona gülümseyerek saçlarını okşadı, iyi geceler dedikten sonra kardeşi Mingi ile birlikte arkadaki arabalarına ilerlediler. Ön koltuğa oturmadan önce çiçeği ve kitabı eline aldı, onları kucağına bırakmadan önce emniyet kemerini taktı. "Abimin kitabı mı o?" Eunji onun elindeki kitabı almak için öne uzandığında Kim Taehyung onu durdurdu, "Valizlerin içinde İngilizce baskısı var, onu okursun. Bebeğimin kitabından uzak dur." dedi, bebeğim diyor olması Jeongguk'un ilk gün duyduğu kadar hoşuan gidiyor, kalbiminin hızlanmasına sebep oluyordu. Eunji söylenerek arkasına yaslanırken araba hareket etti, Jeongguk onun telefonuna evinin konumunu girerek kenara koydu. "Size bir şarkı açacağım, bana sizi hatırlatıyor." dedi Eunji, telefonunu uzaktan bağlantı ile arabanın radyosuna bağladı. Tanıdık melodi Jeongguk'un gülümsemesine sebep oldu, birkaç gece önce dinlemiş olduğu eski bir parçaydı.
