Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
52*
the fray, look after you*
-
Bu dünyada birinin diğerini anlaması o kadar kolay bir şey değil.
goethe, genç werther'in acıları
-
Batmakta olan güneş açık pencereden içeri sızıyor, günler sonra sıcaklığından kırıntıları insanların üzerine salıyordu. Jeongguk onun kolları arasında, pencere kenarına çekilmiş yatakta otururken güneşin tenine değmesine izin veriyordu. Ona olan hisleri dağları, denizleri, karaları ve yeryüzünde bulunan her bir parçayı aşmıştı. Evrenin sonsuzluğuna yayılıyor, onları da şahit ediyordu kendine. "Altı yaşındaydım." dedi sessizliği bozarak, Kim Taehyung ona sarılmış, elleriyle oynuyordu. "Bir araba kazası geçirdim. Bisiklet sürüyordum sokakta ama dikkatsizdim, ne arabadaki adam beni görmüştü, ne de ben onu. Baygın değildim, canım yanıyordu. İnsanlar başıma dikilmişti. Herkes "İyi mi' ya da 'Ölmüş mü' diye soruyordu. Ölüm kelimesinin hayatıma ilk girişi ve beni sarsışı o zamana denk geliyordu." Ona yaşadıklarını anlatmak kolay geliyordu, onun kendisini anladığını biliyordu.
"Ölüm hakkında ne kadar bilgi edinirsem, o kadar korkar oldum. Kendi ölümüm ya da sevdiklerimin ölümü hakkında düşünmek, beni gözyaşlarına boğuyordu. Küçük bir çocuktum ve sonsuza dek onlardan ayrılma fikrini kabul edemiyordum. Her şey benim için kötüleşiyordu. Panik ataklarımın, depresyonlarımın baş sebebi haline geldi. Evden uzaklaşsam, içimi sıkıntı kapladı. Ben o evde, o yatakta olmadığım sürece bana ya da aileme bir şey olacak hissi terk edemiyordu kalbimi ve zihnimi."
Kim Taehyung onun tişörtünden açıkta kalan boynunu öptü usulca. Ev sıcacıktı. Üzerine bol bir tişört ve dizlerine inen bir şort giymişti. "Zaman içinde iyi olacağımı düşündüğüm her an, daha kötü oldu. Soğuğu seviyorum. Hissetmeyi seviyorum. O benim güvenli alanım haline geldi. Sen de benim güvenli alanımsın, senin yanında kendimi huzurlu hissediyorum." Jeon Jeongguk ona doğru döndü, çenesini öptü. "Meleğim, ben hep seninleyim." dedi Kim Taehyung, kollarını sıkı bir şekilde sardı ona. Bir elini onun sağ koluna, dirseğinin iç kısmına koydu. Baş parmağı zarar vermemek için yavaş bir şekilde okşa orayı. Hafif kızarıktı. "Bu yüzden yaptırdım bunları." dedi Jeongguk, elini onun elinin üzerine koydu.
"Yıldız çiçeği ve ay çiçeği. Sen ve ben, bu biziz. Seni yüreğimde taşıyorum ama bedenimde de taşımak istedim. Soğuğa duyduğum ihtiyaç, sana duyduğum ihtiyaç kadar çok değil artık. Ne zaman kendimi kötü hissetsem, ona bakmak bana yetecek. Seni yanıbaşımda hissediyorum."
Siyah beyaz dövme, aynı daldan çıkan yıldız çiçeği ve ayçiçeğinden ibaretti. Büyük değildi, dikkat dağıtmıyordu. Jeongguk bir anda karar vermişti bu dövmeye. Onu her an yanında hissetmek istemişti. "Bebeğim, canın yandı mı çok?" diye sordu Kim Taehyung, bedenini onun göğsüne bıraktı. "Biraz yandı, yalan söylemeyeceğim ama seni düşündüm, yanımda olduğunu ve beni sevdiğini. İyi geldi seni düşünmek." Kim Taehyung onun boynunu öptü bir kez daha, kokusunu içine çekti. "Bana söyleseydin keşke yıldız çiçeğim, gelir ve elini tutardım senin. Yanında olurdum. Beni düşünmene gerek kalmazdı, başını çevirirdin ve ben orada olurdum." dedi Kim Taehyung, onun kendisine olan bu şefkatine muhtaç hissediyordu Jeongguk bazen. Korkutucu bir tınısı vardı ama hoşuna gidiyordu. "Biliyorum ama süpriz olsun istedim." dedi, onun kolları arasında döndü, dudaklarını birleştirdi.
